Partie i systemy partyjne na świecie.
System partyjny stanów Zjednoczonych
System dwupartyjny
Amerykańskie partie niewiele się od siebie różnią, są bardziej pragmatyczne niż ideowe.
Partie Amerykańskie powstały w XVIII w., w łonie parlamentu. Ich bezpośrednie geneza wiąże się z debatami toczonymi na forum Kongresu pierwszej i drugiej kadencji, w latach 90-tych XVIII w.
W Kongresie II kadencji (1791-1793) można już było wyodrębnić dwie grupy określane mianem federalistów i Republikanów lub Demokratycznych Republikanów.
Reprezentanci stanów północno-wschodniego wybrzeża byli zwolennikami federacji, z relatywnie silną władzą centralną. W miastach i stanach północnego wschodu skoncentrowany był wówczas kapitał handlowy.
W stanach południowych, zdominowanych przez wielką własność ziemską i opierających swoją gospodarkę głównie na rolnictwie, dużo silniejsze były tendencje do zachowania jak największej autonomii stanów tworzących związek, ekonomicznie powiązania z Anglią równoważone były przez równie silne relacje z innymi państwami starego kontynentu, przede wszystkim z Francją.
Przedstawiciele stanów południowych reprezentowali też uboższą część amerykańskiego społeczeństwa – rzemieślników, robotnicy północy, pionierów. Stało się tak m.in. dlatego, że reprezentacja północy była wyraźnie kojarzona z bogatą burżuazją i finansjerą.
Abolicjoniści – zdecydowani przeciwnicy niewolnictwa
1856 r. – Postanie Partii Republikańskiej, która w momencie swojego powstania stała się reprezentacją amerykańskiego systemu kapitalistycznego i związanych z nim grup – przedsiębiorców z północy a zarazem farmerów i kolonizatorów
Czynniki wpływające na utrzymywaniu się amerykańskiej dwupartyjności
Jednomandatowe okręgi wyborcze i obowiązująca zasada zwykłej większości głosów
System jednoosobowej egzekutywy zarówno na poziomie federalnym, jak w stanach (prezydent, gubernatorzy stanów)
Nominacje kandydatów w systemie prawyborów
Otwartość amerykańskich partii i ich zdolność do podejmowania wciąż nowych problemów,
Partie nigdy nie miały wielu członków. W swojej aktywności opierają się obecnie na pracy etatowych pracowników i dużej grupie aktywistów, funkcjonujących na zasadach wolontariatu
System oparty na jednoosobowej egzekutywie nie sprzyja tworzeniu się wielu partii m.in. „nagroda”, czyli stanowisko jest tylko jedna, może ją dostać tylko jedna partia
Nominacje w prawyborach – to specyficznie amerykańska instytucja, której celem była demokratyzacja stosunków wewnątrzpartyjnych i ograniczenie wszechwładzy wąskich klik przywódczych. Polegają one na wyłanianiu poprzez wybory kandydatów na stanowiska, które są obsadzane drogą wyborów. Żeby znaleźć się na liści kandydatów do prawyborów można zgłosić się samemu, być zgłoszonym przez partię lub przedstawić wniosek podpisany przez określoną liczbę wyborców.
Maszyna partyjna – to organizacja partyjna w dużym mieście, rozkwit tego rodzaju struktury w Ameryce przypadł na lata przełomu XIX i XX w. Maszyna monopolizowała nominacje kandydatów na wybieralne urzędy, często także monopolizowała wpływy polityczne w danym mieście, mając wystarczające wpływy by kandydatów nie tylko nominować, ale i obsadzić na wybieralnych stanowiskach. Ważnym elementem był klientelizm – poparcie wyborcze zdobywała przede wszystkim rozdając rozmaite dobra, głównie materialne.
Lojalność partyjna – sympatia ulokowana w jednej z partii, często motywująca decyzje wyborcze, będące podstawą identyfikacji jako Republikanin bądź Demokrata. Identyfikacja ta powstaje już w dzieciństwem ogromne znaczenie ma tu oddziaływanie rodziców. W okresie późniejszym rolę odgrywają takie czynniki jak status społeczno-ekonomiczny, religia, rasa, płeć a także region geograficzny.
Ważną cechą tych identyfikacji partyjnych jest ich trwałość.
New Deal był projektem politycznym i gospodarczym kojarzonym z nazwiskiem Demokraty Franklina Delano Roosvelta
Zanik lojalności partyjnej – (dealignment) – ludzie nie tyle zmieniają swoje sympatie partyjne wraz ze zmieniającymi się konfliktami, ile że coraz więcej osób deklaruje się jako „niezależni”