ęęłęóObjaw Schobera - służy do oceny zakresu zgięcia w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Osoba badająca zaznacza na skórze pacjenta znajdującego się w pozycji stojącej położenie dwóch punktów:

wyrostka kolczystego piątego kręgu lędźwiowego (L5) oraz

punktu położonego 10 cm powyżej pierwszego (należy odmierzyć od 1 punktu odcinek 10 cm wzdłuż kręgosłupa w kierunku dogłowowym i zaznaczyć jego drugi koniec).

Następnie pacjent wykonuje skłon do przodu. W tej pozycji badający ponownie mierzy odległość pomiędzy zaznaczonymi wcześniej punktami. Przy prawidłowej ruchomości odległość ta powinna ulec zwiększeniu o ok. 4,5 cm (tj. ~4,5 cm).

ęęłęóTest ścienny Degi - badanie służące do wykrywania przykurczu stawu barkowego.

Badanemu poleca się przyjęcie pozycji siadu ugiętego tyłem (plecy przywierają do ściany), a następnie podniesienie ramion w górę. Jeśli nie jest on w stanie dotknąć płaszczyzny ściany, to kąt zawarty między ramionami i ścianą określa stopień przykurczu.

Test jest ważny w diagnostyce skoliozy, ponieważ przykurcz stawu barkowego, podobnie jak stawu biodrowego i mięśni kulszowo-goleniowych należy do najczęstszych przykurczów rzutujących na kształt kręgosłupa

ęęłęóTest Laseque'a - badanie służące do wykrywania przykurczu mięśni kulszowo-goleniowych.

Opis badania [edytuj]

Badany siedzi, jedną kończynę zgina w stawie biodrowym i kolanowym, a następnie przyciąga ją ręką do tułowia. Drugą ręką próbuje dotknąć do palców drugiej, wyprostowanej nogi. Niezdolność do dotknięcia palców stopy oraz ból z tyłu uda świadczą o przykurczu mięśni kulszowo-goleniowych.

ęęłęóTest Thomasa - badanie wykrywające przykurcz zginaczy stawu biodrowego.

Badany leży na wznak i zgina maksymalnie udo, tak że kolano dotyka do brzucha. Jeżeli udo kończyny leżącej uniesie się, to istnieje przykurcz biodra. Kąt, jaki tworzy oś uda z powierzchnią, na której leży badany, określa wielkość przykurczu.

Przykurcz zginaczy stawu biodrowego należy do najczęstszych w skoliozie i wywierających największy wpływ na krzywizny kręgosłupa. Powoduje zwiększenie przodopochylenia miednicy i lordozy lędźwiowej oraz ugięcie kończyn dolnych w stawach kolanowych.

ęęłęóObjaw Trendelenburga - opadanie miednicy podczas stania na jednej nodze.

Objaw Trendelenburga występuje m.in. w zwichnięciu stawu biodrowego i w niewydolności mięśnia pośladkowego średniego. Podczas stania na jednej nodze, miednica opada po stronie przeciwnej (po stronie wolnej).

ęęłęóObjaw Duchenne'a - następstwo objawu Trendelenburga.

W sytuacjach, które powodują objaw Trendelenburga utrzymanie równowagi wymaga kompensacyjnego przemieszczenia segmentów ciała tak, aby rzut środka ciężkości padał na płaszczyznę podparcia. Wyrazem tego jest pochylenie tułowia w stronę nogi podporowej, które określa się jako dodatni objaw Duchenne'a. Obustronne występowanie objawu Trendelenburga i objawu Duchenne'a powoduje chód kaczkowaty.