Metoda Ruchu Rliwa do zastosowania w kaywania przuozwijającego Weroniki Sherborne

Ruch jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Towarzyszy mu od chwili narodzin przejawiając się w różnych formach: w zabawie, w aktywnym wypoczynku oraz w codziennej pracy. Służy do wyrażania emocji, nawiązywania kontaktów i porozumiewania się.

Weronika Sherborne tworząc metodę Ruchu Rozwijającego opierała się przede wszystkim na teorii R. Labana oraz na swojej długoletniej pracy z dziećmi upośledzonymi umysłowo. Opracowany przez nią system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, które są zaspokajane w kontakcie z dorosłymi w trakcie tzw. „baraszkowania”. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch:

 dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

Dziecko poznaje więc swoje ciało i przestrzeń która go otacza, spotyka w niej innego człowieka, uczy się współpracować, zdobywa zaufanie do siebie i innych, czuje się bezpieczne. Ruch jest zabawą, która daje radość, która jest ważna w nawiązywaniu kontaktów społecznych.

Metoda Weroniki Sherborne jest prosta, naturalna i możliwa do zastosowania w każdych warunkach bez używania przyrządów. Ćwiczy się boso, w niekrępujących ruchy strojach, na podłodze, niskich bezpiecznych pozycjach i bez elementów współzawodnictwa, gdyż zakłada się, że wszyscy mogą odnieść sukces i każdy może z siebie coś dać innym. Po bardziej intensywnym wysiłku stosujemy relaks i wypoczynek.

Prowadząc zajęcia należy pamiętać o obowiązujących zasadach, którymi powinna kierować się osoba prowadząca, a mianowicie:

 postaraj się nawiązać kontakt z dzieckiem (wzrokiem, dotykiem),

 zajęcia powinny być dla dziecka przyjemne i dawać radość w aktywności ruchowej,

 bierz udział we wszystkich ćwiczeniach - baw się,

 przestrzegaj praw dziecka do swobodnej, własnej decyzji,

 zauważaj i stymuluj aktywność dziecka, daj mu szansę na działanie twórcze, miej poczucie humoru,

 chwal dziecko nie za efekt co za jego starania i wysiłek,

 rozszerzaj krąg doświadczeń społecznych dziecka,

 większość, szczególnie początkowych ćwiczeń prowadź na podłodze,

 zaczynaj od ćwiczeń prostych, stopniowo je utrudniając,

 ucz dzieci zarówno używania siły, jak i zachowania delikatności i opiekuńczości w stosunku do drugiej osoby,

 we wszystkich ćwiczeniach dbaj o to, aby dziecko znalazło się także w pozycji dominującej,

 zaplanuj początek ćwiczeń tak, aby zawierał propozycję ćwiczeń - spotkań dających poczucie bezpieczeństwa, oparcia i bliskiego kontaktu,

 na zakończenie zajęć proponuj ćwiczenia wyciszające i uspokajające.

Zajęcia z wykorzystaniem tej metody można stosować indywidualnie, zdecydowanie jednak zachęca się do prowadzenia ich w formie zajęć grupowych. Najbardziej komfortowe warunki do ćwiczeń zapewnia grupa licząca 6-14 dzieci. Wiek jest nieograniczony. Dobrze jest zapewnić każdemu dziecku starszego lub dorosłego opiekuna.

W programie ćwiczeń ruchowych W. Sherborne wyróżnia następujące grupy ćwiczeń wspomagających rozwój dziecka:

 Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała

 Ćwiczenia pozwalające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa w otoczeniu

 Ćwiczenia ułatwiające nawiązanie kontaktu i współpracy z partnerem i grupą

Metoda W. Sherborne jest metodą uniwersalną o wielu możliwościach jej zastosowania. Znajduje zastosowanie jako metoda w terapii: w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, z dziećmi z tzw. normą intelektualną, przejawiających zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej, z dziećmi mającymi trudności w czytaniu i pisaniu, dziećmi jąkającymi się, w zajęciach odprężająco - relaksacyjnych w trakcie zajęć szkolnych i przedszkolnych.

Rewalidacja to oddziaływanie zmierzające do przywrócenia pełni sił osobom osłabionym poważną chorobą lub urazami. Rewalidacja przystosowuje do życia w społeczeństwie - to długotrwała działalność terapeutyczno - pedagogiczna.

Celem zajęć rewalidacyjnych nie jest wyrównywanie tylko braków, a stawianie na mocne strony dziecka oraz szukanie w nim tego co jest najlepsze i najmniej uszkodzone.

Według M. Grzegorzwskiej działania pracy rewalidacyjnej obejmują:

 przywracanie zdrowia i umożliwienie rozwoju fizycznego,

 Usprawnianie najmniej uszkodzonych funkcji psychofizycznych,

 Kompensowanie i korygowanie odchyleń oraz w miarę możliwości eliminowania przyczyn lub przejawów zaburzeń uniemożliwiających prawidłowy rozwój i uczenia się

 Wyrównywanie braków powstałych wskutek zaniedbań pedagogicznych i środowiskowych.

-kompensacja - zastępowanie jakiegoś braku innym czynnikiem, a także wyrównywanie zaburzeń rozwojowych oraz trudności w poznawaniu świata i przystosowaniu się do środowiska społecznego

-korektura 0- poprawianie błędów percepcji, myślenia, procesów poznawczych, a także modyfikowanie postaw i dążeń zwłaszcza w przypadku osób niedostosowanych społecznie

- usprawnianie dotyczy zarówno organów i funkcji nie zaburzonych jak i funkcji i narządów zaburzonych.

W odniesieniu do osób niepełnosprawnych umysłowo termin rewalidacja oznacza długotrwałą działalność terapeutyczno - pedagogiczną, której zadaniem jest :

Zasady stanowią punkt wyjścia do formułowania zasad rewalidacji indywidualnej:

1. Zasada gruntownej znajomości dziecka i przychodzenia mu z racjonalną, specjalistyczną pomocą.

2. Zasada dostosowania czynności pedagogicznych do możliwości i potrzeb uczniów oraz warunków środowiskowych

 zasada indywidualizacji wymagań, metod, doboru środków dydaktycznych oraz organizacji tempa pracy

3. Zasada aktywnego i świadomego udziału dziecka w procesie nauczania - uczenia się.

6. Zasada trwałości osiągnięć, umiejętności korzystania z nich i dalszego ich doskonalenia:

 zasada systematyczności(planowy i logiczny układ materiału),

 zasada trwałości wiedzy (stałe utrwalanie nabytych wiadomości i umiejętności)

 zasada wiązania teorii z praktyką (zastosowanie w życiu codziennym).