Temat: Pojęcie wychowania i jego cechy
Na ogół pojęcie wychowania jest rozumiane w szerszym i węższym znaczeniu. Szerokie rozumienie tego terminu odnosi się do wychowania skoncentrowanego zarówno na rozwoju umysłowym i uczuciowym jednostki jak również na sferze jej motywacji i konkretnych działań. Przedmiotem wychowania w szerszym znaczeniu jest całość psychiki człowieka czyli ogół procesów i właściwości psychicznych tj zarówno intelektualnych, emocjonalnych i (wolicjonarnych ???)
W węższym znaczeniu przez wychowanie rozumie się kształtowanie się charakteru jednostki w którym stała silna samodzielna, przedsiębiorcza i praktyczna wola jest skierowana na cele moralne.
Wychowanie sprzyja przeżyciom emocjonalo motywacyjnym jednostki oraz jej zachowań i postaw społecznie i moralnie pożądanym.
Klasyfikacja definicji wychowania:
Stefan Kunowski wyróżnił 4 grupy definicji wychowania:
Prakseologiczne - wg których wychowanie jest równoznaczne z oddziaływaniem wychowawców na wychowanków czyli z ich urabianiem.
Ewolucyjne- upatrujące w wychowaniu proces samotnego rozwoju wychowanka w tym szczególnie w wyniku nabywanego prze niego doświadczenia.
Sytuacyjne - doceniające uwarunkowania środowiskowe w procesie wychowania.
Adaptacyjne - podkreślające wymierne efekty wychowania, których wyraźnym przejawem jest przystosowanie wychowanka do wymagań i oczekiwań społecznych.
Funkcje i cele wychowania
Nauka wyszczególnia następujące funkcje wychowania:
Znaczenie techniczne wychowania. W zakresie przygotowania do pracy produkcyjnej i kształcenia zawodowego
Znaczenie kulturotwórcze polegające na tym aby przez wychowanie przekazać dorobek kultury następnym pokoleniom.
Znaczenie biologiczne - złe lub niewłaściwe wychowanie we wczesnym dzieciństwie odbija się na stanie zdrowia wychowanka.
Znaczenie psychologiczne - to kształtowanie zainteresowań myślenia , uczuć i uzdolnień wychowanka.
Znaczenie patriotyczne to wychowanie w duchu miłości do ojczyzny
Znaczenie ekonomiczne - wyrobienie w społeczeństwie zmysłu oszczędności gospodarności i lepszej wydajności pracy
Cele wychowania w aspekcie ogólnym:
Pomoc człowiekowi w rozwoju jego człowieczeństwa
Kształtowanie życzliwej postawy wobec siebie i innych
Kształtowanie twórczej postawy
Wszechstronny rozwój osobowości wychowanka
Cele wychowania ujmowane w aspekcie pedagogicznym są związane z jego głównymi składnikami.:
Wychowaniem umysłowym którego celem jest rozwój intelektualny człowieka przygotowanie go do dalszego rozwoju w zakresie poznawania i rozumienia świata. Kształtowanie pozytywnej motywacji i postaw wobec nauki, zaczepienie wychowankom potrzeby rozwijania własnego umysłu.
Wychowanie fizyczne którego celem jest zapewnienie wychowankom zdrowia i sprawności.
Wychowanie moralne to ukształtowanie w osobowości człowieka postaw ideowych i społecznych
Wychowanie estetyczne dotyczące sfery osobistych przeżyć człowieka, realizuje się je poprzez sztukę, która uwrażliwia człowieka na piękno świata.
Wychowanie religijne którego celem jest podporządkowanie działalności edukacyjnej założeniom jakiegoś wyznania.
Elementy wychowania (najstarsze)
kontekst wychowania
podmiot wychowania
cele wychowania
program wychowania
technologie wychowania
przedmiot wychowania
organizacja wychowania
rezultaty wychowania
Kontekst wychowania - pozwala zrozumieć geneze charakteru i skutki podejmowanych działań dydatkyczno wychowawczych.
Podmiot wychowania - np. członek rodziny, uczeń , nauczyciel, instruktor harcerski
Cel wychowania - jest pewien stan jakiegoś przedmiotu działania w postaci rzeczy lub procesu który ma być ukształtowany pod względem pewnych właściwości zgodnie z wyobrażeniem potrzeby jaką ma zaspokoić. Cele wychowania mają swe źródło w określonych potrzebach społecznych lub jednostkowych.
