ŹRÓDŁA ZANIECZYSZCZEŃ POWIETRZA

* dwutlenek siarki SO2,

* pyły, w tym pył zawieszony o średnicy cząstek poniżej

* metale ciężkie, zwykle zawarte w pyłach,

* ozon O3 i nadtlenki,

* tlenki węgla:

- tlenek węgla CO,

- dwutlenek węgla CO2,

* tlenki azotu:

- podtlenek azotu N2O

- tlenek azotu NO,

- dwutlenek azotu NO2.

Największe ilości dwutlenku siarki są emitowane do środowiska z procesów spalania węgla kamiennego. Znaczna ilość dwutlenku węgla emitowana jest z procesów przemysłowych i spalania ropy naftowej. Związki siarki obecne w powietrzu powodują zakwaszenie opadów atmosferycznych, zmiany klimatyczne, pogorszenie warunków aerosanitarnych. Głównymi źródłami emisji tych zanieczyszczeń do powietrza, wynikającymi z działalności człowieka są: procesy spalania paliw, procesy przemysłowe, transport drogowy, energetyka. Zwiększona emisja NOx w powietrzu powoduje: zakwaszenie opadów atmosferycznych, zwiększenie stężenia azotu biogennego

w glebach i wodach powierzchniowych, pogorszenie warunków aerosanitarnych.

KOMPOSTOWANIE ODPADÓW: jest to metoda oparta na naturalnych reakcjach biochemicznych przebiegających w glebie (mineralizacja, humifikacja), zintensyfikowanych w sztucznie wytworzonych optymalnych warunkach, zapewniających możliwość sterowania tymi procesami. Kompostowanie odbywa się przy udziale licznych grup mikroorganizmów. Jest to głównie proces tlenowy. Kompostowanie jest procesem biotermicznym, który zachodzi w dwóch fazach: Faza I – kompostowanie termofilowe nazywane też kompostowaniem intensywnym lub fazą wysoko temperaturową; Faza II – kompostowanie mezofilowe nazywane również dojrzewaniem.

Czynniki wpływające na przebieg procesu kompostowania: - odpowiedni skład chemiczny materiału wyjściowego, - dobre napowietrzenie materiału w czasie całego procesu, a szczególnie w początkowym okresie, - odpowiednia zawartość wody w kompostowanym materiale, utrzymana przez cały okres procesu, - stosunek C/N materiału wyjściowego, - odpowiednia dla procesu temperatura w masie kompostowej, - utrzymanie odpowiedniego pH w masie kompostowej, -składniki mineralne: fosfor, potas, wapń, siarka, magnez, i tak zwane pierwiastki śladowe, - inne czynniki, np. zawartość soli która utrudnia i spowalnia proces. Z technicznego punktu widzenia najprostszą z metod jest kompostowanie w warunkach naturalnych. Do tej grupy metod zalicza się zarówno kompostowanie przygotowanej masy odpadów organicznych w pryzmach na otwartym powietrzu, stanowiące najstarszy system kompostowania, jak i proste kompostowanie w kompostownikach przydomowych.

Kompostowanie przydomowe można prowadzić w różny sposób. Tradycyjnie materiały do kompostowania układa się w pryzmach, tworząc warstwy kompostu przegradzane ziemią, zapewniając dopływ powietrza i przewracając go co jakiś czas. Pełnowartościowy kompost uzyskuje się tą metodą po około sześciu miesiącach.

Procesy jednostkowe kształtujące skład wód podziemnych: 
-utlenianie i redukcja (siarczki do siarczanów, węgiel utleniany do wodorowęglanów kosztem redukcji siarczanów do siarkowodoru, redukcja manganu i żelaza do Mn(II) i Fe(II), fermentacja metanowa) 
-ługowanie skał Na+, K+, Mg2+, Ca2+, Cl-,, HCO3- 
-wytrącanie minerałów z wód podziemnych (CaS04) 
-sorpcja, desorpcja i wymiana jonowa na minerałach i cząstkach koloidalnych 
-procesy membranowe na warstwach ilastych 
-migracja (dyfuzja konwekcyjna i inne zjawiska) 
-przemiany biologiczne i biochemiczne 
-mieszanie się wód różnego typu

CHARAKTERYSTYKA ODPADÓW KOMUNALNYCH: Przez odpady komunalne rozumie się stałe i ciekłe odpady powstające w gospodarstwach domowych, w obiektach użyteczności publicznej i obsługi ludności, w tym nieczystości gromadzone w zbiornikach bezodpływowych, porzucone wraki pojazdów mechanicznych oraz odpady uliczne, z wyjątkiem odpadów niebezpiecznych z zakładów opieki zdrowotnej i weterynaryjnych.

