OKRES UZĘBIENIA STAŁEGO
W warunkach fizjologicznych zgryz w uzębieniu stałym ustala się około 13 r.ż. i charakteryzuje się następującymi cechami;
łuk zębowy dolny ma kształt paraboli, górny zaś elipsy
nagryz pionowy siekaczy wynosi 1/3-1/2 wysokości siekaczy dolnych
guzki policzkowe zębów bocznych górnych pokrywają guzki policzkowe zębów bocznych dolnych
linia środkowa pomiędzy siekaczami centralnymi szczęki i żuchwy pokrywa się z linią pośrodkową ciała
w zwarciu centralnym zachowane są triady czynnościowe (z wyjątkiem dolnych zębów 1 i górnych ostatnich trzonowców)
zachowane są punkty styczne pomiędzy zębami sąsiadującymi w łukach
guzek policzkowy przyśrodkowy górnego pierwszego trzonowca styka się z bruzdą międzyguzkową pierwszego trzonowca dolnego.
Wyrzynanie trzeciego zęba trzonowego w warunkach prawidłowego zgryzu nie zmienia panujących warunków zwarciowych.
ZMIANY W ZGRYZIE ZWIĄZANE Z WIEKIEM
W wieku dojrzałym łuki zębowe i przyzębie, biorące stale udział w czynnościach narządu żucia, podlegają działaniu dużych sil wywieranych przez układ mięśniowy. W wyniku tego dochodzi do:
różnego stopnia starcia guzków zębów trzonowych i przedtrzonowych (w zależności od sil żucia l rodzaju pożywienia)
w mniejszym stopniu również starcia brzegów siecznych siekaczy i guzków kłów
skrócenia koron anatomicznych zębów l zmniejszenia nagryzu pionowego siekaczy
starcia wypukłych powierzchni stycznych zębów, co prowadzi do powstawania kontaktów płaszczyznowych zamiast punktowych i skrócenia łuków zębowych (ok. 1 cm w wieku 40 lat)
pochylenia ku przodowi trzonowców w żuchwie i zmiany płaszczyzny zgryzowej na skutek starcia guzków.
PRZYSADKA MÓZGOWA:
Cześć nerwowa przysadki wydziela wazopresynę i oksytocynę.
Cześć gruczołowa wydziela: gonadotopiny (FSH - folitropina, LH- luteotropina, STH lub GH - somatotropina), adrenokortykotropina ACTH, tyreotropina TSH i melanotropina.
NIEDOCZYNNOŚĆ PRZYSADKI:
U dzieci występuje na skutek uszkodzenia przedniego płata przysadki lub ośrodków podwzgórzowych. Dochodzi do zahamowania wzrostu i niedorozwoju płciowego.
słabe wykształcanie części twarzowej czaszki
twarz drobna, bródka cofnięta
słabo rozwinięte szczęki, szczególnie żuchwa
zaburzenia zgryzowe, stłoczenia zębów, podniebienie gotyckie
opóźnione wyrzynanie zębów mlecznych, resorpcja ich korzeni i eksfoliacja
znacznie niższy wiek zębowy
opóźnione kształtowanie zębów stałych, szczególnie ich korzeni
obszerne komory i szerokie kan.korz., otwory wierzch. zamykają się późno
hypodoncja
zanik kości wyrostka zębodołowego i rozrost dziąseł
NADCZYNNOŚĆ PRZYSADKI:
Zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu może prowadzić do gigantyzmu przed pokwitaniem, a do akromegalii po pokwitaniu.