Program wychowania - jest pochodną celu i pozostaje z nim w ścisłym związku.
Technologie - inaczej technologia edukacyjna lub technologia komunikowania. Zależy od:
kontekstu społecznego w jakim odbywa się wychowanie
typu przyjmowanych celów wychowawczych
rodzaju przekazywanych treści
organizacji procesu edukacyjnego
skali przedsięwzięć edukacyjnych.
Przedmiot - nie jest nim tyle człowiek ile osobowość rozwijająca się osobowość człowieka.
Organizacja - zawiera najwięcej luk
Rezultat - każda planowa działalność człowieka kończy się określonym rezultatem i ma oznaczenie wytworów tych działań , używa się w pedagogice następujących określeń :
efekty dydaktyczno wychowawcze
wyniki nauczania
osiągnięcia szkolne
Proces wychowawczego rozwoju człowieka .
Cechy procesu wychowawczego :
złożoność - współcześnie uważa się że zachowanie człowieka zależy od uwarunkowań zewnętrznych i wewnętrznych czyli potrzeb, aspiracji i motywów.
Intencjonalność - oznacza że wychowawca jest świadomy celów jakie pragnie zrealizować w wyniku planowo zorganizowanej działalności wychowawczej
Interakcyjność - oznacza iż proces wychowawczy zwykle ma miejsce w sytuacji interakcji tj współdziałania ze sobą wychowawcy i wychowanka.
Relatywność - wiąże się ona z trudnościami jakich nastręcza przewidywanie skutków oddziaływań wychowawczych
Wśród czynników wywierających poza wychowaniem znaczący wpływ na psychikę i zachowanie wychowanków można wyróżnić:
wpływy środowiska rówieśniczego i lokalnego
środki masowego przekazu
Długotrwałość wychowania sugeruje iż każdy człowiek podlega przemianie własnej osobowości niemal przez całe życie.
Istota wychowania jako wytworu
Istnieją trzy zasadnicze kierunki rozwoju wychowawczego
Rozwój wzwyż - zwany progresją wychowawczą - znaczy postęp, rozwój
Rozwój utrzymujący się na pewnym osiągniętym poziomie - degresja wychowawcza (zstępowanie)
Rozwój w dół - czyli proces wykolejenia prowadzący do alienacji rozwojowej - rozwój inwolucyjny lub entropiczny Entro - odwracam
Składniki wychowania
Stefan Kunowski wyróżnia 4 składniki wychowawcze które są dynamicznymi siłami działającymi w wszechstronnym rozwoju człowieka.
Bios - życie - pęd życiowy do naturalnego rozwoju organizmu, Na sile biosu składa się „: wyposażenie dziedziczne (choroby, upośledzenia, zdolności, talenty) odbywa się on niezależnie od naszej woli i stanowi fundamentalną siłe całego procesu wychowawczego.
Etos - obyczaj, przyzwyczajenie jest to siła społecznego oddzialywania
Agos - (ago prowadze) działanie moralne i umysłowe wychowawców nastawionych w kierunku ideałów i prowadzenia wychowanka wzwyż.
Los - istnieją 3 teorie losu:
fatalistyczna - nieubłagalny los
deterministyczna - w której los zależy od porządku świata
indeterministyczna - los pojmowany jest jako działanie czystego przypadku a nie konieczności.
02/03.12.2006
Socjalizacja - ogół działań ze stron społeczeństwa zwłaszcza rodziny, szkoły i środowiska lokalnego, zmierzających do uczynienia z jednostki istoty społecznej. tj. Umożliwienia jej zdobycia takich kwalifikacji i takiego sytemu wartosci i osiągniecia takiego rozwoju osobowosci aby mogła stać sie pełnowarotściowym członkiem społeczeństwa.
Socjalizacja jest procestem ciągłym, jednokierunkowym i wyróżniamy II etapy
- Socjalizacja pierwotna obejmująca
- dzieciństwo
- młodość
Kończy sie ona w momencie kiedy człowiek zaczyna mieć poczucie własnej tożsamości.
