wykl pedagog cz II, PEDAGOGIKA


  1. Temat: Pojęcie wychowania i jego cechy

Na ogół pojęcie wychowania jest rozumiane w szerszym i węższym znaczeniu. Szerokie rozumienie tego terminu odnosi się do wychowania skoncentrowanego zarówno na rozwoju umysłowym i uczuciowym jednostki jak również na sferze jej motywacji i konkretnych działań. Przedmiotem wychowania w szerszym znaczeniu jest całość psychiki człowieka czyli ogół procesów i właściwości psychicznych tj zarówno intelektualnych, emocjonalnych i (wolicjonarnych ???)

W węższym znaczeniu przez wychowanie rozumie się kształtowanie się charakteru jednostki w którym stała silna samodzielna, przedsiębiorcza i praktyczna wola jest skierowana na cele moralne.

Wychowanie sprzyja przeżyciom emocjonalo motywacyjnym jednostki oraz jej zachowań i postaw społecznie i moralnie pożądanym.

Klasyfikacja definicji wychowania:

Stefan Kunowski wyróżnił 4 grupy definicji wychowania:

Prakseologiczne - wg których wychowanie jest równoznaczne z oddziaływaniem wychowawców na wychowanków czyli z ich urabianiem.

Ewolucyjne- upatrujące w wychowaniu proces samotnego rozwoju wychowanka w tym szczególnie w wyniku nabywanego prze niego doświadczenia.

Sytuacyjne - doceniające uwarunkowania środowiskowe w procesie wychowania.

Adaptacyjne - podkreślające wymierne efekty wychowania, których wyraźnym przejawem jest przystosowanie wychowanka do wymagań i oczekiwań społecznych.

    1. Funkcje i cele wychowania

Nauka wyszczególnia następujące funkcje wychowania:

Znaczenie techniczne wychowania. W zakresie przygotowania do pracy produkcyjnej i kształcenia zawodowego

Znaczenie kulturotwórcze polegające na tym aby przez wychowanie przekazać dorobek kultury następnym pokoleniom.

Znaczenie biologiczne - złe lub niewłaściwe wychowanie we wczesnym dzieciństwie odbija się na stanie zdrowia wychowanka.

Znaczenie psychologiczne - to kształtowanie zainteresowań myślenia , uczuć i uzdolnień wychowanka.

Znaczenie patriotyczne to wychowanie w duchu miłości do ojczyzny

Znaczenie ekonomiczne - wyrobienie w społeczeństwie zmysłu oszczędności gospodarności i lepszej wydajności pracy

Cele wychowania w aspekcie ogólnym:

Pomoc człowiekowi w rozwoju jego człowieczeństwa

Kształtowanie życzliwej postawy wobec siebie i innych

Kształtowanie twórczej postawy

Wszechstronny rozwój osobowości wychowanka

Cele wychowania ujmowane w aspekcie pedagogicznym są związane z jego głównymi składnikami.:

Wychowaniem umysłowym którego celem jest rozwój intelektualny człowieka przygotowanie go do dalszego rozwoju w zakresie poznawania i rozumienia świata. Kształtowanie pozytywnej motywacji i postaw wobec nauki, zaczepienie wychowankom potrzeby rozwijania własnego umysłu.

Wychowanie fizyczne którego celem jest zapewnienie wychowankom zdrowia i sprawności.

Wychowanie moralne to ukształtowanie w osobowości człowieka postaw ideowych i społecznych

Wychowanie estetyczne dotyczące sfery osobistych przeżyć człowieka, realizuje się je poprzez sztukę, która uwrażliwia człowieka na piękno świata.

Wychowanie religijne którego celem jest podporządkowanie działalności edukacyjnej założeniom jakiegoś wyznania.

Elementy wychowania (najstarsze)

kontekst wychowania

podmiot wychowania

cele wychowania

program wychowania

technologie wychowania

przedmiot wychowania

organizacja wychowania

rezultaty wychowania

Kontekst wychowania - pozwala zrozumieć geneze charakteru i skutki podejmowanych działań dydatkyczno wychowawczych.

Podmiot wychowania - np. członek rodziny, uczeń , nauczyciel, instruktor harcerski

Cel wychowania - jest pewien stan jakiegoś przedmiotu działania w postaci rzeczy lub procesu który ma być ukształtowany pod względem pewnych właściwości zgodnie z wyobrażeniem potrzeby jaką ma zaspokoić. Cele wychowania mają swe źródło w określonych potrzebach społecznych lub jednostkowych.