Gigantyzm podwzgórzowy wrodzony:
nadmierna długość ciała (53-70 cm)
przyspieszony rozwój fizyczny przy upośledzeniu umysłowym
duża głowa, wydatne guzy czołowe i luki brwiowe
hiperteloryzm (szerokie rozstawienie gałek ocznych)
antymongoidalne ustawienie szpar powiekowych
pogrubienie rysów twarzy, przerost chrząstek nosa i uszu
duże ręce i stopy
zaburzenia neurologiczne
szeroka szczeka, żuchwa wysunięta do przodu
podniebienie gotyckie
przyspieszone ząbkowanie
Akromegalia - nadmierny rozrost kości i tkanek miękkich
pogrubienia rysów twarzy
wystające guzy czołowe i kości jarzmowe, wydatne łuki brwiowe
szeroki i gruby nos
beczkowata klatka piersiowa
duże ręce i stopy
prognacja żuchwy utrudniająca żucie
znaczne odstępy między zz na skutek nadmiern. rozr. wyr. zębodołowych
makrodoncja (duże wymiary zębów)
przedwczesne wyrzynanie zębów
pogrubiałe wargi i duży język
rozrost dziąseł
nawracające stany zapalne zatok szczękowych
TARCZYCA
Hormony tarczycy regulują:
proces dojrzewania i różnicowania komórek
zużycie tlenu i przebieg procesów energetycznych ustroju
prawidłową temperaturę ciała
syntezę białek
metabolizm tłuszczów, węglowodanów, witamin i kwasów nukleinowych
gospodarkę elektrolitową i fosforanową
NIEDOCZYNNOŚĆ TARCZYCY - postać wrodzona:
zahamowanie rozwoju szkieletu i jego dojrzewania
opóźniony wiek kostny
zniekszt. kości twarzy (hiperteloryzm, gł.wciągnięcie pdst. kości nosowej)
niedorozwój zatok przynosowych
prognatyzm i zniekształcanie podniebienia
zn. zaburz. w gosp. Ca. prowadz. do uogóln. lub miejsc. stwardnienia kości
w obrazie Rtg u dzieci > 2 r.ż. znaczne poszerzenie i pogrubienie blaszki zbitej wyrostka zębodołowego, szczególnie żuchwy
wyraźne opóźnienie wyrzynania i rozwoju zębów mlecznych l stałych
hiperdoncia i zaburzenia zgryzu
zęby mlecznoblade, znaczna podatność na próchnice
zmiany w tkankach miękkich twarzy - obrzęk śluzowaty (twarz obrzękła, wargi duże, grube, szerokie l blade, gruby, mięsisty język nie mieszczący się w jamie ustnej
NADCZYNNOŚĆ TARCZYCY - choroba - Gravesa Basedowa
upośledzenie odżywiania organizmu
wyraźne objawy nerwowości
przyspieszona akcja serca i podniesione ciśnienie krwi
wytrzeszcz oczu
przyspieszony metab. w kościach (zarówno anabolizm, jak i katabolizm)
obj. osteoporozy i osteomalacji mogące dot. również kości wyr. zębod. szczek
zmiany w przyzębiu w postaci zwyrodnienia ozębnej, zaburzenia układu i niszczenia włókien kolagenowych, co prowadzi do utraty zębów
przyspieszony wiek kostny i zębowy
mocne, niebiesko-białe zęby z tendencja do odłamywania
PRZYTARCZYCE
Parathormon w interakcji z witaminą D i kalcytoniną wpływ na gospodarkę wapniowo- fosforanowo-magnezową ustroju, głownie na równowagę metaboliczną wapnia.
NIEDOCZYNNOŚĆ PRZYTARCZYC
Spowodowana może być pooperacyjnym uszkodzeniem gruczołu lub jego schorzeniami. Obraz kliniczny obejmuje objawy teżyczkowe:
spadek poziomu wapnia i wzrost poziomu fosforanów w osoczu
przyspieszenie oddychania i akcji serca, wzrost temperatury ciała
mrowienie, kłucie, uczucie sztywności i drętwienia w obrębie kończyn
drżenie i skurcze mięśni, również oddechowych
w bad. doświadczalnych na zwierzętach obserw. zaburzenia mineralizacji szkliwa i zębiny
opóźnienie wieku kostnego
NADCZYNNOŚĆ PRZYTARCZYC
Występuje jako postać pierwotna i wtórna, objawy kliniczne, zarówno ogólne, jak i występujące w jamie ustnej są podobne w obu postaciach. Postać wtórna występuje miedzy innymi w przebiegu przewlekłej niewydolności nerek, zespołu złego wchłaniania i krzywicy.