Socjalizacja wtórna - jest to korekta socjalizacji pierwotnej czyli zachwań, norm, wartosci i obyczajów jednostki.
Inkulturacja - proces jednoskowego wchozenia w kulture społeczeństwa jest to proces przebiegający całe życie, dynamiczny, pozwalający człowiekowi nalepsze i pełniejsze rozumienie świata w którym żyje.
Personalizacja - o kszałtowanie własnej indywidualnej tożsamości, budowanie własnego “ja” w którym człoiwek cuzy sie rozumienia siebie jako jednostki.
Aktywnosć wychowanka jako czynnik wcyhowania.
W każdym okresie rozwojowym biorą udział czynniki zewnętrzne - wychowcze , czynniki wewnętrzne - potencjał dziedziczony oraz czynniki osobowościowe.
Czynniki te uzewnętrzniają sie w postaci samoistej i dobrowolnej aktywności wychowanka . Aktywność a przybiera coraz wyższe formy najpierw zabawy potem dociekanie, pracy, twórczosci i przeżycia światopoglądowego.
Formy aktywnosci własnej wychowanka nazywamy rozwojowymi formami życiowymi ponieważ warunkują one prawidłowy rozwój wyższych warstw i są jedynie kształcące dla danego okresu życia. Rozwojowe formy życiowe przez aktywnosc własną wychowanka manifestują działanie i rozwijanie sie jego czynników osobowosciowych dlatego jako decydujące o rozwoju normalnym czy wykolejeniu stanowią ważny element wychowania.
Zabawa - jest dla dziecka najwyższą potrzebą i musem. Jako pierwsza warstwa rozwojowa występuje w okresie przedskzkolnym równocześnie z kształtowaniem sie warstwy biologicznej.
Na istottny związek zabawy dziecka z warstwa biologiczną wskazują rodzaje oraz celowośc funkcjonalna zabawy. U niemowlęcia pojawia sie zabawa manipulacyjna mjąca na celu wycwiczenie ruchów rąk. W wieku poniemowlęcym rozwijają sie zabawy konstrukcyjne, wycinanie, lepienie, budowanie. U dzieci w wieku przedszkolnym dominują zabawy funkcjonalne rozwijające mięśnie oraz zręcznosć, zabawy twórecze oraz receptywne (związane z przeżywaniem, wczuwaniem)
dociekanie - jest ona zwiazana z warstwą psychologiczną w której rozwój inteligencji dziecka wyraża sie w ciekawości poznawczej zwróconej ku przyrodzie oraz otaczającemu światu.
Dociekanie to taka aktywnośc działaniowa i umysłowa dziecka w której przejawia sie potrzeba zaspokojenia ciekawości intelektualnej dotyczącej nie samej zmienności zjawisk lecz dokładnego zrozumienia rzeczy otaczających przez drobiazgową znajomośc szczegółów. Ta życiowa forma rozwoju wymaga stałej obserwacji skupionej uwagi, porównywania, grupowania i klasyfikowania dzięki czemu kształtują sie podstawowe funkcje poznawcze tj. Uwaga, spostrzeganie, pamięc, wnioskowanie i inteliencja. Dociekanie przekształca sie stopniowo w rzecią formę rozwojową jaką jestpraca która rozwija i kształci wychowanka na tle jego potrzeb uspołeczniania sie.
W wyniku podejmowanych wysiłków różnych rodzajów pracy wyrabia sie siła woli przy pomocy której wychowanek łatwiej pokonuje opory wewnętrze i lenistwo. W ten sposób praca nienarzucona lecz podejmowana jako aktywność własna rozwija człowieka społecznie wartosciowego i dorzałego.
Twórczość - w warstwie kulturologicznej pojawiajace sie uwrażliwienie wychowanka na głębsze wartosci zawarte w dziełach kultury pozostaje w zwiazku z nową formą aktywności własnej w postaci twórczosci.
Ukierunkowanie prób twórczych warunkują dotyczasowe zainteresowania wynikające z uzdolninień i talentów.
Głębokie przeżycie światopoglądowe - warstwa ta czesto rozwija sie pod wpywem odrębnej formy aktywności własnej człowieka która staje sie głebsze przeżycie duchowe. Dochodzi w nim do głosu pełnia duchowości ludziekej wraz z otwartoscą na zagadnienia transcendentne i metafizyczne.
