Podział pracy

Praca może być klasyfikowana i analizowana z różnych
punktów widzenia, np. ekonomicznego, psychologicznego, filozoficznego itp. Jednym z kryteriów podziału może być kryterium
ergonomiczno -medyczne dzielące pracę na:

• dynamiczną - związaną z ruchem ciała

• statyczną - związaną z bezruchem lub pozycją jednostajną.

Układ kostny człowieka.

Szkielet, inaczej kościec lub układ kostny (łac. systema sceleti, skeleton-szkielet) – wszystkie kości składające się na ciało człowieka.

U człowieka dorosłego szkielet składa się z 206 kości – liczba ta jest większa u dzieci ze względu na wiele punktów kostnienia (około 270 u noworodka i 256 u 14-latka); spada dopiero po połączeniu się np. trzonów z nasadami. U starszych ludzi kości może być mniej niż 206 ze względu na zrastanie kości czaszki. Średnia waga szkieletu to 10 kilogramów u kobiet i 12 kilogramów u mężczyzn.

Podstawowym materiałem budulcowym szkieletu człowieka jest tkanka kostna oraz w mniejszym stopniu chrzęstna. Ze względu na budowę zewnętrzną, kości podzielono na kilka grup:

kości długie

kości płaskie

kości krótkie

kości różnokształtne.

Układ mięśniowy człowieka.

Człowiek posiada około 440 mięśni szkieletowych (wszystkich 640). Szerokość włókna wynosi około 50 mikronów. Długość wynosi od kilku mikronów do 30 cm.

Rodzaje tkanki mięśniowej:

• tkanka poprzecznie prążkowana szkieletowa

• tkanka poprzecznie prążkowana serca - występuje tylko w mięśniu sercowym i choć przypomina budową mięśnia szkieletowego, to wykorzystuje przede wszystkim procesy tlenowe i dzięki dobremu ukrwieniu jest zdolna do ciągłego wysiłku (okres odpoczynku tej tkanki to okres rozkurczu serca).

• tkanka gładka - działa niezależnie od woli i świadomości człowieka. Jest zdolna do ciągłego, lecz bardzo powolnego kurczenia się. Jest elementem budowy naczyń, ścian przewodu pokarmowego, ścian moczowodów, pęcherza moczowego, cewki moczowej, skóry.

Procesy wytwarzanie energii mięśniowej mogą przebiegać jako procesy tlenowe i beztlenowe.

• Procesy beztlenowe – czyli rozkład fosfokreatyny i proces glikolizy. Maksymalny czas wykonywania wysiłku w którym przeważają procesy beztlenowe wynosi około 2-3 minut a ostatecznym efektem jest kwas mlekowy. Ten proces może zaistnieć w sytuacji gdy dowóz tlenu na początku wysiłku jest niewystarczający, wówczas zapotrzebowanie energetyczne zostaje pokryte w sposób beztlenowy. Kwas mlekowy, który jest końcowym produktem glikolizy w fazie beztlenowej przyjmuje wartość od 0,4 do 1,7 mmol/ l osocza

• Procesy tlenowe –ostatecznym etapem jest woda i dwutlenku węgla.

Wydolność fizyczna:

„zdolność organizmy do wykonywania długotrwałego
wysiłku, który angażuje duże grupy mięśni, bez szybko
narastającego zmęczenia i znacznego stopnia zmian
w środowisku wewnętrznym”

Na wydolność fizyczną wpływają:

• możliwości energetyczne ustroju,

• współdziałanie mięśniowo-nerwowe w zakresie siły i techniki ruchów,

• czynniki psychologiczne, np. motywacja.

Sprawność fizyczna:

jest to aktualna możliwość wykonania wszelkich działań
motorycznych decydujących. Sprawność fizyczną można też rozumieć jako zintegrowany zespół trzech właściwości osobniczych:

• wydolności roboczej i poziomu zdolności motorycznych,

• umiejętności ruchowych,

• motywacja i subiektywne zaangażowanie w działanie.

Powietrze atmosferyczne

Jednorodna mieszanina gazów, stanowiąca atmosferę ziemską. Powietrze jest bezbarwne, bezwonne, bez smaku, słabo rozpuszczalne w wodzie. Zawartość głównych składników powietrza nie zmienia się – zwane są one składnikami stałymi; zawartość niektórych składników zmienia się – zwane są one składnikami zmiennymi (np. ozon, dwutlenek siarki).

Skład wdychanego i wydychanego powietrza przez człowieka

Powietrze wydychane różni się od wdychanego głównie zawartością tlenu i dwutlenku węgla.

Skład powietrza wdychanego:

tlen – ok. 21%;

dwutlenek węgla – ok. 0,03%;

azot – ok. 78%;

argon i inne gazy (np. kryptolity fosforazowe czy ich pochodne) – ok. 1%.

Skład powietrza wydychanego:

tlen – ok. 17%;

dwutlenek węgla – ok. 4%;

azot – ok. 78%;

argon i inne gazy – ok. 1%.

Azot, choć absorbowany przez organizm, nie jest metabolizowany i wydychamy go w tej samej ilości, w jakiej wdychamy.