Objawy nadczynności przytarczyc:
ogniskowe lub uogólnione zaniki kostne
resorpcja podokostnowa
uwalnianie wapnia ze szkieletu i odkładanie złogów w tkankach miękkich
ogniska osteoporozy w kościach szczęk
odwapnienie kości zbitej w żuchwie
złamania patologiczne
zmiany zanikowe w obrębie wyrostków zębodołowych
głębokie periodontopatie prowadzące do utraty zębów
zanik lamina dura wokół zębów, szczególnie wokół siekaczy i kłów
skłonność do powstawania torbieli
częste występowanie nadziąślaków
NADNERCZA
Rdzeń nadnerczy wydziela adrenaline i noradrenaline, kora zaś 4 grupy hormonów steroidowych: glikokortykoidy. mineralokortykokidy. androgeny i estrogeny.
Hormony ta wpływają między innymi na:
• przemianę węglowodanów, białek l tłuszczów
• gospodarkę wodno-elektrolitową
• przebieg procesów zapalnych w ustroju
• układ krwiotwórczy i immunologiczny oraz tkankę chłonną
• układ kostny
NIEDOCZYNNOŚĆ NADNERCZY
Postać przewlekła - choroba Addisona (cisawica)
• zmniejsz. m.ciała i zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego
• ciemne przeb.skóry i bł.śl.(brunat plamy na bł.śl..warg,policzk,dziąseł i w przedsionku j.ust.)
• opóźnienie rozwoju zębów
Postać ostra - zesp.Waterhouse-Friderichsena. Wybroczyny i rozległe wylewy do bł. śluzowych
NADCZYNNOŚĆ NADNERCZY
Nadczynność kory nadnerczy - zespół Cushinga, związany jest z nadmiernym wydzielaniem ACTH. Podobne objawy występują u pacjentów przewlekle leczonych preparatami sterydowymi, zwiększona *masa ciała, okrągła twarz „ Jak księżyc"
*zmniejszenie zasobów białkowych
*osteoporoza, również w obrębie szczęk, prowadząca do
złamań patologicznych
*tendencja do obliteracji kanałów korzeniowych przez nieprawidłową zębinę
TRZUSTKA
Hormonami trzustki regulującymi metabolizm węglowodanów, a wtórnie również tłuszczów i białek, są insulina i glukagon.
Genetycznie uwarunkowane upośledzenie wydzielania tych hormonów prowadzi do cukrzycy. Najbardziej charakterystycznymi zmianami w
cukrzycy są zmiany w układzie naczyniowym o charakterze mikro i makroangiopatii.
Objawy w jamie ustnej:
zmiany w przyzębiu - zapalenia dziąseł l periodontopatie już u dzieci i młodzieży, związane z defektem immunologicznym
skłonność do odkładania się płytki nazębnej l kamienia nazębnego
zwiększona gęstość śliny i zmniejszone jej wydzielanie
wysuszenie błony śluzowej sprzyjające jej pękaniu l mikrourazom .
częste zapalenia kątów ust i grzybica jamy ustnej
hipoplazje szkliwa
GRASICA
Hormony grasicy wpływają miedzy innymi na gospodarkę wapniowo-fosforanową, a wiec również na układ stomatognatyczny.
NIEDOCZYNNOŚĆ GRASICY
• opóźnienie wyrzynania zębów stałych i mlecznych
• przedwczesna utrata zębów mlecznych
• Kruchość i łamliwość zębów
NADCZYNNOŚĆ GRASICY
• przedwczesne wyrzynanie zębów mlecznych ł stałych
• nadmierne zmineralizowanie kości i zębów
• zęby o odcieniu niebiesko-białym
SZYSZYNKA
Gruczoł ten pod wpływem bodźców świetlnych wytwarza melatoninę i inne ciała indolowe wpływające na czynność gonad i nadnerczy.