Koncepcje pedagogiki ogólnej w ujęciu wybranych polskich pedgogów XX w.
Kazimierz Sośnicki
Zygmunt Mydłakowski
Sergiusz Hessen
Bogdan Nawroczyński
Bogdan Sucholski
Janusz Gmecki
Marian Nowak
Joanna Rutkowiak
Andrzej Tchorzewski
Zygmunt Wiatrowski
Mieczysław Głogacz
Kazimierz Sośnicki - zajmował sie takimi zagadnieniami jak:
pjęcie wychowania
przedmiot wychowania
psychizna i fizyczna strona człowieka jako przedmiot wychowania
zagadnienie dziedziczenia organicznego i psychicznego
metody badania psychicznego podłoża wychowania
tresc clów wychowania
zagasnienia końcowych i etapowych celów wychowania
zwiazek celów wychowania z indywidualnością i z naturą człowieka
zagadnienie charakteru (pojecie, trwałoź, struktura, indywidualnośc)
zagadnienie wartosci
aspekty psychologiczne i społecznegozagadnienia środków wychowania oraz
problem osobowosci wychowawcy
wychowawca powinien mieć:
* normalny wygląd zewnętrzny
* wolny od wzelkich wad psychicznych (pijaństwo, skąpstwo, amoralne życie rodzinne)
* stałością postępowania
* oznaczać sie taktemi rzeczowością
* pracowity, obowiązkowy
* troskliwy
* sumienny
* mieć gruntowna wiedzę
Zygmunt Mysłakowski - do szczegółowych zadań pedagogiki ogólnej zalicza on:
selekcjonowanie faktów i wyodrębnianianie faktów istotnych
wykrycie funkcji jako wychowanie w pełni w całokszałcie zycia społecznego.
Stystematyzowanie wiadomości o wychowaniu
wyjaśnienie istoty mechanizmów i prawidłowości procesów wychowania.
Sergiusz Hessen - jeden z najwybitniejszych filozofów wychowania i współtwórca pedagogiki i kultury. Wg niego pedagogika ma pomóc ludziom uczestniczącym w procesie wychowania w zrozumieniu celów wychowania ich istoty charakteru, sensu i funkcji. Od tego bowiem zależy skutecznośc wychowania.
Bogdan Nawroczyński - zwraca uwage na ogromną role pedagogiki w kształtowaniu poglądów i postaw nauczycieli i rodziców. Duże znaczenie przywiązuje do badań pedagogicznych i korzystania z ich wyników w rozwiązywania praktycznych problemów wychowania.
Bogdan Suchodolski - pedagog , historych kultury, filozof wychowania, ujmue przedmiot badań i problematyke pedagogiki zarówno w związku z praktyką wychowawczą szkoły i rodziny jak i rozwojem zycia społecznego. Duże znaczenie przywiazuje on do teorii i poglądów takich pedagogów i psychologów jak Russeu, Pestalozii, Frobel, Herbert, Deweya
Janusz Gnitecki - jego zdaniem warunkiem racjonalnego uprawniania pedagogiki ogólnej jest krytyczna refleksja spełniająca następujące cele:
Demistyfikacja edukacji - czyli odsłonięcie jej ukrytych wymiarów
Ujawnienie szkodliwych praktyk w wycnhowaniu szkolnych tj przemoc, niszczenie indywidualności, kretywności uczniów
Marian Nowak - podstawowe zadania pedagogiki ogólnej wg niego to:
Ukazanie podstaw kategorii pedagogicznych umożłiwiających badanie i analizowanie procesów edukacji.
Takie formułowanie tych kategorii aby mogły one odnieść sie do konkretnych zdarzeń i sytuacji wychowawczych.
