Że
ludzie jednakowo ważą informacje o spójności, wybiórczości i
powszechności
Że
sposób wnioskowania nie zależy od tego czyje zachowanie wyjaśniamy
Że
sposób wnioskowania nie zależy od wartościowości zachowania
Że
ludzie są w stanie poprawnie szacować prawdopodobieństwa
bezwarunkowe
Podstawowy
błąd atrybucyjny
Dopatrywanie
się przyczyn zachowań w stałych cechach osobowości ("on
taki jest") i intencjach ("on tak chciał") zamiast
we właściwościach sytuacji i przedmiotu
Gustav
Ischeiser (1949): Misunderstandings in human relations. A study in
false social perception.
Fritz
Heider (1921) - informacja ustna oraz (1958): “Zachowanie
wypełnia pole percepcyjne”
Lee
Ross (1977): podstawowy błąd atrybucyjny
Przyczyny
podstawowego błędu atrybucyjnego
Niedocenianie
informacji o powszechności
Kassin:
powszechność subiektywna (oczekiwania) i obiektywna
ludzie
kierują się częściej powszechnością subiektywna niz obiektywną
Quattrone:
heurystyka zakotwiczenia
proces
atrybucji zaktowiczony w podmiocie zachowania, korygowany
(niedostatecznie) o informacje sytuacyjne
Przyczyny
(cd)
Gilbert
i Malone: błąd korespondencji (correspondence
bias)
rola
“cognitive
business”:
Błąd korespondencji mniejszy gdy osoby badane nie były
zaangażowane poznawczo
Replikacja
eksperymentu Jonesa i Harrisa
Podstawowy
błąd atrybucji a rozwój
poznawczy
Asymetria
aktor-obserwator
Jones
i Nisbett (1972) - atrybucje inne dla aktora i obserwatora
Zachowania
własne częściej wyjaśniamy czynnikami sytuacyjnymi niż
zachowania cudze, lecz liczba atrybucji wewnętrznych jest taka sama
dla siebie niż dla innych
Ja
jestem wolny, jego zachowania są zdeterminowane
Przyczyny
asymetrii aktor-obserwator
Liczba
informacji : większa o determinantach własnych niż cudzych
zachowań
Odmienność
perspektyw (figura - tło) - badania Stormsa
Sytuacja
odwraca się przy autokoncentracji (np. lustro)
Buss
(1978), Locke i Pennington (1982) : przyczyny vs. racje zachowań
przyczyny
wewnętrzne i przyczyny zewnętrzne
przyczyny
wewnętrzne: racje oraz dyspozycje osobowościowe
racje:
sytuacyjne i psychologiczne
ludzie
częściej wyjaśniają zachowania własne niż cudze przy pomocy
racji sytuacyjnych
Czynniki
lingwistyczne a asymetria atrybucyjna
Semin
i Fiedler: czynniki lingwistyczne - czasowniki vs. przymiotniki
zachowania
własne - częściej opisywane przy pomocy czasowników
(zrobiłem to i to), zachowania cudze - przy pomocy przymiotników
(on jest taki a taki).
pary
szczęśliwe i nieszczęśliwe
Egotyzm
atrybucyjny – asymetria sukces - porażka
Dwie
komponenty:
(a)
atrybucje sukcesów
do własnych dyspozycji (self-enhancement)
(b)
atrybucje porażek do czynników
poza podmiotem (self-protection)
Więcej
dowodów
empirycznych na (a) niż (b): atrybucje sukcesów
bardziej jednolite, niż porażek
Wyjaśnienia
egotyzmu atrybucyjnego
egotyzm
oczekiwaność
sukcesu - nieoczekiwaność porażki
Kruglanski:
działania (sukcesy) vs. zdarzenia (porażki)
Egocentryzm
atrybucyjny
Michael
Ross:
Mój
wkład we wspólną
pracę większy niż innych
Dotyczy
zarówno
pozytywnych jak i negatywnych wyników
działań
Wyjaśnienia:
nierównomierny
dostęp do informacji o własnym i cudzym wkładzie
wybiórcze
kodowanie informacji (lepiej zapamiętywane informacje o własnym
wkładzie)
wybiórcze
odtwarzanie informacji (lepiej przypominamy sobie własny wkład)
czynniki
motywacyjne
Najwięcej
danych - wyjaśnienie trzecie
Błąd
fałszywej powszechności
Ross,
Greene i House (1977): Przecenianie częstości własnych zachowań
i postaw w populacji
Efekt
szczególnie
widoczny gdy postawy/zachowania są:
ważne
pozytywne
jesteśmy
niepewni ich wartości
jesteśmy
w mniejszości
Wyjaśnienia
błędu fałszywej powszechności
Dostępność
informacji o własnych i cudzych przekonaniach
Wyrazistość
i dostępność percepcyjna własnych postaw i zachowań większa
niż cudzych
Mechanizm
walidacji własnych przekonań - skoro w to wierzę - jest to
prawdziwe , skoro jest to prawdziwe - inni też w to muszą wierzyć
Egotyzm
- im większa powszechność zachowania tym mniej ono negatywne
Wyjaśnienia
(cd)
Błąd
fałszywej powszechności jako artefakt statystyczny:
regresja
do średniej - przecenianie zachowań/postaw rzadkich, niedocenianie
- częstych
Dawes:
uprawniona heurystyka statystyczna - w braku informacji innych
wnioskowanie z własnych postaw
Błędy
atrybucyjne –
podsumowanie (1)
niedocenianie
informacji o powszechności
i wybiórczościàskłonność
do atrybucji dyspozycyjnych: podstawowy błąd atrybucyjny
atrybucje
zależą od wartościowości
informacji
i od ważności
konsekwencji
wyjaśnianego zachowania
Konsekwencje
ważniejsze à
bardziej dyspozycyjne atrybucje
Asymetria
sukces - porażka: przyczyny sukcesów
widziane inaczej niż przyczyny porażek
zachowania
negatywne (zwłaszcza moralnie) - bardziej dyspozycyjne atrybucje
niż zachowania pozytywne
Błędy
atrybucyjne –
podsumowanie (2)
Inne
atrybucje przy wyjaśnianiu zachowań własnych
i cudzych
asymetria
aktor - obserwator
egocentryczny
błąd atrybucji
(c)
Inne atrybucje przy wyjaśnianiu zachowań własnych
i cudzych
asymetria
aktor - obserwator
egocentryczny
błąd atrybucji
Błędy
atrybucyjne –
podsumowanie (3)
Trudności
w szacowaniu
częstości zdarzeń
efekt
fałszywej powszechności
Atrybucje
zależne od rodzaju
i treści
zachowania/wyniku
Glenn
Reeder: atrybucje zdolności versus moralności
Funkcje
procesów atrybucji
Kiedy
ludzie spontanicznie zadają pytanie „dlaczego”?
Zdarzenia
negatywne
Zdarzenia
nieoczekiwane
Funkcje
procesów atrybucji
Kontroli
Predykcji
Obrony
samooceny
Teorie
atrybucyjne
Atrybucyjna
teoria motywacji osiągnięć Bernarda Weinera
Atrybucyjna
teoria emocji Weinera
Atrybucyjna
teoria depresji Seligmana, Teasdale’a i Abramson
Atrybucyjne
wyjaśnienia motywacji wewnętrznej (E. Deci, R. Ryan)
Atrybucyjne
efekty w procesach atrakcyjności interpersonalnej