NIEDOCZYNNOŚĆ SZYSZYNKI :
zaburzenia budowy szkieletu l niedorozwój języka
niedorozwój zębów (hypoplazje szkliwa, krótkie korzenie, szerokie korony) i ich opóźnione wyrzynanie
GRUCZOŁY PŁCIOWE
Czynność gruczołowa gonad, sterowana przez podwzgórze l przysadkę, rozpoczyna się w okresie pokwitania.
W okresie dojrzewania obserwuje się zwiększoną podatność dziąseł na czynniki drażniące (zła higiena, wady zgryzu) objawiającą się częstszym występowaniem zapaleń dziąseł, szczególnie u dziewcząt - wpływ folikulotropiny.
NIEDOCZYNNOŚĆ GONAD
•Zespół Turnera - najczęstsza postać dysgenezji gonad, występuje na tle genetycznym, z całkowitą lub częściową monosomią chromosomu X.
• niski wzrost l zaburzenia szkieletu; płetwista, krótka szyja
• zaburzania układu naczyniowego i wady serca
• zmiany w nerkach, skórze l narządzie wzroku
• niedorozwój żuchwy, zaburzenia budowy zębów
• wady zgryzu, stłoczenia zębów, podniebienie gotyckie
* powiększenie języka l ankyloglossia, przerost dziąseł
W przedwczesnym rozwoju płciowym dochodzi do przyspieszenia mineralizacji l wyrzynania zębów.
NARZĄD ZĘBOWY - Pojedynczy ząb odizolowany od tkanek przyzębia nie ma większego znaczenia w procesach fizjologicznych w jamie ustnej. Dopiero narząd zębowy tworzy całość anatomiczną i czynnościową. W skład narządu zębowego wchodzą ząb i przyzębie.
PRZYZĘBIE (parodontium) jest to zespół jednostek anatomicznych otaczających ząb, a ich rolą jest umocowanie zęba w zębodole i przyjmowanie sił żucia wywieranych na ząb.
Topograficzny podział przyzębia
- przyzębie brzeżne (parodontium marginale) są to tk.stykające się z zębem w obr. jego szyjki
- przyzębie okołowierzchołkowe (parodontium apicalis)
W skład przyzębia wchodzą:
- dziąsło (gingiva)
- ozębna (periodontium)
- kość wyrostka zębodolowego (os processus alveolaris)
- cement korzeniowy (cementum)
Tkanki podtrzymujące ząb przekształcają się w zależności od wykonywanej funkcji. Szczególnie wyraźnie obserwuje się te zmiany w niedoczynności lub wzmożonej czynności oraz w procesie starzenia się ustroju.
Dziąsło pokrywa wyrostek zębodołowy i obejmuje szyjkę zęba. Dzieli się na:
dziąsło wolne (brzeżne, niezwiązane) w skład którego wchodzą brodawki
* brzeg dziąsłowy (gingiva marginalis)
* dziąsło właściwe (zębodołowe, nieruchome)- gingiva propria
Błona śluzowa dziąsła nie posiada błony podśluzowej, utkanie jej przechodzi wprost w okostną wyrostka zębodołowego - w warunkach zdrowia nie jest przesuwalna na podłożu kostnym. Taka budowa dziąsła jest przystosowaniem czynnościowym - pomaga przygotowywać i formować kęs pokarmowy. Dziąsło w okolicy szyjki zęba połączone Jest z twardymi tkankami zęba tzw. przyczepem nabłonkowym, który w procesie odontogenezy powstaje z oszkliwia. Przyczep nabłonkowy stanowi dno szczeliny dziąsłowej (rowka dziąsłowego, kieszonki dziąsłowej), która ograniczona jest z jednej strony szkliwem zęba, z drugiej zaś nabłonkiem błony śluzowej dziąsła brzeżnego.
Nabłonek przyczepu dziąsłowego nie rogowacieje - stanowi więc strukturę szczególnie delikatną. Obszar szczeliny dziąsłowej uważany jest za strefę bardzo dynamiczna, w której zaczyna się większość stanów patologicznych w chorobach przyzębia.
