Wykład II.

Platon - idealizm obiektywny, był idealistą obiektywnym. Poznanie świata rzeczy jest zmienne, niedoskonałe, nie jesteśmy w stanie go poznać, nie ma potrzeby poznawania go bo istnieje świat idei, świat abstrakcyjny. Dochodzi do przekonania świata dualizmu ( rzeczy materialnych - niedoskonały / idealny ( duchowy ) - doskonały, dominujący, alternatywny do świata rzeczy, świat poznawany racjonalnie ( przez umysł) świat pojęć, struktur, liczb, figur. Człowieka postrzega się jako dwa pierwiastki materialne ( ciało ) i idealne ( dusza ) Ciało jest więzieniem dla duszy zaś dusza jest niematerialna, jest świadomością, abstrakcyjna, zyskuje wolność po uwolnieniu się z ciała. Świat rzeczy ( Kopia świata idealnego ) poznajemy zmysłowo, dostępny jest dla każdego człowieka. Poznanie zmysłowe jest cielesnością, można nazwać jako poznanie zwierzęce. Poznajemy świat abstrakcyjnie - rozum, dzięki zmysłowi człowiek różni się od zwierzęcia ( w poznaniu ) tym, że człowiek poznaje świat racjonalnie ( tworzy matematykę itp. ) Platon twierdzi, że trzeba poznawać świat racjonalnie.

Dusza składa się z trzech pierwiastków:

• Racjonalna - czynności poznawcze.

• Emocjonalna - uznanie - emocje, poczucie godności, wartości, postrzeganie emocjonalne.

• Wegetatywna - Część dotycząca procesów życiowych.

Trzy pierwiastki konstruują świadomość, energię człowieka. Relacje między nimi są różne w każdym człowieku. Cechy człowieka zależą od relacji pierwiastków duszy. Platon dzięki temu ukazuje naturę człowieka.

Platon twierdzi, że człowiek poznaje świat jako przypominanie, nie rozpoznajemy rzeczywistości. Idee piękna itp. jest wiedzą wcześniej zdobytą. Idealny świat, jest to energetyczny świat " wtłoczone " w ciało ludzkie. W momencie gdy dusza została ucieleśniona, w pewnym aspekcie filozofowie mogą sobie przypominać - nie każdy człowiek tak może.

Natywizm - wiedza wrodzona.

Ludzie poznają świat zmysłowo ( cielesność ) jeżeli człowiek pozbędzie się ograniczeń cielesności - wtedy może poznać świat idealny.

Elitaryzm poznawczy:

• Ci którzy poznają lepiej.

• Ci którzy poznają gorzej.

• Ci którzy w ogóle nie poznają.

Ten kto wie ma obowiązek dzielenia się wiedzą z tymi którzy nie wiedzą.

Państwo według Platona.

Platon uważa, że demokracja jest idealna jako dla państwa, jednak równość nie włącza się w to, ponieważ ludzie inaczej poznają świat. Nie ma awansu społecznego, każdy jest na swoim miejscu. Platon jest przeciwnikiem zmienności. Idealna struktura to taka, która jest stała ( constans ).

Koncepcja państwa.

Utopia - wizja państwa, którego nie ma. Proces dziedziczenia nie ma miejsca, sytuacja majątkowa nie mówi o tym, że będzie na pewnym poziomie, u niego liczyła się dusza.

Trzy grupy społeczne:

• Głowa ( mędrcy, filozofowie) - nieliczni - uczą się 55 lat. ( Dominująca dusza racjonalna, nie może kusić ich bogactwo, pieniądz ).

• Nogi i ręce ( wojownicy, dusza emocjonalna)

• Brzuch / Korpus ( Rzemieślnicy, rolnicy ) - ( dusza wegetatywna )

Sprawiedliwe jest to co jest dobre dla państwa. Sprzeciw tej koncepcji państwa skutkuje przymusem zaakceptowania go - przykład władzy autorytarnej. Mieszkaniec ma obowiązki wobec państwa, ale również państwo ma obowiązki wobec mieszkańca. Nie każdy obywatel miasta Platona mógł posiadać dzieci, mogli posiadać tylko ci, którzy mają najlepsze geny.

Cechy władcy:

- Nie może posiadać prywatnego majątku.

- Ma mieć doskonały charakter oparty na cnotach ( wiarygodny, mądry).

- Daleki od kwestii pieniędzy.

- Ma cnoty moralne.

Altruizm - poświęcenie się dla dobra wspólnoty.