1. Wykłady

Ratownictwo- wg. Radlińskiej- zwane pomocą doraźną , pojawia się w chwili klęsk masowych lub nagłego nieszczęścia jednostki. Pomoc która doraźnie zwalcza działanie złego losu , jego pierwsze skutki, wymaga rozpoznania warunków, natychmiastowego działania, stwierdzenia potrzeby i możliwości ratunku wszystkich osób zagrożonych niebezpieczeństwem. Ta pomoc wyznaczana jest przez elementy: trudna syt. Życiowa, -zagrożenia, -niekorzystne sytuacje losowe, -konieczność natychmiastowego działania.

Opieka- wg. Radlińskiej - jako dział względnie trwała, dostarczanie brakujących środków. Źródłem opieki są: -zjawiska niekorzystnego wpływu na rozwój czł., -zaburzenia psychofizyczne, -brak sprawności i wykształcenia, -samotność, -złe nałogi.

Specyficzna cecha opieki: przejęcie przez opiekuna odpowiedzialności za losy podopiecznego, osoby niezdolnej do samodzielnego i odpowiedzialnego funkcjonowania, czego skutkiem jest ubezwłasnowolnienie podopiecznego.

Wg. Kamińskiego- jest czynnością świadczona w tych sytuacjach życiowych, w których ludzie dotknięci nieszczęśliwym układem wydarzeń nie umieją, albo nie mają dość sił by samodzielnie przezwyciężać zaistniałe trudności.

Wg. S. Kawuli - dział opieki, która odbywa się w sytuacji potencjalnego zagrożenia życia i rozwoju, podczas której niezbędne są działania ratownicze, kompensacyjne lub interwencyjne jak w sytuacjach normalnych, wymagających organizacji optymalnych warunków dla wszechstronnego rozwoju. Gł Funkcje opieki- zapewnienie jednostce lub grupie możliwości pełnego rozwoju, w tym zaspokojenie potrzeb.

wg. Z. Dąbrowskiego - działania podejmowane na rzecz innej osoby, które poprzedzone są dogłębną analizą jego potrzeb- diagnoza. Celem tych działań jest pomoc w zaspokojeniu jego potrzeb w ramach trwałego i ciągłego stosowania opieki.

Opieka społeczna - w tradycji ped. Społ.- opieka społ. nie mieści się wśród działań z zakresu pomocy społecznej, lecz jest od niej węższa.

wg. W. Ciszkowski - rodzaj wyspecjalizowanej pomocy społ. opartej na diagnozie.

wg. E. Wysocka - opieka społ. ogranicza liczbę podopiecznych, nie jest powszechna , nie propaguje swych instytucji. Działanie instytutów odbywa się na dokładnej diagnozie.

POMOC- wg. Radlińskiej - pomoc jest forma powszechną , która sprzyja rozwojowi jednoski, wzrostowi wszystkiego, co jest uznawane za dobre. Charakteryzuje ja współpraca między pomagającymi , a korzystającymi z pomocy.

wg. A. Kamiński- pomoc obejmuje działania służące całej populacji danego terenu i w związku z tym ma charakter profilaktyki.

wg. Z. Dąbrowski - cechy pomocy- należy pomagać ludziom zdolnym do tego aby pomóc sobie samym, udzielający pomocy nie musi przejmować odpowiedzialności za osobę wspomaganą, zależność między strona pomocy ma charakter względnie symetryczny, choć może zaistnieć asymetria.

wg. E. Wysocka - cechy pomocy- dobrowolność, względna samodzielność,

wg. E. Trempała - 2 rodzaje pomocy- p. spontaniczna, nieformalna [wynika z dobrej woli] - p. zorganizowana, formalna.

Pomoc społeczna - M. Winiarski- wsparcie społ.

A. Lisowski - działania społ., których celem jest zaspokajanie potrzeb osoby lub grupy

W. Ciszkowski - zorganizowana działalność wielu podmiotów, które umożliwiają osobom lub grupom społ. zapobieganie , przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, w tym inicjowanie samopomocy.

Praca socjalna - jako działanie jest różnie określane w poszczególnych krajach.

Polska- wg. Kamińskiego - działanie instytucji służb społecznych, które przez udostępnienie urządzeń i usług, zaspokojenie potrzeb. Umożliwia kompensowanie braków biol. I społ. wzmacnia możliwość rozwoju i w efekcie ułatwia pozytywny rozwój jednostki i grup.

Wg. Kawuli - praca socjalna jest zbliżona tre4ściowo z działem opieki i jest to pomoc osobom które nie mogą samodzielnie przezwyciężać napotykane trudności i jest związana z procesem wychowania, bo obejmuje przyg. Do dostrzegania potrzebujących i niesienie im pomocy.