Andrzej Tchorzewski - wyodrębnia 3 rodzaje obszarów problemowych ktorymi winna sie zajmować pedagogika ogólna:
Zagadnienie wychowania jako bytu społecznego
Zagadnienie metod poznania wychowania
zagadnienie metodologiczn
Zygmunt Wiatrowski - wyrónia on podstawowe dyscypliny pedagogiczne:
pedagogika ogólna
historia oświaty, wychowania, doktryn pedagogicznych to:
* teoria wychowania rodzinnego
* pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna
* pedagogika szkolna
* pedagogika szkoły wyższej
* teorie kształcenia równoległego
* teoria kształcenia ustawicznego
* pedagogika dorosłych
* pedagogika specjalna
Mieczysław Głogacz - wprowadził do pedagogiki problem realizmu i idealizmu w nurcie realistycznym kładzie sie nacisk na wyjątkowość osób i wspaniałosć Boga a w idealistycznym kładzie sie nacisk na pierwotność myśli absolutyzm i monoistyczne pojęcie wszechświata.
17.12.06
Aksjologiczny charakter pedagogiki
Aksjologia - nauka o wartościach zajmująca się badaniami natury wartości, podstawami i kryteriami wartościowania.
Edukacja aksjologiczna - czyli edukacji prowadzącej do świadomego wybierania wartości i określania ich hierarchii jako podstaw konstruowania własnej filozofii życiowej.
Aksjologia wychowania - jest ujęciem istoty i sposobu istnienia człowieka w kategoriach systemu wartości nadających sens ludzkiemu życiu w przestrzeni edukacyjnej i edukowanej. Przestrzeń edukacyjną wypełniają wartości samoistne (prawdy, dobra, piękna) z kolei przestrzeń edukowaną wypełniają wartosci niesamoistne , tworzone przez człowieka.
Nadrzędną wartością w ujęciach współczesnej aksjologii jest człowiek, jego życie, rozwój, samorealizacja, wolność, tożsamość i podmiotowość
Wartości - rozumiane są wieloznacznie, traktowane są jako zjawisko autonomiczne uruchamiające ludzka motywacje, mające duże znacznie w kształtowaniu osobowości wychowanka, ukierunkowują ludzie działanie i dążenia.
Wartości są przedmiotem pragnień człowieka i stanowią ważny czynnik regulujący jego postępowanie i nadają życiu głębszy sens. Wartości wpływają na ocenę innych ludzi, zdarzeń, własnych zachowań i predyspozycji. Wyznaczają postawy wobec różnych obiektów. Wartością dla danej jednostki nie staje się jednak coś bez jej akceptacji.
Nie są wyuczalne ani wyćwiczalne , są to pewne standardy, które kierują ludzką aktywnością.
Wartości dotyczą osób, idei, rzeczy, sytuacji, zjawisk i właściwości , obejmują one wszystkie wymiary życia i dotycza sfery fizycznej, psychicznej duchowej, religijnej, społecznej, moralnej i materialnej.
Hierarchia uznawanych wartości stanowi jedną z podstawowych uwarunkowań wpływających na ludzkie zachowanie.
System wartości jednostki to tyle - to zespół jej odczuć, sądów oraz działań wobec pewnych wartości.
Rodzaje wartości:
Moralne - to kategoria oceniająca postępowanie i działanie ludzkie pod względem zgodności z przyjętą moralnością i społecznymi wzorami postępowania np. dobro
estetyczne - to kategoria oznaczająca zespół cech dział sztuki pozwalających na ich ocene z punktu widzenia przyjętych wartosci, uznanych za naczelne np. piękno
autoteliczne - to są wartości same w sobie
deklarowane - to są wartości cenione w danym społeczeństwie
trwałe - czyli kultywowane od dłuższego czasu
efemeryczne - krótkotrwałe, przelotne
racjonalne - opierające się na rozumie
irracjonalne - niemożliwe do zrealizowania
uniwersalne - silnie zakorzenione w tradycji humanistycznej np. prawo do życia, zdrowie i jego ochrona , edukacja, demokracja
duchowe - być
materialne - mieć
absolutne - prawda - dobro - piękno
witalne - zdrowie, życie, energia, sprawność
utylitarne - użytecznościowe, materialne (samochód, dom)
hedonistyczne - odczucia przyjemności i nieprzyjemne (szczęście - obrzydzenie)
kulturalne :
poznawcze tj. ciekawość, wiedza, poznanie , intelekt
estetyczne tj, piękno, harmonia, ład, porządek estetyczny
społeczno - obyczajowe tj rodzina, tradycje, zwyczaje, patriotyzm
religijne
Rodzaje wartościowania:
Instrumentalne: - wychowanie jest to spostrzeganie w postaci relacji
Cel - środek
Teologiczne - głównym celem w tym typie wychowania jest kształtowanie człowieka funkcjonującego wg zaprojektowanego ładu społecznego.