ZANIECZYSZCZENIA ORGANICZNE, NIEORGANICZNE I BIOLOGICZNE WÓD NATURALNYCH:
Organiczne zanieczyszczenia wody pochodzą z rozkładu materii roślinnej - zasadniczo są to kwasy huminowe i fulwowe - oraz z działalności rolnictwa, papiernictwa oraz ze ścieków komunalnych i przemysłowych. Zawierają one detergenty, tłuszcze, oleje, rozpuszczalniki oraz pozostałości pestycydów i herbicydów.
Dodatkowo, zawarte w wodzie związki organiczne mogą być wyługowane z rurociągów i zbiorników oraz pochodzić ze środków czyszczących.
System oczyszczania wody może być także źródłem zanieczyszczeń i wobec tego musi być zaprojektowany nie tylko tak, żeby usuwać zanieczyszczenia z wody zasilającej, ale żeby uniknąć dodatkowego ponownego zanieczyszczenia pochodzącego z samego systemu.
Związki organiczne zawarte w wodzie surowej często dają żółto-brązowe zabarwienie i mogą zablokować żywice jonowymienne, jak również zanieczyścić wodę wyprodukowaną. Stopień zanieczyszczenia organicznego może być mierzony za pomocą testu absorpcji tlenu wykorzystującego roztwór nadmanganianu potasu, lub testu chemicznego zapotrzebowania tlenu (COD).
Obecnie coraz szerzej są stosowane analizatory całkowitego węgla organicznego, z powodu ich czułości w wykrywaniu niskich poziomów związków organicznych w próbkach wody. Zanieczyszczenia nieorganiczne. Najbardziej szkodliwe z zanieczyszczeń nieorganicznych są skażenia wód metalami ciężkimi oraz nawozami sztucznymi.

Metale ciężkie /Hg, Cd, Cr, Se, As, Ni Pb, Mn, Cu, Fe / . Najpoważniejszym źródłem zanieczyszczeń wód powierzchniowych metalami ciężkimi jest przemysł, ścieki przemysłowe, spływy z hałd hutniczych z zakładów wzbogacania rud metali kolorowych oraz spływy z pól, na których używano pestycydów lub soli mineralnych. Do wód opadowych i powierzchniowych metale dostają się także z powietrza zanieczyszczonego produktami spalania paliw ciekłych /Pb/ i stałych. Innym źródłem metali w wodzie jest też korozja. Metale ciężkie wywołują groźne skutki w biocenozie, są bardzo toksyczne, mogą należeć do mikroelementów których niedobór lub nadmiar działa szkodliwie na rozwój zwierząt i roślin.

Nawozy sztuczne stosowane w nadmiarze, nie wykorzystywane całkowicie przez rośliny, a wypłukiwane z wodami opadowymi do rzek i jezior są przyczyną eurofizacji wód, czyli starzenia się akwenów. Na skutek obfitości związków fosforu i azotu następuje gwałtowny rozwój glonów, prowadzący do nagromadzenia się nadmiernej ilości substancji organicznych i nadmiernego zużycia tlenu. Zbiornik wodny wypłyca się i przekształca stopniowo w zamulony staw, a z biegiem lat w torfowisko.

Zanieczyszczenia biologiczne wody powodują bakterie wirusy i pierwotniaki ogólniĺ można powiedzieć, że powodują je niepożądane mikroorganizmy i ich toksyczne wydzieliny. Kontrola tych zanieczyszczeń jest trudna. Wskaźnikiem biologicznego skażenia wody jest wykrycie pałeczki okrężnicy Escherichia coli, jest to tak zwany wskaźnik coli, czyli liczba bakterii E. coli w 100 cm3 wody.