Procesy poznawcze, emocjonalno-motywacyjne oraz społeczne w toku kształcenia.

Procesy poznawcze - procesy poznawcze jest to całość aktywności umysłowej i zmysłowej, dzięki której jednostka może odzwierciedlać otaczający nas świat oraz samego siebie, orientować sie w gąszczu informacji oraz regulować stosunki z otoczeniem.

Procesy poznawcze umożliwiają rodzaje poznania:

• Pośrednie (korzystanie z nagromadzonej przez ludzkość wiedzy, którą uczeń przyswaja za pomocą słowa drukowanego lub mówionego)

• Bezpośrednie (dokonuje się na drodze samodzielnego dostrzegania, formułowanie i rozwiązywania problemów poprzez obserwację, doświadczenie i czynności praktyczne)

Do procesów poznawczych zaliczamy:

• wrażenia

• spostrzeżenia

• wyobrażenia

Do wyższych procesów poznawczych zaliczamy:

• procesy pamięciowe

• procesy myślowe

• procesy decyzyjne

• procesy komunikacyjne

• procesy uczenia się

Procesy emocjonalne - procesy emocjonalne to złożony ciąg zmian psychicznych polegający na przeżywaniu określonego stosunku człowieka do tego wszystkiego, z czym styka sie na swej drodze życiowej, czyli do szeroko rozumianego otoczenia moralnego i społecznego oraz do siebie samego.

Stosunek ten może mieć charakter:

• pozytywny

• negatywny

• obojętny

Procesy motywacyjne - procesy motywacyjne ukierunkowują zachowanie jednostki na osiągnięcie określonych, istotnych dla niej stanów rzeczy. Kierują wykonywaniem pewnych czynności tak, aby prowadziły do zamierzonych wyników (zmiana warunków zewnętrznych, zmiana we własnej osobie, zmiana własnego położenia). Jeśli człowiek jest świadomy wyniku wykonywanych czynności, wówczas ten wynik będzie nazywany celem. Proces motywacyjny składa się z zespołu pojedynczych motywów.

Rodzaje motywacji:

• wewnętrzna

• zewnętrzna

Procesy społeczne - każdy człowiek należy do jakiejś grupy społecznej.

Grupa społeczna - to zbiór jednostek pozostających ze sobą w pewnych stosunkach, które powoduje że jednostki te są od siebie wzajemnie zależne. Charakterystycznych stosunkiem między ludźmi znajdującymi się w grupie jest wzajemna interakcja, zwana również niekiedy komunikowaniem się. Grupy sa zjawiskiem powszechnym, istnieją zawsze i wszędzie. Te wszechobecne grupy wywierają bardzo silny wpływ na swoich członków.

Wpływ grupy na jednostkę może być:

• pozytywny

• negatywny.

Przystosowanie społeczne zmienia się wraz z upływem lat. Zaraz po urodzeniu dziecko nawiązuje pierwsze kontakty z dorosłymi a potem z innymi dziećmi. W ciągu życia nasz rozwój emocjonalny i społeczny pozostaja ze sobą w ścisłej współzależności, rozwój społeczny to szereg zmian, jakie dokonują się w osobowości jednostki powodując to, iż jednostka staje się zdolna do uczestnictwa w życiu i działalności społeczeństwa. Na drodze do pełnego uspołecznienia dokonuje sie w dziecku, a potem w młodej dorastającej istocie, szereg przemian. Rozwój społeczny czyni jednostkę zdolną do pełnienia różnych ról społecznych. Pełne społecznie dziecko będzie mogło osiągnąć dopiero w wieku dojrzałym. Opanowanie umiejętności współżycia społecznego jest istotnym warunkiem zadowolenia i satysfakcji życiowej. Nasze funkcjonowanie w społeczeństwie opiera sie na ludzkiej zdolności do współpracy z innymi i prowadzenia wspólnych działań. Musimy umieć przystosować się do funkcjonowania w różnych grupach społecznych. Efektywne funkcjonowanie w relacjach z innymi jest niezbędną umiejętnością szczególnie w przypadku tych osób, których praca wymaga stałego obcowania z ludźmi.