Postulatywne - wychowanie jest tu:
Powinnością - obowiązek nauczycieli i rodziców, dorosłych
utylitarne znaczenie - powinno się wychowywać bo jest to korzystne zarówno dla jednostki jak i społeczeństwa.
Antypedagogika - powstała w latach 70-tych w USA jako nazwa Radykalnego Ruchu Przemian sprzeciwiająca się tradycyjnej pedagogice.
Przedstawiciele:
Kupfer
Braunmuhl
Schoenebeck
Szkudlarek
W świetle antypedagogiki nie jest prawdą że:
człowiek nie jest od urodzenia istotą w pełni wartościową
człowiek musi być wychowywany przez innych
człowiek nie jest już od urodzenia w 100% istotą autonomiczną, odpowiedzialną za sama siebie i samo stanowiącą
Człowiek nie potrafi od urodzenia rozpoznawać, odczuwać i doznawać tego co jest dla niego dobre
Dziecko nie potrafi i nie może samo stanowić o swojej edukacji
Dziecko nie może być istotą równoprawną osobą dorosłym
Richards Farson - „Prawa człowieka wg atypedagogiki dla dzieci”
Prawem do samostanowienia
Prawem do swobodnego wyboru środowiska życia
Prawo do środowiska wyposażanego adekwatnie do potrzeb i możliwości psychoruchowego dzieci..
Prawo do wiedzy
Prawo do samowychowania
Prawo do życia bez kar cielesnych
Prawo do sakralnej wolności
Prawo do działalności gospodarczej
Prawo do wpływu na życie polityczne
03.05.1980 r - Manifest dziecięcy spisany wraz z dziećmi - Schonenberg.
Prawa podstawowe
Prawo do równości
Prawo do swobodnego rozwoju
Prawo do odpowiedzialności prawnej za swoje zycie i czyny
Prawo do ochrony prawnej (dzieci mogą skarżyc przed sądem inne osoby i korzystać z ochrony wymiaru sprawiedliwości.)
Prawa społeczne:
Prawo do prawnej regulacji własnej aktywności społecznej np zawierać umowy, dysponować własnością prywatną , otwierać sklepy.
Prawo do uczestniczenia w życiu publicznym - sprawowanie funkcji urzędowych w państwie
Prawo do uczestniczenia w wyborach
Prawo do swobodnego wyrazania własnych poglądów (środki przekazu, radio , telewizja)
Prawo do otrzymywania wynagrodzenia za prace
Prawo do wyboru życiowego partnera kolegów przyjaciół aż po możliwość wyrzeczenia sie własnych rodziców.
Prawo do wsparcia ze strony dorosłych w kierowaniu własnym życiem
Prawo do minimalnego wpływu na życie w państwie
Prawa indywidualne
Prawo do zadowalających narodzin - bez przemocy
Prawo do nienauszalnej cielesnosci
Prawo do swobodnego przyjmowania pożywienia - o co jedzą dorośli
Prawo do własnego imienia - takie jak im sie podoba
Prawo do prywatnego życia - dot. Także do wspóżycia w rodzinie
Do seksualizmu - dzieci same moga okreslać swój seksualizm i doswiadczać jego skutków
Prawo do samostanowienia o własnej edukacji - czy i w jakim zakresie będą korzystać z obowiązku szkolnego, bez przymuszania szkoły
Prawo do wolności religijnej
Prawo do swobody - same ustalać miejsce pobytu, nie podlegają godzinie swoich wychowawców, przemieszać sie
Prawo do informacji w zakresie wszystkich interesujacych je faktów i zdarzeń.
Co dzieje sie w Europie w zakresie antypedagogiki
Holandia - prawo do działaności związkowej od 15 roku życia
Finlandia - prawo do dysponowania własnym kontem w banku od 15 roku zycia
Luksemburg - prawo do dysponowania pensją od 14 roku życia , prawo do dysponowaniawłasnym kontem w banku od 14 r życia, prawo dospisani testamentu od 16 r życia
Belgia - prawo do połowy majątku dziedziczonego po rodzicach od 16 r zycia
Anglia - prawo do korzystania z pomocy lekarskiej bez konsultacji z rodzicami od 16 r życia
Dania - prawo do przynależności do partii politycznej od 14 r życia, prawo do samostanowienia w sprawach seksualnych od 14 roku życia
Francja - prawo do zmiany środowiska jeżeli doznał przmocy po 13 r zycia.
