BARTONELLA HENSELAE

G- pałeczka, nieurzęsiona, posiada fimbrie;

Hodowana na agarze czekoladowym (agar + Hb/ hemina), temp. Opt 28 C, 5-10% C02

Choroba kociego pazura, inaczej gorączka kociego pazura (ang. cat scratch fever, cat scratch disease) – bakteryjna choroba odzwierzęca przenoszona przede wszystkim przez przez młode koty. Została opisana po raz pierwszy w 1889 przez Henri Parinauda. Czynnikiem chorobowym są Gram-ujemne bakterie Bartonella henselae i Bartonella clarridgeiae; przenikają one do organizmu człowieka najczęściej na skutek zadrapania przez zwierzę-nosiciela. Bartonella może też być przenoszona na człowieka poprzez ugryzienie kleszcza zarażonego boreliozą. Mówimy wówczas o koinfekcji boreliozy.

Początkowo choroba przebiega bezobjawowo lub tylko z objawami miejscowymi w miejscu zranienia (miejscowe zaczerwienienie, grudka zapalna). U części pacjentów, po kilku tygodniach od infekcji pojawia się gorączka, powiększenie węzłów chłonnych, mogących ulegać rozmiękaniu i przebiciu; ewentualnie inne objawy chorobowe (bóle głowy, pleców, podbrzusza, zmęczenie).

Większość przypadków ma łagodny przebieg i mija w przeciągu około 10 dni, niezależnie od tego, czy zastosowano leczenie antybiotykami; u pacjentów z upośledzonym układem odpornościowym, przebieg może być jednak poważniejszy i wymagać intensywnej opieki medycznej.

FRANCISELLA

rodz. Francisellacea, gat. 1) tularensis subspecies tularencis/ novocidae/ cgolatica 2) philomiragia (kiedys klasyfikowana jako Yersinia) wyizolowana z pizmoszczura

G- pałeczka

Tularemia (łac. tularaemia) – ostra bakteryjna choroba zakaźna. Czynnikiem etiologicznym jest mała, polimorficzna pałeczka Francisella tularensis. Cechą charakterystyczną jest obrzęk zmienionych węzłów chłonnych, może również wystąpić posocznica. Występuje u zwierząt i człowieka.

Lekiem z wyboru w leczeniu tularemii jest streptomycyna w dawce 7,5-10 mg na kg masy ciała. Inne antybiotyki również są skuteczne: gentamycyna, tetracykliny, chloramfenikol, rifampicyna, cefalosporyny.

BRUCELLACEAE

G - pałeczki, brak rzęsek i otoczek, niewytwarzające zarodników, bakterie tlenowe.

Brucella meritensis/ ovis/ canis/ suis/ abortus

Brucellosis lub Abortus epizooticus - jest to przewlekła, zakaźna i zaraźliwa bakteryjna choroba różnych gatunków zwierząt domowych i dzikich jak również człowieka. Choroba ta u człowieka znana jest również pod nazwami: gorączka maltańska, choroba Banga, gorączka falująca, gorączka kozia, gorączka skalna, gorączka gibraltarska, gorączka Rio-grande.

Bruceloza bydła

Brucelozę u bydła wywołuje Brucella abortus - pałeczka ronienia bydła. U bydła jest to przewlekła choroba zakaźna o przebiegu enzootycznym, cechująca się występowaniem ronień w zaawansowanej ciąży.

Źródła zakażenia i patogeneza: Głównym źródłem zakażenia są zwierzęta chore, które przy poronieniu lub podczas porodu wydalają na zewnątrz bakterie z płodem, wodami płodowymi i błonami płodowymi. Dochodzi do zakażenia wody, ściółki, paszy. Innym równie poważnym źródłem zakażenia może być mleko zakażonych zwierząt.

Objawy: Okres inkubacji wynosi od 14 dni do pół roku.

Zmiany anatomopatologiczne: Przy ronieniach wody płodowe są mętne o brunatnoczekoladowej barwie. Błony płodowe pokryte wybroczynami, zgrubiałe. Kosmki wykazują ogniska martwicowe. Ogniska martwicowe występują także w macicy. U buhajów jądra powiększone z ogniskami martwiczymi i rozrostem łącznotkankowym.

Rozpoznawanie: Brucelozę rozpoznajemy na podstawie:

Wywiad epizootiologiczny, 2) Badania laboratoryjne, 3) Badania bakteriologiczne –

Do badań wykorzystuje się: poronione płody, mleko, nasienie, wycinki łożyska. Płód do badania przesyłany jest w całości odpowiednio zabezpieczony przed możliwością zakażenia środowiska. 4) Badania serologiczne, 5) Badania biologiczne – Wykonuje się na zwierzętach laboratoryjnych. Świnki morskie są bardzo wrażliwe na zakażenie szczepami Brucella.

