Amiodaron (Cordarone)
Postać: amp 150 mg/3 ml
Wskazania: migotanie komór, częstoskurcze nadkomorowe i komorowe
Działania uboczne: spadek ciśnienia krwi, zaburzenia łaknienia, zawroty głowy, bradykardia
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: migotanie komór: dożylnie 300 mg potem następna dawka 150 mg, częstoskurcz nadkomorowy: 300 mg dożylnie, częstoskurcz komorowy: 150 mg dożylnie powoli Przeciwwskazania: Ze względu na wpływ amiodaronu na tarczycę płodu stosowanie leku u kobiet w ciąży jest przeciwwskazane. Bradykardia zatokowa
Atropina
Działanie atropiny na organizm człowieka jest wielokierunkowe i w zależności od narządu docelowego obejmuje drogi oddechowe: rozkurcz mięśni gładkich, powodujący zwiększenie światła oskrzeli, zmniejszenie wydzielania śluzu; serce: poprzez swoje działanie znoszące wpływ nerwu błędnego na serce powoduje zwiększenie częstotliwości rytmu serca i pojemności minutowej
Postać: amp 1 mg/1 ml
Wskazania: asystolia, rozkojarzenie elektryczno-mechaniczne, blok serca, bradykardia, nadmiernego wydzielania i skurczu oskrzeli, stanów spastycznych przewodu pokarmowego,
Działania uboczne: możliwa przewaga działania układu współczulnego z arytmią, suchość w jamie ustnej, rozszerzenie źrenic, zatrzymanie moczu, przyspieszenie i zaburzenia rytmu serca (w małych dawkach może zmniejszać częstotliwość rytmu serca). Objawy toksyczne obejmują podwójne widzenie, światłowstręt, suchość i zaczerwienienie skóry, poszerzenie źrenic, gorączkę, objawy ośrodkowego zespołu cholinolitycznego (omamy, dezorientacja, delirium, śpiączka) i wstrząs. W razie wystąpienia objawów toksycznych stosuje się płukanie żołądka, fizostygminę, krótko działające barbiturany oraz leczenie objawowe. Przeciwwskazania: , niedrożność przewodu pokarmowego, zwężenie odźwiernika, choroba refluksowa żołądka, zwężenie szyi pęcherza moczowego. Atropina potęguje działanie leków pobudzających układ adrenergiczny, natomiast osłabia działanie metoklopramidu, inhibitorów AChE oraz zmniejsza depresyjne działanie morfiny na ośrodek oddechowy. Spożywanie alkoholu podczas stosowania atropiny może spowodować zaburzenia uwagi.
Sposób podawania: dożylnie, dooskrzelowo
Dawkowanie: dożylnie dorośli: asystolia, REM 3 mg dożylnie co 3 min, dzieci 0,02 mg kg/mc, blok, bradykardia 0,5 mg co 5 min do łącznej dawki 3 mg, W bradykardii zatokowej, bradyarytmii, bloku przedsionkowo-komorowym i.v.: u dorosłych 0,5-1 mg, u dzieci 0,01-0,03 mg/kg mc do 1 mg u dzieci
Clemastine 2mg\2ml i.m. i.v
Działa przeciwalergicznie, przeciwświądowo i przeciwobrzękowo.
Wskazania: Wspomagająco w astmie oskrzelowej i wstrząsie anafilaktycznym.
Działania uboczne: Senność, spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia koncentracji, zawroty i ból głowy, zmęczenie, nudności, wymioty, biegunka lub zaparcie, trudności w oddawaniu moczu, suchość błony śluzowej jamy ustnej, skurcz oskrzeli, zagęszczenie wydzieliny drzewa oskrzelowego, W przypadku przedawkowania, zwłaszcza u dzieci, wzrost temperatury, drgawki, pobudzenie psychoruchowe; leczenie objawowe i podtrzymujące;
Przeciwwskazania: łagodny rozrost gruczołu krokowego i inne stany powodujące trudności w oddawaniu moczu, zakażenia układu oddechowego, ciężka astma. Należy zachować ostrożność u chorych z nadczynnością tarczycy, nadciśnieniem tętniczym, chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Dawkowanie: Przed podaniem i.v. zawartość ampułki należy rozcieńczyć w stosunku 1:5 w 0,9% roztworze NaCl lub 5% roztworze glukozy; wstrzykiwać powoli w ciągu 2-3 min. I.v. Dorośli: 2 mg 2 razy na dobę.