Analiza porównawcza
Świat pedagogiczny |
Świat antypedagogiczny |
1. Socjocentryzm i socjoprioryzm Przymat społeczeństwa nad jednostką (niemowle jest jeszcze niemal rzeczą) 2. Prawo pozytywne i prawo Boże Prawo - normą której isnienie zlezy od ustanowienia okreslonej władzy i od społeczeństwa. Jest ono wynikiem umowy społecznej lub ideologii bez udziału dzieci. 3. Prawo jest andragocentryczne A/ dorośli mają więcej praw niż dzieci.
B/ Dorośli są zobowiązani do ochrony praw dziecka (mogą je łamać bo dzieci nie moga sie bonić. C/ Taksonomia praw dziecka jes sztuczna i minimalistyczna. D/ Międzynarodzowa Konwencja Praw Dziecka jest protekcjonalistyczna i ma jedynie zrównać prawa dzieci róznych krajów świat. E/ Prawo formą pampwamoa . Sterowania społeczeństwem F/ Dzieci musza być pozbawiote podmiotowści wobec prawa. |
1. Antropocetryzm Prymat osoby ludzkiej w stosunku do rzeczy (dziecko jest już człowiekim) 2. Prawo naturalne. Prawo wynika z natury, z faktu że byt ludzki jest transcendentny w stosunku do całej rzeczywistości. Nie może zatem zależeć od jakiejkolwiek władzy czy umowy społecznej. 3. Wszyscy są równi wobec prawa. A/ równość jest powszechna i absolutna (Deklaracja Praw Człowieka) B/ dzieci mają prawo do uzyskania pomocy, wsparcia ze strony dorosłych.
C/ Taksonomia praw jest maksymalistyczna
D/ Za takim rodzajem praw kryje sie hipokryzja, obłuda i krytyczna postawa dorosłych wobec dzieci E/ Prawo formą porozumienia sie ludzi ze sobą F/ Nie ma dowodów na to ze dzieci muszą być pozbawione praw. |
13./14.01.07
Mentalność pedagogiczna |
Mentalność antypedagogiczna |
3. Człowiek odurodzenia nie może sam stanowić o sobie I. Mit kulturowy że człowiek nie jest wolny
a/ zależność generacyjna jes naturalną zdrową i uniwersalną cechą stosunków między pokoleniami. II Mit o trwałości zła. a/ nie można dziecku zaufać, to jakim jest i kim jest interesuje dorosłych głównie po to by mieli lepszy wpływ na dziecko b/ permamencja braku zaufania dorosłych do samych siebie, nakaz samowychowywania, koncentracjia na wadach, błedach c/ dziecko jest homo edurandus d/ wychowanie jest potrzebne, możliwe i skuteczne
e/ dorośli lepiej wiedzą niż dzieci, co jest dla nich dobre f/ rowój musi być skierowany zewnętrznie
g/ dorośli są odpowiedzialni za dzieci. |
3. Każdy człowiek od urodzenia może stanowić o sobie. To pokusa odstępstwa od wolności spowodowała pedagogizacje świata. a/ zależnosć generacyjna może być zniesiona (podobnie jak zniesiono niewolnictwo, dominacje religijną II. Człowiek jest istotą dobrą a/ ufam tobie twoim słowom i odczuciem, dorośli akceptują dziecko takim jakim ono jest.
b/ pełna autofirmacja człowieka, nie popełnia błędów, każdy nosi w sobie “skrzynie skarbów” c/ człowiek nie jest homo edurandus
d/ człowiek nie musi być wychowywany. Wychowanie człowieka jest niemożliwe i nieskuteczne. e/ każdy sam wie lpiej co jest dla niego dobre
f/ rozwój jest skierowany przede wszystkim wewnętrznie. g/ każdy człowiek jest sam odpowiadał za siebie, tzn byc sprawcą swoich czynów, doznań myśli |