Program wychowania - jest pochodną celu i pozostaje z nim w ścisłym związku.

Technologie - inaczej technologia edukacyjna lub technologia komunikowania. Zależy od:

kontekstu społecznego w jakim odbywa się wychowanie

typu przyjmowanych celów wychowawczych

rodzaju przekazywanych treści

organizacji procesu edukacyjnego

skali przedsięwzięć edukacyjnych.

Przedmiot - nie jest nim tyle człowiek ile osobowość rozwijająca się osobowość człowieka.

Organizacja - zawiera najwięcej luk

Rezultat - każda planowa działalność człowieka kończy się określonym rezultatem i ma oznaczenie wytworów tych działań , używa się w pedagogice następujących określeń :

efekty dydaktyczno wychowawcze

wyniki nauczania

osiągnięcia szkolne

Proces wychowawczego rozwoju człowieka .

Cechy procesu wychowawczego :

złożoność - współcześnie uważa się że zachowanie człowieka zależy od uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych czyli potrzeb, aspiracji i motywów.

Intencjonalność - oznacza że wychowawca jest świadomy celów jakie pragnie zrealizować w wyniku planowo zorganizowanej działalności wychowawczej

Interakcyjność - oznacza iż proces wychowawczy zwykle ma miejsce w sytuacji interakcji tj współdziałania ze sobą wychowawcy i wychowanka.

Relatywność - wiąże się ona z trudnościami jakich nastręcza przewidywanie skutków oddziaływań wychowawczych

Wśród czynników wywierających poza wychowaniem znaczący wpływ na psychikę i zachowanie wychowanków można wyróżnić:

wpływy środowiska rówieśniczego i lokalnego

środki masowego przekazu

Długotrwałość wychowania sugeruje iż każdy człowiek podlega przemianie własnej osobowości niemal przez całe życie.

    1. Istota wychowania jako wytworu

Istnieją trzy zasadnicze kierunki rozwoju wychowawczego

Rozwój wzwyż - zwany progresją wychowawczą - znaczy postęp, rozwój

Rozwój utrzymujący się na pewnym osiągniętym poziomie - degresja wychowawcza (zstępowanie)

Rozwój w dół - czyli proces wykolejenia prowadzący do alienacji rozwojowej - rozwój inwolucyjny lub entropiczny Entro - odwracam

    1. Składniki wychowania

Stefan Kunowski wyróżnia 4 składniki wychowawcze które są dynamicznymi siłami działającymi w wszechstronnym rozwoju człowieka.

Bios - życie - pęd życiowy do naturalnego rozwoju organizmu, Na sile biosu składa się „: wyposażenie dziedziczne (choroby, upośledzenia, zdolności, talenty) odbywa się on niezależnie od naszej woli i stanowi fundamentalną siłe całego procesu wychowawczego.

Etos - obyczaj, przyzwyczajenie jest to siła społecznego oddzialywania

Agos - (ago prowadze) działanie moralne i umysłowe wychowawców nastawionych w kierunku ideałów i prowadzenia wychowanka wzwyż.

Los - istnieją 3 teorie losu:

fatalistyczna - nieubłagalny los

deterministyczna - w której los zależy od porządku świata

indeterministyczna - los pojmowany jest jako działanie czystego przypadku a nie konieczności.

02/03.12.2006

Socjalizacja - ogół działań ze stron społeczeństwa zwłaszcza rodziny, szkoły i środowiska lokalnego, zmierzających do uczynienia z jednostki istoty społecznej. tj. Umożliwienia jej zdobycia takich kwalifikacji i takiego sytemu wartosci i osiągniecia takiego rozwoju osobowosci aby mogła stać sie pełnowarotściowym członkiem społeczeństwa.

Socjalizacja jest procestem ciągłym, jednokierunkowym i wyróżniamy II etapy

- Socjalizacja pierwotna obejmująca

- dzieciństwo

- młodość

Kończy sie ona w momencie kiedy człowiek zaczyna mieć poczucie własnej tożsamości.

Socjalizacja wtórna - jest to korekta socjalizacji pierwotnej czyli zachwań, norm, wartosci i obyczajów jednostki.

Inkulturacja - proces jednoskowego wchozenia w kulture społeczeństwa jest to proces przebiegający całe życie, dynamiczny, pozwalający człowiekowi nalepsze i pełniejsze rozumienie świata w którym żyje.