W warunkach fizjologicznych kieszonka dziąsłowa ma głębokość 0,5 do 1,5 mm. W przebiegu periodontopatii (chorób przyzębia przebiegających z destrukcją kości) głębokość kieszonki może przekraczać nawet kilkanaście mm.
Przyczep nabłonkowy utrzymuje się na poziomie szyjki zęba do 25-30 r.ż. potem stopniowo przesuwa się w kierunku granicy szkliwno-cementowej, a następnie wzdłuż cementu korzeniowego. Jednocześnie następuje zanik wyrostków zębodołowych i dziąsła. Proces ten nazywamy starczym zanikiem przyzębia a klinicznym objawem tego procesu jest obniżenie szyjek zębowych i wydłużenie koron zębów tzw. bierne wyrzynanie zębów
CEMENT KORZENIOWY
Cement czyli kostniwo jest zmineralizowaną tkanką pochodzenia mezenchymalnego, pokrywającą korzenie zębów. Rozpoczyna się w okolicy szyjki zęba na granicy za szkliwem i zachowuje ciągłość aż do wierzchołka korzenia, a nawet odkłada się na wewnętrznych ścianach kanału. Najcieńszy jest w okolicy szyjki i grubość jago zwiększa się w kierunku wierzchołka.
Stopień mineralizacji cementu jest podobny do stopnia mineralizacji kości, elementy komórkowe cementu są jednak mniej liczne i struktura ich jest mnie regularna. Cement może, podobnie jak kość, ulegać resorpcji i nawarstwianiu.
Odkładanie cementu wzrasta z wiekiem, może następować również na skutek podrażnień bakteryjnych, chemicznych l czynnościowych, albo jako rodzinne wzmożone odkładanie cementu (hypercementoza).
Funkcje cementu:
-umocowywanie włókien ozębnej
- uzupełnianie patologicznych ubytków cementu powstałych w wyniku resorpcji
- zamykanie wejścia do delty korzeniowe] (obliteracja otworu wierzchołkowego) w zębach z zakończonym rozwojem korzenia
- współdziałanie, wraz z ozębną, w procesie apeksyfikacji (zamykania otworu wierzchołkowego w zębach niedojrzałych
z martwą miazgą)
- zastępowanie tkanki ziarninowej w procesie gojenia tkanek okołowierzchołkowych
- gojenie korzenia zęba po złamaniu
FIZJOLOGIA BŁONY ŚLUZOWEJ JAMY USTNEJ
Makroskopowo wyróżniamy w jamie ustnej:
błonę śluzowa żującą (zbitą), którą pokrywa nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący - występuje na dziąsłach i podniebieniu twardym
błonę śluzową wyścielająca (luźną) z nabłonkiem wielowarstwowym płaskim nierogowaciejącym - pokrywa policzki, wargi, zachyłki przedsionka, wyrostki zębodołowe poniżej granicy dziąseł, dno jamy ustnej, dolną powierzchnię języka i podniebienie miękkie
błonę śluzową specjalną pokrywającą grzbietową część języka
1. CZYNNOŚĆ OSŁANIAJĄCA
Nie uszkodzony nabłonek, błona śluzowa l podśluzowa są nieprzepuszczalne dla większości drobnoustrojów. Zjawisko rogowacenia i ciągłego złuszczania się nabłonka oraz obecność licznych włókienek kolagenowych l sprężystych w błonie śluzowej stanowią główne cz. ochronne
2. CZYNNOŚĆ WYDZIELNICZA
Błona śluzowa jamy ustnej zawiera liczne drobne gruczoły śluzowe, śluzowo- surowicze l surowiczo-śluzowe, które stale ją zwilżają. Gruczoły mieszane:
- wargowe, policzkowe, gruczoły przedniej części jezyka
Gruczoły surowicze: - gruczoły językowe tylne (smakowe Ebnera) - obmywają kubki smakowe
Gruczoły śluzowe -językowe w okolicy nasady, podniebienne
3. CZYNNOŚĆ OBRONNA
- ślina stale spłukuje drobnoustroje z powierzchni błony śluzowej (tą one oblepiane śluzem, a następnie połykane i niszczone
przez soki żołądkowe)
- działa bakteriobójczo (zawartość lizozymu l inhibiny)
- pH śliny 5,6- 7,0 ogranicza skład flory bakteryjnej
- temperatura stale utrzymująca się w granicach 37 C nie sprzyja rozwojowi grzybów (poza Candida albicans)
- właściwości żerne komórek śródbłonka naczyń chłonnych i fagocytów
- produkcja przeciwciał przez limfocyty błony śluzowej
4. ZDOLNOŚĆ WCHŁANIANIA
Błona śluzowa lamy ustnej posiada zdolność wchłaniania niektórych tylko substancji:
- nikotyna, nitrogliceryna, metyltestosteron, alkohol, cyjanek
- związki rozpuszczalne w tłuszczach
Największą zdolność wchłaniania posiada dolna powierzchnia języka, co wykorzystuje się do celów leczniczych (lingwetki -tabletki podjęzykowe np. nitrogliceryna, leki przeciwwstrząsowe podawane podjęzykowo w razie braku możliwości podania dożylnego).
