LP	Okres czasu	Etap rozwoju systemów klasyfikacji (typy systemów przeważające w danym okresie)	Główne czynniki środowiskowe (warunkujące rozwój systemów klasyfikacji)
1	Do 1876	Katalog działowy z tendencją do przekształcania się w systematyczny, mało szczegółowe i stosowane na małą skalę monohierarchiczne (wyliczające)	Piśmiennictwo mało rozwinięte pod względem ilościowym, stosunkowo niewielki księgozbiory, elitarny przeważnie charakter bibliotek i czytelnictwa, gromadzenie zbiorów, jako podstawowa funkcja bibliotek
2	1876-1905	Uniwersalne klasyfikacje monohierarchiczne	Rewolucja przemysłowa, burzliwy rozwój nauki i techniki, znaczny wzrost zbiorów w bibliotekach naukowych, rozwój bibliotekarstwa powszechnego, upowszechnianie się czytelnictwa, przesunięcie punktu ciężkości z gromadzenia na udostępnianie zbiorów, ukształtowanie się bibliotekarstwa jako zawodu
3	1905-1950	Klasyfikacje monohierarchiczne z szeroko rozbudowanymi poddziałami wspólnymi. Klasyfikacje fasetowe (Polihierarchiczne)	Druga rewolucja naukowa (I miała miejsce w XVII wieku), postępująca specjalizacja wiedzy („analityczny kierunek rozwoju nauki”), nacisk na udostępnianie i rozpowszechnianie najnowszych wyników badań, przeniesienie się punktu ciężkości z książek („makromyśl”) na artykuły z czasopism („mikromyśl”), powstanie i rozwój działalności dokumentacyjno-informacyjnej, rozwój ośrodków informacji i bibliotek specjalnych
4	1950-	Języki informacyjne oparte na indeksowaniu współrzędnym, dalszy rozwój klasyfikacji fasetowej, sformalizowane, skomplikowane języki informacyjne, przystosowanie języków informacyjnych do automatycznego przetwarzania informacji	Rewolucja naukowo-techniczna, rozwój „kierunku syntetycznego” w nauce (integracja pozioma badań naukowych), „eksplozja piśmiennictwa”, informacja naukowa jako integralna część badań naukowych, rozwój informatyki, mechanizacja i automatyzacja procesów informacyjnych, zainteresowanie rządów sprawami informacji, rozwój informacji naukowej jako dyscypliny wiedzy

27.10

Klasyfikacja bibliograficzna Blissa?? – opublikowana w 1939, opracowana na klasyfikacji nauk autora. Ujęcie każdej dziedziny nauki w 4 aspektach:

1. Filozofia danej nauki

2. Sama nauka

3. Historia nauki

4. Praktyczne zastosowanie danej nauki

Odstępstwa od struktury są większe niż w innych klasyfikacjach. Zastosował szeroki zakres poddziałów wspólnych. Stosowana głównie w krajach anglosaskich.

Radziecka klasyfikacja biblioteczno-bibliograficzna – oparta o klasyfikację marksistowską, od 1960 zaczęto regularnie wydawać zeszyty. Jest klasyfikacją w zasadzie monohierarchiczną, ma rozbudowane poddziały wspólne. Zastosowano mieszane znakowanie literowo-cyfrowe. Działy główne oznaczono dużymi lit alfabetu rosyjskiego, dalszego podziału dokonuje się za pomocą cyfrowego znakowania dziesiętnego.