Personalizacja - o kszałtowanie własnej indywidualnej tożsamości, budowanie własnego “ja” w którym człoiwek cuzy sie rozumienia siebie jako jednostki.

Aktywnosć wychowanka jako czynnik wcyhowania.

W każdym okresie rozwojowym biorą udział czynniki zewnętrzne - wychowcze , czynniki wewnętrzne - potencjał dziedziczony oraz czynniki osobowościowe.

Czynniki te uzewnętrzniają sie w postaci samoistej i dobrowolnej aktywności wychowanka . Aktywność a przybiera coraz wyższe formy najpierw zabawy potem dociekanie, pracy, twórczosci i przeżycia światopoglądowego.

Formy aktywnosci własnej wychowanka nazywamy rozwojowymi formami życiowymi ponieważ warunkują one prawidłowy rozwój wyższych warstw i są jedynie kształcące dla danego okresu życia. Rozwojowe formy życiowe przez aktywnosc własną wychowanka manifestują działanie i rozwijanie sie jego czynników osobowosciowych dlatego jako decydujące o rozwoju normalnym czy wykolejeniu stanowią ważny element wychowania.

Zabawa - jest dla dziecka najwyższą potrzebą i musem. Jako pierwsza warstwa rozwojowa występuje w okresie przedskzkolnym równocześnie z kształtowaniem sie warstwy biologicznej.

Na istottny związek zabawy dziecka z warstwa biologiczną wskazują rodzaje oraz celowośc funkcjonalna zabawy. U niemowlęcia pojawia sie zabawa manipulacyjna mjąca na celu wycwiczenie ruchów rąk. W wieku poniemowlęcym rozwijają sie zabawy konstrukcyjne, wycinanie, lepienie, budowanie. U dzieci w wieku przedszkolnym dominują zabawy funkcjonalne rozwijające mięśnie oraz zręcznosć, zabawy twórecze oraz receptywne (związane z przeżywaniem, wczuwaniem)

dociekanie - jest ona zwiazana z warstwą psychologiczną w której rozwój inteligencji dziecka wyraża sie w ciekawości poznawczej zwróconej ku przyrodzie oraz otaczającemu światu.

Dociekanie to taka aktywnośc działaniowa i umysłowa dziecka w której przejawia sie potrzeba zaspokojenia ciekawości intelektualnej dotyczącej nie samej zmienności zjawisk lecz dokładnego zrozumienia rzeczy otaczających przez drobiazgową znajomośc szczegółów. Ta życiowa forma rozwoju wymaga stałej obserwacji skupionej uwagi, porównywania, grupowania i klasyfikowania dzięki czemu kształtują sie podstawowe funkcje poznawcze tj. Uwaga, spostrzeganie, pamięc, wnioskowanie i inteliencja. Dociekanie przekształca sie stopniowo w rzecią formę rozwojową jaką jestpraca która rozwija i kształci wychowanka na tle jego potrzeb uspołeczniania sie.

W wyniku podejmowanych wysiłków różnych rodzajów pracy wyrabia sie siła woli przy pomocy której wychowanek łatwiej pokonuje opory wewnętrze i lenistwo. W ten sposób praca nienarzucona lecz podejmowana jako aktywność własna rozwija człowieka społecznie wartosciowego i dorzałego.

Twórczość - w warstwie kulturologicznej pojawiajace sie uwrażliwienie wychowanka na głębsze wartosci zawarte w dziełach kultury pozostaje w zwiazku z nową formą aktywności własnej w postaci twórczosci.

Ukierunkowanie prób twórczych warunkują dotyczasowe zainteresowania wynikające z uzdolninień i talentów.

Głębokie przeżycie światopoglądowe - warstwa ta czesto rozwija sie pod wpywem odrębnej formy aktywności własnej człowieka która staje sie głebsze przeżycie duchowe. Dochodzi w nim do głosu pełnia duchowości ludziekej wraz z otwartoscą na zagadnienia transcendentne i metafizyczne.

Koncepcje pedagogiki ogólnej w ujęciu wybranych polskich pedgogów XX w.