Relanium (diazepam)
Długo działająca pochodna benzodiazepiny wykazująca silne działanie przeciwdrgawkowe, uspokajające, anksjolityczne, nasenne i miorelaksacyjne
Postać: amp 10 mg/2ml
Wskazania: sedacja, stany lękowe i niepokoju, ostre stany bólowe w zestawieniu z analgetykami, stan padaczkowy, Leczenie objawów nagłego odstawienia alkoholu, U dzieci stosowany w leczeniu drgawek gorączkowych
Działania uboczne: depresja oddychania, spadek ciśnienie krwi, suchość w jamie ustnej, splątanie ośrodkowe, . Przedawkowanie może się objawiać sennością, zaburzeniami świadomości, koordynacji ruchowej, osłabieniem odruchów, niewyraźną mową, jak również tachykardią, niedociśnieniem oraz zahamowaniem czynności ośrodka oddechowego i śpiączką. Leczenie: monitorowanie oddechu, tętna i ciśnienia tętniczego, płukanie żołądka, podawanie płynów i.v. oraz zachowanie drożności dróg oddechowych. W ciężkich zatruciach pochodnymi benzodiazepiny oprócz leczenia objawowego zaleca się podanie flumazenilu (wybiórczego antagonisty receptorów benzodiazepinowych) w celu częściowego lub całkowitego odwrócenia sedacji wywołanej przez te leki. Należy pamiętać o ryzyku wystąpienia drgawek po podaniu flumazenilu
Przeciwwskazania: ciężka, przewlekła niewydolność oddechowa (hiperkapnia), zwłaszcza w stadium zaostrzenia, zespół bezdechu sennego, ciężka niewydolność wątroby, . Preparaty do podawania p.o. są przeciwwskazane u dzieci do 3. rż. Podawanie leku niemowlętom do 6. mż. jest dopuszczalne tylko w przypadkach zagrożenia życia. Nie zaleca się podawania w ciąży
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie 5-20 mg, w atakach drgawek do 60 mg, dzieci 1 mg/kg, Podając diazepam i.v. nie należy mieszać go z innymi lekami. I.m. podawać głęboko, w duże grupy mięśniowe; i.v. lek należy podawać do dużych żył, powoli, z szybkością 2,5-5 mg/min; nie należy wstrzykiwać pozanaczyniowo. Przed podaniem i.v. konieczne jest rozcieńczenie 2 ml roztworu diazepamu co najmniej w 50 ml 0,9% NaCl lub 5% glukozy. Zbyt szybkie podanie leku i.v. grozi depresją oddechową i spadkiem ciśnienia tętniczego. P.r. W czasie podawania leku i przez 15 minut po jego podaniu chory powinien leżeć na brzuchu Dorośli: początkowo 5-10 mg, w razie braku skuteczności dawkę powtórzyć po 10-15 min, do dawki 30 mg. Niemowlęta po 7. mż. do 0,5 mg/kg mc.; dzieci o mc. 10-15 kg - 5 mg; dzieci o mc. >15 kg - 10 mg; jeśli drgawki nie ustępują, należy powtórzyć dawkę po 10-15 min. Dorośli: przeciętnie 2-20 mg i.v. lub i.m.
Interakcje:: Synergizm działania w trakcie równoległego stosowania z lekami o działaniu depresyjnym na OUN (barbiturany, leki przeciwdepresyjne, inhibitory MAO, neuroleptyki, leki przeciwdrgawkowe, znieczulające, przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym, opioidowe leki przeciwbólowe), etanolem i lekami zwiotczającymi mięśnie. Równoczesne stosowanie z fenobarbitalem w leczeniu stanu padaczkowego zwiększa niebezpieczeństwo depresji układu oddechowego
Adrenalina
Postać: amp 1 mg/1 ml
Powoduje rozkurcz oskrzeli, skurcz naczyń tętniczych i żylnych skóry oraz błon śluzowych, a także rozszerzenie tętniczek w mięśniach szkieletowych i narządach miąższowych. Prowadzi to do niewielkiego zmniejszenia oporu obwodowego, zwiększenia powrotu żylnego i pojemności minutowej serca oraz wzrostu skurczowego i obniżenia rozkurczowego ciśnienia tętniczego. zwiększają siłę skurczu m. sercowego, pojemność minutową serca. Dalsze zwiększenie dawek epinefryny powoduje uogólniony skurcz wszystkich naczyń krwionośnych, wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenie pojemności minutowej serca
Wskazania: resuscytacja (asystolia, migotanie komór), wstrząs anafilaktyczny, astma oskrzelowa, bradykardia przy braku poprawy po atropinie, dopaminie i przezskórnej stymulacji.