Związki chemiczne podawane wewnętrznie nie są wydalam bezpośrednio przez błonę śluzową, ale za pośrednictwem gruczołów ślinowych i łojowych.
5. ZDOLNOŚĆ ODBIERANIA BODŹCÓW • RECEPTORY BŁONY ŚLUZOWEJ
ŚLINA
W skład śliny wchodzą również:
płyn kieszonki dziąsłowej
złuszczone komórki nabłonka jamy ustnej
leukocyty i mikroorganizmy
ROLA ŚLINY
Funkcja trawienia- amylaza ślinowa (ptialina) rozpoczyna trawienie skrobi poprzez dekstryny do maltozy .
Przygotowanie pokarmu do połknięcia przez nawilżenie, zmianę konsystencji i nadanie kęsowi śliskiej otoczki .
Rozpuszczanie substancji smakowych umożliwiające drażnienie kubków smakowych
Nawilżanie błony śluzowej i oczyszczanie jamy ustnej z resztek pokarmowych przez stały przepływ śliny
Działanie kariostatyczne dzięki zawartości fluoru
Wydalanie niektórych związków (rtęć, ołów, mocznik. kwas moczowy, jodki, tiocyjanki, alkohol, morfina) i drobnoustrojów (wirusy polio, HIV, wścieklizny)
Ślina może stanowić elektrolit, jeżeli w jamie ustnej znajdują się dwa różne metale ( np. wypełnienia amalgamatowe, metalowe elementy uzupełnień protetycznych lub aparatów ortodontycznych)
Rola obronna poprzez:
stałą redukcję mikroflory jamy ustnej z połykaną śliną
antybakteryjne działanie enzymu peroksydazy
reakcje immunologiczne o charakterze odpowiedzi komórkowej (fagocytoza - leukocyty) i humoralnej (gammaglobullny)
antagonizm różnych gatunków drobnoustrojów mikroflory jamy ustnej tworzących system ekologiczny, do którego obce bakterie nie mogą przeniknąć
właściwości buforowe śliny - utrzymywanie pH śliny w określony granicach ogranicza skład mikroflory
współdziałanie obecnych w ślinie i wprowadzanych z zewnątrz związków hamujących rozwój mikroflory jamy ustnej (miedź, żelazo, srebro, leki, alkohol, składniki past do zębów l płukanek)
działanie składników organicznych śliny, szególnie lizozymu ( zdolność rozkładania błon komórkowych bakterii)
Rola w ułatwieniu czynności mowy - zwilżanie przez ślinę umożliwia swobodne ruchy warg, języka i innych części jamy ustnej biorących udział w artykulacji
Funkcja buforowa - zawarte w ślinie bufory: wodorowęglanowy, fosforanowy i białkowy pozwalają na utrzymywanie stałego pH silny w okolicy 6,38
Regulacja równowagi wodnej ustroju - w przypadku utraty wody zmniejsza się wydzielanie śliny, błona śluzowa jamy ustnej ulega wyschnięciu, co prowadzi do uczucia pragnienia