W. Mikołajczak - działanie zawierające w sobie ratownictwo, opiekę i pomoc + działania wych.

W. Cieszkowski - jedna z form pomocy społ., termin bliskoznaczny w stosunku do pojęcia pomocy społ, lecz węższe od niego

J. Szmagalski - środek pomocy społ. , który obejmuje celową i zorganizowana pomoc współczesnego społ. na rzecz swych niewydolnych ekonomicznie i fizycznie lub społ. członków

B. Szatur- Jaworska - działania skierowane na pomoc osobom, rodzinom, grupom w zaspakajaniu potrzeb. Podkreśla iż praca socjalna jest realizowana przez służby społ, grupy organizacyjne i instytucje, które w bezpośrednim kontakcie wspomagają osoby potrzebujące pomocy w ramach środowiskowej lub instytucjonalnej pomocy społ.

Ustawa o pomocy społ. 1990 - praca socjalna- działalność zawodowa, której celem jest pomoc osobom i rodzinom we wzmacnianiu lub odzyskiwaniu zdolności do funkcjonowania w społ. i ma tworzyć warunki sprzyjające temu celowi.

Wsparcie społeczne- wg. Kawuli - pomoc udzielana jednostkom lub grupom w syt. Trudnych, stresowych, przełomowych, które bez wsparcia innych nie są w stanie przezwyciężyć. Może przyjąć postać: wsparcie emocji - obejmuje dawanie komunikatów werbalnych i niewerbalnych zawiera emocje typu "lubię cię", - wsp. Instrumentalnego - dostarcza określona pomoc, - wsp. Informacyjnego - udziela rad, informacji, - wsp. Wartościującego - dawane komunikaty zawierają pozytywną ocenę osoby wspieranej typu "jesteś dla nas kimś znacznym" - wsp. Duchowego - występuje gdy jednostka pomimo wysiłków udzielanego wsparcia w różnych formach nadal pozostaje w syt. dla nich trudnych.

Wsp. Społ - rodzaj interakcji społ. podjętej przez 1 lub 2 strony w syt. problemowej w której dochodzi do wymiany informacji, emocji lub frustracji.

M. Winiarski- działania profesjonalne lub nie, zamierzone lub nie, świadome lub nie wobec osób które są w syt, trudnej.

Działanie to przybiera postać interakcji społ. a jego świadczenia przejawia się w przekazanie informacji , uczuć , usług, instrumentów dział. , dobór materiałów, więzi społ we wspólnym działaniu,

Interwencja - wtrącanie się w jakąś sprawę, wywieranie wpływu na kogoś w jakijś sprawie w celu uzyskania określonego skutku. [ socjalna, środowiskowa, społ., kryzysowa ]

Socjalna- działania osób lub zespołów zmierzające do poznania i ulepszenia rzeczywistości społ. Może mieć postać: -i. decyzyjnej, -i. analitycznej, -i. przekonującej

Środow.- działania pracownika socjalnego w środow. życia, klienta pomocy społ.

Społeczna- działania pracownika socjalnego zmierzające do modyfikacji dysfunkcjonalnych aspektów otoczenia klienta pomocy społ.

Kryzysowa - społeczne udzielanie pomocy osobom znajdujących się w obliczu dramatycznych wydarzeń życia odczuwanych jako zagrożenie dla ich podstawowych potrzeb lub celów życia. Ma na celu odzyskanie przez osobę dotkniętą kryzysem zdolności samodzielnego pokonywania kryzysu. Może mieć charakter pomocy : psychologicznej, medycznej, socjalnej, prawnej.

Kompensacja- wg. Radlińskiej- celowe wyrównanie braków , uzupełnienie lub zastąpienie niepomyślnych składników syt osobistej czy gr. , stwarzanie normalnych warunków życia.

Efektywna kompensacja nie może ograniczać się do pomocy w zaspakajaniu potrzeb a ma obejmować wprow. Sił i wartości tkwiących w środowisku. K. wiąże się głównie z formami pomocy społ.

A. Kamiński - jest świadomie zaplanowane, odbywa się po przeprowadzeniu diagnozy społ. i po odniesieniu jednostki do określonego wzorca. Obejmuje: planowane zabiegi środ., która wprowadzają wzorce zach., wpływają na przekształcenie środowiska życia.

R. Wroczyński - w szerokim ujęcie oznacza wyrównacie czynników ograniczających rozwój lub tez wyrównanie syt. powstałej jako rezultat niekorzystnych warunków rozwojowych. W węższym znaczeniu - wyrównanie defektów organicznych. Wszelkie formy opieki i pomocy wych. są kompensacją potrzeb , które nie zostały zaspokojone.

Diagnoza społ .- rozpoznanie badanego stanu rzeczy na podstawie objawów. Dotyczy zjawisk- sieroctwo, przyczyny powodzeń i niepowodzeń w szkole, potrzeby kulturalne w środowisku lokalnym.

A. Kamiński - rodzaje d. S.: - d.s. indywidualnych przypadków, -d.s. grup społ. ,-d.s. społ. lokalnej.

Wg. A. Kamińskiego - rozpoznacie losów jednostki, grup społ. lub spo. lokalnych na tle społ. uwarunkowań tworzą gł. Przez rodziny, szkołę, miejsce pracy.

Główne cechy d.s .: nie może być jednorazowa, znalezienie przyczyn syt. trudnych i silnych stron jednostki i jej środ.

Przejdź na stronę główną po więcej materiałów!