Działanie uboczne: tachykardia, zaburzenia rytmu, obkurczenie naczyń krwionośnych nerek i krezkowych, wzrost ciśnienia wypełnienia lewej komory, zwiększenie zużycia tlenu przez m. sercowy zaburzenia oddawania moczu, duszność, zaburzenia metabolizmu glukozy, pocenie, ślinienie.
Sposób podawania: dożylnie, dooskrzelowo, domięśniowo
Dawkowanie: dożylnie 1 amp co 3 min, dooskrzelowo przez cewnik 2-3 amp rozcieńczone 1: 10, domięśniowo 0,5 ml, dzieci 0,01 mg kg/mc. Dorośli. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. I.v. 1 mg co 3 min w rozcieńczeniu 1:1000 lub dotchawiczo (u zaintubowanego chorego) 2-3 mg rozcieńczone wodą do wstrzykiwań do obj. 10 ml. Równolegle należy prowadzić zewnętrzny masaż serca. W opiece poresuscytacyjnej lub w niewydolności serca - wlew ciągły i.v. 0,1-1 µg/kg mc./min. W bradykardii opornej na atropinę wlew ciągły z szybkością 2-10 µg/min. Ciężkie reakcje anafilaktyczne 0,5 mg i.m., jeśli brak poprawy, można powtórzyć dawkę po 5 min. W postaci autostrzykawki i.m. do mięśni uda podawana jest automatycznie jednorazowa dawka 0,23-0,37 mg epinefryny. Dzieci. Dawka w zależności od mc. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa. I.v. 10 µg/kg mc. co 3-5 min. W przypadku braku dojścia dożylnego można podawać także przez wkłucie do jamy szpikowej 10 µg/kg mc. lub dotchawiczo 100 µg/kg mc. co 3-5 min. W opiece poresuscytacyjnej wlew ciągły i.v. 0,1-1 µg/kg mc./min. We wstrząsie anafilaktycznym i.v. 10 µg/kg mc. (10 µg = 1 ml w rozcieńczeniu 1:100 000), nie przekraczając jednorazowej dawki 0,1 mg. Reakcje anafilaktyczne z wyrównanym krążeniem,
Przeciwwskazania Wstrząs hipowolemiczny, choroba Parkinsona, łagodny rozrost gruczołu krokowego, poród
Flumazenil
Odwraca szybko (w ciągu 30-60 s) działanie pochodnych benzodiazepiny, przede wszystkim sedację oraz upośledzenie sprawności psychomotorycznej, w mniejszym stopniu wpływa na depresję oddechową i zaburzenia pamięci.
Postać: 500mikrogram\ 5ml
Wskazania: Diagnostyka i leczenie przedawkowania pochodnych benzodiazepiny lub zatrucia nimi. Całkowite lub częściowe odwrócenie działania pochodnych benzodiazepiny w okresie okołooperacyjnym, podczas zabiegów diagnostycznych i leczniczych.
Przeciwwskazania: Nie podawać pacjentom leczonym pochodnymi benzodiazepiny z powodu stanów zagrażających życiu, np. stanu padaczkowego lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Nie należy podawać flumazenilu, jeśli pacjent pozostaje pod wpływem środków zwiotczających mięśnie. Nie zaleca się stosowania u chorych na padaczkę leczonych długotrwale pochodnymi benzodiazapiny ze względu na ryzyko wystąpienia drgawek.
Działanie uboczne Flumazenil jest zwykle dobrze tolerowany
Sposób podawania: i.v. doszpikowo
Dawkowanie: Dawka wstępna 0,3 mg i.v., jeżeli w ciągu 60 s nie uzyskano zadowalającego powrotu stanu świadomości, można podać kolejne dawki flumazenilu, łącznie nie więcej niż 2 mg. Jeżeli senność nawraca, można podawać wlewy i.v. z prędkością 0,1-0,4 mg/h. Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u osób w podeszłym wieku lub z upośledzoną czynnością nerek bądź wątroby.