Kazimierz Sośnicki

Zygmunt Mydłakowski

Sergiusz Hessen

Bogdan Nawroczyński

Bogdan Sucholski

Janusz Gmecki

Marian Nowak

Joanna Rutkowiak

Andrzej Tchorzewski

Zygmunt Wiatrowski

Mieczysław Głogacz

Kazimierz Sośnicki - zajmował sie takimi zagadnieniami jak:

pjęcie wychowania

przedmiot wychowania

psychizna i fizyczna strona człowieka jako przedmiot wychowania

zagadnienie dziedziczenia organicznego i psychicznego

metody badania psychicznego podłoża wychowania

tresc clów wychowania

zagasnienia końcowych i etapowych celów wychowania

zwiazek celów wychowania z indywidualnością i z naturą człowieka

zagadnienie charakteru (pojecie, trwałoź, struktura, indywidualnośc)

zagadnienie wartosci

aspekty psychologiczne i społecznegozagadnienia środków wychowania oraz

problem osobowosci wychowawcy

wychowawca powinien mieć:

* normalny wygląd zewnętrzny

* wolny od wzelkich wad psychicznych (pijaństwo, skąpstwo, amoralne życie rodzinne)

* stałością postępowania

* oznaczać sie taktemi rzeczowością

* pracowity, obowiązkowy

* troskliwy

* sumienny

* mieć gruntowna wiedzę

Zygmunt Mysłakowski - do szczegółowych zadań pedagogiki ogólnej zalicza on:

selekcjonowanie faktów i wyodrębnianianie faktów istotnych

wykrycie funkcji jako wychowanie w pełni w całokszałcie zycia społecznego.

Stystematyzowanie wiadomości o wychowaniu

wyjaśnienie istoty mechanizmów i prawidłowości procesów wychowania.

Sergiusz Hessen - jeden z najwybitniejszych filozofów wychowania i współtwórca pedagogiki i kultury. Wg niego pedagogika ma pomóc ludziom uczestniczącym w procesie wychowania w zrozumieniu celów wychowania ich istoty charakteru, sensu i funkcji. Od tego bowiem zależy skutecznośc wychowania.

Bogdan Nawroczyński - zwraca uwage na ogromną role pedagogiki w kształtowaniu poglądów i postaw nauczycieli i rodziców. Duże znaczenie przywiązuje do badań pedagogicznych i korzystania z ich wyników w rozwiązywania praktycznych problemów wychowania.

Bogdan Suchodolski - pedagog , historych kultury, filozof wychowania, ujmue przedmiot badań i problematyke pedagogiki zarówno w związku z praktyką wychowawczą szkoły i rodziny jak i rozwojem zycia społecznego. Duże znaczenie przywiazuje on do teorii i poglądów takich pedagogów i psychologów jak Russeu, Pestalozii, Frobel, Herbert, Deweya

Janusz Gnitecki - jego zdaniem warunkiem racjonalnego uprawniania pedagogiki ogólnej jest krytyczna refleksja spełniająca następujące cele:

Demistyfikacja edukacji - czyli odsłonięcie jej ukrytych wymiarów

Ujawnienie szkodliwych praktyk w wycnhowaniu szkolnych tj przemoc, niszczenie indywidualności, kretywności uczniów

Marian Nowak - podstawowe zadania pedagogiki ogólnej wg niego to:

Ukazanie podstaw kategorii pedagogicznych umożłiwiających badanie i analizowanie procesów edukacji.

Takie formułowanie tych kategorii aby mogły one odnieść sie do konkretnych zdarzeń i sytuacji wychowawczych.

Andrzej Tchorzewski - wyodrębnia 3 rodzaje obszarów problemowych ktorymi winna sie zajmować pedagogika ogólna:

Zagadnienie wychowania jako bytu społecznego

Zagadnienie metod poznania wychowania

zagadnienie metodologiczn

Zygmunt Wiatrowski - wyrónia on podstawowe dyscypliny pedagogiczne:

pedagogika ogólna

historia oświaty, wychowania, doktryn pedagogicznych to:

* teoria wychowania rodzinnego

* pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna

* pedagogika szkolna

* pedagogika szkoły wyższej

* teorie kształcenia równoległego

* teoria kształcenia ustawicznego

* pedagogika dorosłych

* pedagogika specjalna

Mieczysław Głogacz - wprowadził do pedagogiki problem realizmu i idealizmu w nurcie realistycznym kładzie sie nacisk na wyjątkowość osób i wspaniałosć Boga a w idealistycznym kładzie sie nacisk na pierwotność myśli absolutyzm i monoistyczne pojęcie wszechświata.

