Judson Dance Theatre (1962 – 1964)

Lucinda Childs (1940 – )

Należy do kręgu tancerzy/choreografów postmodernistycznych. Znana z minimalizmu kompozycji, skomplikowanych przejść. Najbardziej znana z możliwości włączenia najmniejszych ruchów w najbardziej skomplikowaną strukturę choreograficzną. Jej zastosowanie poziomów, repetycja/powtarzalność i dialekt spowodowały wykreowanie się indywidualnego stylu, który często stosowany jest w celach ćwiczeniowych i eksperymentalnych. Reprezentuje nurt tańca konceptualnego. Badała, jak wprowadzić najmniejszy, a w tym najpiękniejszy ruch w jak największą eksplorowaną przestrzeń. Street Dance (1964) – tancerze tańczą do dźwięków słyszanych tu i teraz na ulicy. Łączyła wideo i malarstwo.

Trisha Brown (1936 – )

Amerykańska tancerka, choreograf. Wykształcona w t. klasycznym, jazz, akrobatyce i step. Zajmowała się, podobnie jak każdy reprezentant Judson Dance Theatre, tańcem eksperymentalnym. Współpracowała również z J. Cage’em. Założycielka Trisha Brown Company – jeden z wiodących zespołów na świecie. Brown nadal bada charakter ruchu i choreografii tańca oparty na codziennych ruchach. Pygmalion (2010). Duże zainteresowanie improwizacją (improwizacja strukturalna i przypadkowość/aleatoryzm), wokół której najwięcej pracowała. Fascynacja tendencjami postmodernistyczne w sztuce. Pokonywanie trudności, lęków, przeszkód przestrzennych i językowych. Prowokacja zdarzeń, które wywołują u widza śmiech. Fascynacja przestrzenią, przenoszenie spektakli w najróżniejsze miejsca. Łączyła malarstwo i taniec. Różne przestrzenie. Dodawała ruchy w pracy bez powtarzania tych z poprzednich dni, dopiero potem ją dołączała do całości, czyli poszczególne partie nie miały wpływu na siebie. Tańczyła często bez muzyki.

Steve Paxton (1939 – )

Tańca uczył się w Nowym Jorku u Cunninghama i Graham. Dostaje się do zespołu Merce’a i jest w nim do 1966 r. Później aktywnie działa w Judson Church Theatre i Grand Union. Ważniejszy pomysł w ruchu niż sprawność techniczna. Opracował własny system zwany contact improvisation (eksperyment językiem ciała). Często angażował ludzi beż żadnego przygotowania tanecznego.

Yvonne Rainer (1934 – )

Wyjeżdża do Nowego Jorku, gdzie pobiera lekcje u Cunninghama i Graham. Poznaje Steva Paxtona i razem proszą o pozwolenie na próby w Judson Memorial Church, co owocuje powstaniem Judson Church Theatre. Jej styl charakteryzuje minimalizm, bieganie, chodzenie, gesty naturalne i towarzyszące im dźwięki. Układy choreograficzne nie wymagały świetnej techniki. Odrzucenie widowiska, wirtuozerii i gwiazdorstwa (No manifesto). Ciało ludzkie jako sprawna maszyna. Wykorzystywała tekst mówiony podczas spektakli.