Prawa stałości i złudzenia

Kąt widzenia zależy od tego, jak daleko obiekt się znajduje.

Zjawisko stałości wielkości- mimo iż wielkość siatkowkowa wraz z odległością maleje to i tak wiemy, że jakieś przedmioty są jednakowej wielkości.

Poczucia stałości wielkości nie mają ludzie niewidomi od urodzenia, którzy nagle odzyskali wzrok.

Im więcej elementow znajduje się w otoczeniu tym łatwiej okreslić wielkość przedmiotu (brany jest pod uwage kąt widzenia).

złudzenie Ponzo - labolatoria

złudzenie Heronga- labolatoria

złudzenie Zollnera- labolatoria

złudzenie Millera- Lyera- labolatoria

Stałość wielkości- teoria Gibsona

System wzrokowy potrafi obliczyć odległość od obiektu i uwzględnić ją w obliczeniach faktycznej wielkości obiektu na podstawie faktury (założeniem dodatkowym jest to, że faktura pokryta jest elementami tej samej wielkości)

ograniczenia teorii:

- obiekty muszą być porównywane na tle tej samej faktury

- elementy tekstury muszą być podobnej wielkości

- obiekty musza leżeć na płaszczyźnie tekstury, w przeciwnym razie zasłaniają mniej lub więcej tekstury w zależności od odległości.

Pokój Amesa

(tego w notatkach nie ma, wiec trza poszukać;P)

złudzenie księżycowe:

gdy księżyc wychodzi zza horyzontu jest potężny, wychodząc na nieboskłon maleje.

Jest to błędne subiektywne spostrzeganie wynikające z praw percepcji. Złudzenie to powstaje, ponieważ wydaje się nam, że niebo nad nami jest spłąszczone (horyzont wydaje się nam dalej niż zenit)

Informacje na temat odległości do obiektu są obliczane na podstawie gradientu faktury. Gdy księżyc znajduje się na horyzoncie fakturą są drzewa, domu itp. Wzenicie faktury nie ma.

W bezksiężycową noc wydaje się, że odległy obiekt na horyzoncie jest dalej niż w zenicie

Kiedy obserwator ogląda "sztuczny księżyc" poprzez przesłonę, która zasłania grunt, złudzenie księżycowe zanika.