17.12.06

  1. Aksjologiczny charakter pedagogiki

Aksjologia - nauka o wartościach zajmująca się badaniami natury wartości, podstawami i kryteriami wartościowania.

Edukacja aksjologiczna - czyli edukacji prowadzącej do świadomego wybierania wartości i określania ich hierarchii jako podstaw konstruowania własnej filozofii życiowej.

Aksjologia wychowania - jest ujęciem istoty i sposobu istnienia człowieka w kategoriach systemu wartości nadających sens ludzkiemu życiu w przestrzeni edukacyjnej i edukowanej. Przestrzeń edukacyjną wypełniają wartości samoistne (prawdy, dobra, piękna) z kolei przestrzeń edukowaną wypełniają wartosci niesamoistne , tworzone przez człowieka.

Nadrzędną wartością w ujęciach współczesnej aksjologii jest człowiek, jego życie, rozwój, samorealizacja, wolność, tożsamość i podmiotowość

Wartości - rozumiane są wieloznacznie, traktowane są jako zjawisko autonomiczne uruchamiające ludzka motywacje, mające duże znacznie w kształtowaniu osobowości wychowanka, ukierunkowują ludzie działanie i dążenia.

Wartości są przedmiotem pragnień człowieka i stanowią ważny czynnik regulujący jego postępowanie i nadają życiu głębszy sens. Wartości wpływają na ocenę innych ludzi, zdarzeń, własnych zachowań i predyspozycji. Wyznaczają postawy wobec różnych obiektów. Wartością dla danej jednostki nie staje się jednak coś bez jej akceptacji.

Nie są wyuczalne ani wyćwiczalne , są to pewne standardy, które kierują ludzką aktywnością.

Wartości dotyczą osób, idei, rzeczy, sytuacji, zjawisk i właściwości , obejmują one wszystkie wymiary życia i dotycza sfery fizycznej, psychicznej duchowej, religijnej, społecznej, moralnej i materialnej.

Hierarchia uznawanych wartości stanowi jedną z podstawowych uwarunkowań wpływających na ludzkie zachowanie.

System wartości jednostki to tyle - to zespół jej odczuć, sądów oraz działań wobec pewnych wartości.

Rodzaje wartości:

Moralne - to kategoria oceniająca postępowanie i działanie ludzkie pod względem zgodności z przyjętą moralnością i społecznymi wzorami postępowania np. dobro

estetyczne - to kategoria oznaczająca zespół cech dział sztuki pozwalających na ich ocene z punktu widzenia przyjętych wartosci, uznanych za naczelne np. piękno

autoteliczne - to są wartości same w sobie

deklarowane - to są wartości cenione w danym społeczeństwie

trwałe - czyli kultywowane od dłuższego czasu

efemeryczne - krótkotrwałe, przelotne

racjonalne - opierające się na rozumie

irracjonalne - niemożliwe do zrealizowania

uniwersalne - silnie zakorzenione w tradycji humanistycznej np. prawo do życia, zdrowie i jego ochrona , edukacja, demokracja

duchowe - być

materialne - mieć

absolutne - prawda - dobro - piękno

witalne - zdrowie, życie, energia, sprawność

utylitarne - użytecznościowe, materialne (samochód, dom)

hedonistyczne - odczucia przyjemności i nieprzyjemne (szczęście - obrzydzenie)

kulturalne :

poznawcze tj. ciekawość, wiedza, poznanie , intelekt

estetyczne tj, piękno, harmonia, ład, porządek estetyczny

społeczno - obyczajowe tj rodzina, tradycje, zwyczaje, patriotyzm

religijne

    1. Rodzaje wartościowania:

Instrumentalne: - wychowanie jest to spostrzeganie w postaci relacji

Cel - środek

Teologiczne - głównym celem w tym typie wychowania jest kształtowanie człowieka funkcjonującego wg zaprojektowanego ładu społecznego.

Postulatywne - wychowanie jest tu:

Powinnością - obowiązek nauczycieli i rodziców, dorosłych

utylitarne znaczenie - powinno się wychowywać bo jest to korzystne zarówno dla jednostki jak i społeczeństwa.

Antypedagogika - powstała w latach 70-tych w USA jako nazwa Radykalnego Ruchu Przemian sprzeciwiająca się tradycyjnej pedagogice.