Uniwersalna Klasyfikacja Dziesiętna – 1905, charakter pośredni między klasyfikacjami monohierarchicznymi i polihierarchicznymi. Do podstawowego szkieletu hierarchicznego, którymi są tablice główne, zaczerpnięte z KDD dodano poddziały wspólne miejsca, czasu, punktu widzenia (nie uwzględniany od 2007), grupy etnicznej i narodowości, formy i języka dokumentu, poddziały analityczne. Dzięki zastosowaniu poddziałów wspólnych Możliwe stało się wydzielenie w UKD 4 kategorii dotyczących treści dok: temat ogólny, miejsce, czas, grupa etniczna i narodowość. Dzięki zastosowaniu poddziałów analitycznych wyodrębniono w ramach poszczególnych działów UKD szereg innych kategorii np. pomiar, regulacja, kontrola itp. inną cechę zbliżającą UKD do struktury klasyfikacji polihierarchicznej, jest możliwość zestawienia symboli za pomocą wskaźników łączenia: + (i), / (od-do), oraz wskaźnika stosunku relacji „:”. Właściwości te pozwalają na podniesienie efektywności UKD do poziomu efektywności nowoczesnych języków informacyjnych.

Polihierarchiczne (fasetowe)

Vicke – w klasyfikacji fasetowej wyodrębnione i ustalone terminy stosowane do opisu rzeczowego dokumentu dzieli się najpierw na jednorodne dziedziny, a w ramach każdej dziedziny wyodrębnia się fasety, czyli grupy terminów odpowiadających jakiejś wspólnej charakterystyce. W obrębie poszczególnych faset terminy mogą być uporządkowane hierarchicznie. Wybór takich a nie innych charakterystyk i wyodrębnienie na jej podstawie faset podyktowane jest najczęściej przydatnością dla danej dziedziny. W klas fas symbole dla zagadnienia (pojęcia) złożonego tworzy się przez zestawienie symboli wyrażających pojęcia elementarne (proste), elementami składowymi danego pojęcia złożonego. Symbole te czerpie się z poszczególnych faset. Kolejność występowania w symbolu złożonym symboli elementarnych zaczerpniętych z poszczególnych faset jest taka sama jak kolejność wyliczania faset, tzn., że element wyciągnięty z fasety A musi wyprzedzać element fasety B. poszczególne fasety mogą być przyporządkowane kategorią podstawowym, można je określić jako pojęcia bardzo ogólne (wyrażające podstawowe aspekty rzeczywistości) do których dadzą się sprowadzić pojęcia mniej ogólne. Kategoriami mogą być takie pojęcia jak: czas, procesy, materiał, miejsce działania itp. faseta jest pojęciem bezpośrednio węższym od kategorii. Do kategorii działanie fasetami są pojęcia: obróbka, leczenie.

Klasyfikacja dwukropkowa Ranganathana- opublikowana w 1933, wybitnego hinduskiego bibliotekarza. Układ klas głównych oparty jest na ewolucyjnym porządku nauk (od przyrodniczych do społecznych).

Z- generalia

1 wiedza ogólnie

2 bibliotekoznawstwo

A nauki przyrodnicze

AZ nauki matematyczne

B matematyka

BZ nauki fizyczne

Zastosowano znakowanie mieszane (cyfry, litery łacińskie i greckie). Wyodrębnił 5 tzw. kategorii ogólnych będących czymś w rodzaju podstawowych aspektów, pod którymi można rozpatrywać całą rzeczywistość.

1. Osobowość (rzecz lub indywiduum)

2. Materia

3. Energia

4. Przestrzeń

5. Czas

Książka o budownictwie domów drewnianych na podhalu w XIX wieku zostanie w myśl tej klasyfikacji scharakteryzowana za pomocą 5 pojęć: domy- rzecz, drewno- materia, budowanie- energia, podhale- przestrzeń, wiek XIX- czas.

Każdej z faset wyodrębnionych w ramach tematów głównych klasyfikacji dwukrokowych została przyporządkowana jedna z kategorii podstawowych, przy czym kilka faset wydzielonych w ramach jednego tematu może należeć do jednej kategorii. Kolejność symboli elementarnych (izobat) zaczerpniętych z poszczególnych faset ustala tzw. formuła fasetowa. W porównaniu z klasyfikacjami mono cechuje łatwość rozbudowy oraz mniejsza objętość tablic, czyli oszczędność symboli. Ta klasyfikacja zdobyła dość dużą popularność w wielkiej Brytanii.

CRG – opracowanie w 1969 tezaurofasetu, tezaurus pełni rolę indeksu do tablic klasyfikacji.