16– Doświadczenie współczesności w literaturze po 1989 roku.

Krytycy oczekiwali prozy, która opisze rzeczywistość, to, co dzieje się aktualnie. W 2005 roku, w "Tygodniku Powszechnym" ukazał się artykuł Anny Nasiłowskiej zatytułowany "Literaturka- Polska bez pisarzy". Według Nasiłowskiej ludzie oczekują prozy na kształt "Przedwiośnia" czy "Generała Barcza" (podobnie zresztą sądzi Jarzębski w "Apetycie na przemianę"). Artykuł otworzył dyskusję dotyczącą współczesnej prozy, poruszano takie kwestie jak "czym jest rzeczywistość?", "jak ją przedstawiać?" etc. Wnioski: literatura ma nie tyle przedstawiać, co sama mówić, tak jak my, ma używać tylu słów, ilu my używamy. Taka literatura stała się domeną lit. prawicowej: 1."Siła odpychania", 2."Farciarz", "Umoczeni". Młoda literatura unika mówienia wprost o współczesności. Odchodzi albo w stronę fantasy (np. Dukaj), demonstracyjnie akcentuje niszowość(np. Masłowska, Shuty, Witkowski), albo odchodzi od normalności w stronę tego, co dziwne, odlotowe (np.Gretkowska). Proza popada w fantastyczność, groteskę (Sieniewicz "Rebelia", Chwin "Złoty pelikan")-początkowo realistyczna powieść przechodzi w fantastyczną, groteskową. Proza może być również banalna (autorem pojęcia jest Paweł Dunin-Wąsowicz)-celowe pisanie tekstów nieinteresujących, np. Wiedemann, , Varga. Wiedemann został jednak szybko wykluczony z kręgu banalizmu przez Wąsowicza, bo jego proza jednak czemuś służy, a nie takie było założenie;)Niejednokrotnie odbywa się proces marginalizowania literatury, polegający m.in. na wykorzystywaniu innych języków sztuki: grafiki, spotów reklamowych, muzyki. Kwestionowanie pozycji literatury jako czegoś istotnego, np. w wypowiedziach pisarzy(Stasiuk mówi, że zawsze chciał być piosenkarzem rockowym, Witkowski, że chciałby malować jak Warhol). Literatura traktowana jako narzędzie, coś ułomnego , gorszego, od innych form przekazu. Czasami w tekstach próbuje się naśladować utwory muzyczne, np.: Varga, Masłowska. Czasami do książek dołączone są płyty: "Lubiewo" czy np. do komiksu Sasnala dołączona jest płyta z piosenkami, których słuchał w tym okresie życia, który przedstawia w komiksie(komiks "Życie codzienne w Polsce w latach 1999-2001). Twórcy wykorzystują jeszcze takie techniki jak np. slam, poetry(Kapela, Kaczka) czy slampowanie (Masłowska, Filipiak).