Przedstawiciele:

Kupfer

Braunmuhl

Schoenebeck

Szkudlarek

W świetle antypedagogiki nie jest prawdą że:

człowiek nie jest od urodzenia istotą w pełni wartościową

człowiek musi być wychowywany przez innych

człowiek nie jest już od urodzenia w 100% istotą autonomiczną, odpowiedzialną za sama siebie i samo stanowiącą

Człowiek nie potrafi od urodzenia rozpoznawać, odczuwać i doznawać tego co jest dla niego dobre

Dziecko nie potrafi i nie może samo stanowić o swojej edukacji

Dziecko nie może być istotą równoprawną osobą dorosłym

Richards Farson - „Prawa człowieka wg atypedagogiki dla dzieci”

Prawem do samostanowienia

Prawem do swobodnego wyboru środowiska życia

Prawo do środowiska wyposażanego adekwatnie do potrzeb i możliwości psychoruchowego dzieci..

Prawo do wiedzy

Prawo do samowychowania

Prawo do życia bez kar cielesnych

Prawo do sakralnej wolności

Prawo do działalności gospodarczej

Prawo do wpływu na życie polityczne

03.05.1980 r - Manifest dziecięcy spisany wraz z dziećmi - Schonenberg.

      1. Prawa podstawowe

Prawo do równości

Prawo do swobodnego rozwoju

Prawo do odpowiedzialności prawnej za swoje zycie i czyny

Prawo do ochrony prawnej (dzieci mogą skarżyc przed sądem inne osoby i korzystać z ochrony wymiaru sprawiedliwości.)

Prawa społeczne:

Prawo do prawnej regulacji własnej aktywności społecznej np zawierać umowy, dysponować własnością prywatną , otwierać sklepy.

Prawo do uczestniczenia w życiu publicznym - sprawowanie funkcji urzędowych w państwie

Prawo do uczestniczenia w wyborach

Prawo do swobodnego wyrazania własnych poglądów (środki przekazu, radio , telewizja)

Prawo do otrzymywania wynagrodzenia za prace

Prawo do wyboru życiowego partnera kolegów przyjaciół aż po możliwość wyrzeczenia sie własnych rodziców.

Prawo do wsparcia ze strony dorosłych w kierowaniu własnym życiem

Prawo do minimalnego wpływu na życie w państwie

Prawa indywidualne

Prawo do zadowalających narodzin - bez przemocy

Prawo do nienauszalnej cielesnosci

Prawo do swobodnego przyjmowania pożywienia - o co jedzą dorośli

Prawo do własnego imienia - takie jak im sie podoba

Prawo do prywatnego życia - dot. Także do wspóżycia w rodzinie

Do seksualizmu - dzieci same moga okreslać swój seksualizm i doswiadczać jego skutków

Prawo do samostanowienia o własnej edukacji - czy i w jakim zakresie będą korzystać z obowiązku szkolnego, bez przymuszania szkoły

Prawo do wolności religijnej

Prawo do swobody - same ustalać miejsce pobytu, nie podlegają godzinie swoich wychowawców, przemieszać sie

Prawo do informacji w zakresie wszystkich interesujacych je faktów i zdarzeń.

Co dzieje sie w Europie w zakresie antypedagogiki

Holandia - prawo do działaności związkowej od 15 roku życia

Finlandia - prawo do dysponowania własnym kontem w banku od 15 roku zycia

Luksemburg - prawo do dysponowania pensją od 14 roku życia , prawo do dysponowaniawłasnym kontem w banku od 14 r życia, prawo dospisani testamentu od 16 r życia

Belgia - prawo do połowy majątku dziedziczonego po rodzicach od 16 r zycia

Anglia - prawo do korzystania z pomocy lekarskiej bez konsultacji z rodzicami od 16 r życia

Dania - prawo do przynależności do partii politycznej od 14 r życia, prawo do samostanowienia w sprawach seksualnych od 14 roku życia

Francja - prawo do zmiany środowiska jeżeli doznał przmocy po 13 r zycia.

Analiza porównawcza

Świat pedagogiczny

Świat antypedagogiczny

1. Socjocentryzm i socjoprioryzm

Przymat społeczeństwa nad jednostką (niemowle jest jeszcze niemal rzeczą)

2. Prawo pozytywne i prawo Boże

Prawo - normą której isnienie zlezy od ustanowienia okreslonej władzy i od społeczeństwa. Jest ono wynikiem umowy społecznej lub ideologii bez udziału dzieci.