6) Rozpoznanie różnicowe – Należy wykluczyć następujące schorzenia: leptospirozę, listeriozę, aspergilozę, rzęsistkowicę, epizootyczne ronienie bydła.

Leczenie: Leczenie sztuk chorych na brucelozę jest zabronione.

Zapobieganie i zwalczanie: Niedopuszczalne jest szczepienie przeciwko brucelozie (Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi).

Bruceloza świń

Chorobę wywołuje szczep Brucella suis. Świnie mogą zakażać się szczepem Brucella abortus, lecz brak jest objawów chorobowych.

Źródła zakażenia i patogeneza: Jak u bydła.

Objawy: Występują ronienia w czasie całego okresu ciąży. Porody martwych lub źle rozwiniętych prosiąt. Następstwem ronień jest bezpłodność. U knurów występuje zapalenie jąder.

Rozpoznawanie: Zasady rozpoznawania podobne jak w brucelozie bydła.

Rozpoznanie różnicowe: Należy wykluczyć : chorobę Aujeszkyego, leptospirozę, salmonellozę, listeriozę, rzęsistnicę.

Zapobieganie i zwalczanie: Należy wybić wszystkie zwierzęta z dodatnim odczynem serologicznym, odkazić chlewy, wybiegi. Mięso zwierząt poddanych ubojowi z konieczności jest warunkowo zdatne do spożycia. Zwierzęta importowane są badane i poddawane kwarantannie na 21 dni. Według aktualnie obowiązujących przepisów, tuszę i narządy wewnętrzne zwierząt chorych na brucelozę uznaje się za niezdatne do spożycia.

Bruceloza owiec

Brucelozę u owiec powoduje najczęściej Brucella melitensis, rzadziej Brucella abortus.

Leczenie: Leczenie sztuk chorych na brucelozę jest zabronione.

Zapobieganie i zwalczanie: Bruceloza owiec w Polsce jest chorobą zwalczaną z urzędu. Zwierzęta chore są likwidowane, pomieszczenia odkażane. Szczegółowe zasady postępowania w wypadku stwierdzenia choroby są regulowane rozporządzeniami Ministerstwa Rolnictwa.

Bruceloza psów

Najczęściej chorują psy trzymane w gospodarstwach w których występuje bruceloza zwierząt gospodarskich. Zarażenie następuje w efekcie zjadania odpadów poporodowych lub poprzez picie mleka zwierząt chorych na brucelozę. U samców występuje zapalenie jader i najądrzy. Suki ronią.

Bruceloza człowieka - zoonoza

Dla człowieka chorobotwórcze są Brucella melitensis, Brucella suis, Brucella abortus. Objawy choroby u człowieka to: osłabienie, bóle mięśniowe, gorączka (typ falujący). Dodatkowo mogą wystąpić: bóle głowy, bóle stawów, dolegliwości sercowe, zaburzenia psychiczne, utrata słuchu, bóle jąder, wysypki skórne. Najbardziej narażonymi na zachorowanie są lekarze weterynarii, technicy weterynarii, oborowi i dojarze.

Diagnostyka brucelozy

BORDETELLA

Bordetella pertusis (koklusz)/ parapertusis [nieurzęsione]/ bronchseptica/ avium (zakażenie krtani u młodych indyków) [urzęsione]

Krztusiec (dawna i potoczna nazwa koklusz) - ostra choroba zakaźna układu oddechowego, charakteryzująca się nawracającymi napadami kaszlu i przedłużającą się dusznością, wywoływana przez pałeczkę krztuśca (Bordetella pertussis). Przebycie krztuśca pozostawia trwałą odporność.

Dawniej choroba często kończyła się śmiercią, obecnie praktycznie nie występuje dzięki szczepieniom ochronnym (w Polsce stosowane są szczepienia szczepionkami skojarzonymi Di-Per-Te, które służą także do uodparniania przeciw błonicy i tężcowi).

W jej przebiegu występuje podobnie jak w przypadku cholery do zaburzenia w przekazywaniu sygnału do komórki, który odbywa się przy udziale receptora metabotropowego i białka G.
Toksyna krztuścowa produkowana przez pałeczki krztuśca zmienia aktywność podjednostki G_αi Ta modyfikacja powoduje niemożność zahamowania czynności cyklazy adenylowej. Dokładny mechanizm na drodze którego występują objawy krztuśca nie jest znany.

Lekiem z wyboru w leczeniu krztuśca jest erytromycyna w dawce 50 mg na kg masy ciała na dobę w 2-4 dawkach podzielonych. Lekiem drugiego rzutu jest Biseptol.