3. Prawo jest andragocentryczne

A/ dorośli mają więcej praw niż dzieci.

B/ Dorośli są zobowiązani do ochrony praw dziecka (mogą je łamać bo dzieci nie moga sie bonić.

C/ Taksonomia praw dziecka jes sztuczna i minimalistyczna.

D/ Międzynarodzowa Konwencja Praw Dziecka jest protekcjonalistyczna i ma jedynie zrównać prawa dzieci róznych krajów świat.

E/ Prawo formą pampwamoa . Sterowania społeczeństwem

F/ Dzieci musza być pozbawiote podmiotowści wobec prawa.

1. Antropocetryzm

Prymat osoby ludzkiej w stosunku do rzeczy (dziecko jest już człowiekim)

2. Prawo naturalne.

Prawo wynika z natury, z faktu że byt ludzki jest transcendentny w stosunku do całej rzeczywistości. Nie może zatem zależeć od jakiejkolwiek władzy czy umowy społecznej.

3. Wszyscy są równi wobec prawa.

A/ równość jest powszechna i absolutna (Deklaracja Praw Człowieka)

B/ dzieci mają prawo do uzyskania pomocy, wsparcia ze strony dorosłych.

C/ Taksonomia praw jest maksymalistyczna

D/ Za takim rodzajem praw kryje sie hipokryzja, obłuda i krytyczna postawa dorosłych wobec dzieci

E/ Prawo formą porozumienia sie ludzi ze sobą

F/ Nie ma dowodów na to ze dzieci muszą być pozbawione praw.

13./14.01.07

Mentalność pedagogiczna

Mentalność antypedagogiczna

3. Człowiek odurodzenia nie może sam stanowić o sobie

I. Mit kulturowy że człowiek nie jest wolny

a/ zależność generacyjna jes naturalną zdrową i uniwersalną cechą stosunków między pokoleniami.

II Mit o trwałości zła.

a/ nie można dziecku zaufać, to jakim jest i kim jest interesuje dorosłych głównie po to by mieli lepszy wpływ na dziecko

b/ permamencja braku zaufania dorosłych do samych siebie, nakaz samowychowywania, koncentracjia na wadach, błedach

c/ dziecko jest homo edurandus

d/ wychowanie jest potrzebne, możliwe i skuteczne

e/ dorośli lepiej wiedzą niż dzieci, co jest dla nich dobre

f/ rowój musi być skierowany zewnętrznie

g/ dorośli są odpowiedzialni za dzieci.

3. Każdy człowiek od urodzenia może stanowić o sobie.

To pokusa odstępstwa od wolności spowodowała pedagogizacje świata.

a/ zależnosć generacyjna może być zniesiona (podobnie jak zniesiono niewolnictwo, dominacje religijną

II. Człowiek jest istotą dobrą

a/ ufam tobie twoim słowom i odczuciem, dorośli akceptują dziecko takim jakim ono jest.

b/ pełna autofirmacja człowieka, nie popełnia błędów, każdy nosi w sobie “skrzynie skarbów”

c/ człowiek nie jest homo edurandus

d/ człowiek nie musi być wychowywany. Wychowanie człowieka jest niemożliwe i nieskuteczne.

e/ każdy sam wie lpiej co jest dla niego dobre

f/ rozwój jest skierowany przede wszystkim wewnętrznie.

g/ każdy człowiek jest sam odpowiadał za siebie, tzn byc sprawcą swoich czynów, doznań myśli



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wykł Filipowicz cz II
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo B
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo C
wykl pedagogiki cz I, PEDAGOGIKA
3 - moralność cz.II, Prywatne, Studia, Pedagogika
diagnostyka - cz.II, Pedagogika
6. Działy pedagogiki specjalnej. Cz. II.x, ✹PEDAGOGIKA SPECJALNA ✹
PISP T. 10 CZ. II W, Pojęcia i systemy pedagogiczne
NAUKA O JĘZYKU - cz. II, Pedagogika, nauka o języku
PISP T. 8 CZ. II W, Pojęcia i systemy pedagogiczne
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo D
PISP T. 6 CZ.II W, Pojęcia i systemy pedagogiczne
PISP T. 7 CZ. II W, Pojęcia i systemy pedagogiczne
6 Działy pedagogiki specjalnej Cz II
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo B
Podstawy Pedagogiki Specjalnej cz II oligo C
wykl pedagogiki cz I, PEDAGOGIKA

więcej podobnych podstron