Przeciwwskazania: Nie podawać pacjentom leczonym pochodnymi benzodiazepiny z powodu stanów zagrażających życiu, np. stanu padaczkowego lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Nie należy podawać flumazenilu, jeśli pacjent pozostaje pod wpływem środków zwiotczających mięśnie. Nie zaleca się stosowania u chorych na padaczkę leczonych długotrwale pochodnymi benzodiazapiny ze względu na ryzyko wystąpienia drgawek.
Uwagi: Jeżeli po powtarzanych dawkach flumazenilu nie nastąpi znacząca poprawa stanu świadomości lub czynności oddechowej pacjenta, należy uznać, że przyczyną powstałych zaburzeń nie była pochodna benzodiazepiny.
Furosemidum
Postać: amp 20 mg/2 ml
Lek o szybkim działaniu moczopędnym Początek działania pojawia się 0,5-1 h po podaniu
Wskazania: ostra niewydolność m. sercowego z obrzękami, obrzęk płuc, obrzęki pochodzenia nerkowego i wątrobowego, przełom nadciśnieniowy, przewodnienie
Przeciwwskazania: hipokaliemia (biegunka, niedobory pokarmowe), bezmocz, niedrożność dróg moczowych.
Działania uboczne: utrata sodu i potasu przy długim używaniu, zagęszczenie krwi przy zbyt szybkiej eliminacji obrzęków
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie 20-40 mg ewentualnie powtarzanie W obrzęku płuc: 40 mg i.v. w dawce powtarzanej w razie potrzeby. Można stosować większe dawki w razie konieczności. Dzieci po 8. rż.: 0,5-1 mg/kg mc./d. Dawka i.v. we wlewie kroplowym nie może przekroczyć 4 mg/min.
Glukagon
Postać: roztwór do wstrzyknięć 1mg\fiol. + rozpuszczalnik
Wskazania: : Leczenie ciężkiej hipoglikemii, zwłaszcza z utratą przytomności, pod warunkiem zachowania rezerwy glikogenu w wątrobie.
Działania uboczne: Odczyny uczuleniowe u osób wrażliwych (pokrzywka, zaburzenia oddychania, spadek ciśnienia), w przypadkach insulinoma - ciężka hipoglikemia W przypadku przedawkowania - przyspieszone tętno, podwyższone ciśnienie tętnicze i zmniejszenie stężenia potasu w surowicy; należy stosować postępowanie objawowe.
Przeciwwskazania: Uczulenie na glukagon i białka zwierzęce, guz chromochłonny, insulinoma. Ostrożnie stosować w przypadku przewlekłych chorób wątroby, niewydolności nadnerczy, wyniszczenia, długotrwałej hipoglikemii, nasilonej reakcji wymiotnej po podaniu.
Dawkowanie: W przypadku ciężkiej hipoglikemii: dzieci powyżej 20 kg mc. i dorośli, po rozpuszczeniu bezpośrednio przed podaniem (w wodzie lub zwykle dołączonym do zestawu rozpuszczalniku w stężeniu nieprzekraczającym 1 mg/ml) i uzyskaniu klarownego roztworu, s.c., i.m. lub i.v. 1 mg preparatu. Dzieci do 20 kg: 10-20 mg/kg mc. (zwykle połowę dawki dla dorosłych, tj. 0,5 mg). W razie opóźniającej się reakcji dawkę można powtórzyć, jednak zwykle wobec braku efektu do 15 min zaleca się podanie glukozy i.v.
Do zahamowania motoryki żołądka, opuszki oraz samej dwunastnicy i jelita cienkiego dawka wynosi 0,2-0,5 mg i.v. lub 1 mg i.m.; zahamowanie czynności jelita grubego wymaga dawki 0,5-0,75 mg i.v. lub 1-2 mg i.m.
Glukoza
Postać: amp 20%/10ml, 40%/10ml
Wskazania: hipoglikemia, żywienie pozajelitowe,
Działania uboczne: hiperglikemia
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie do uzyskania prawidłowego poziomu glikemii.
Nitrogliceryna
Postać: spray 1 porcja ok 0,4 mg, tabl 0,5 mg, amp 10mg/10 ml
Działanie: Lek rozszerzający szybko, silnie i krótkotrwale naczynia krwionośne (przede wszystkim żylne). Zmniejsza obciążenie wstępne i następcze w wyniku czego zmniejsza się zużycie tlenu w m. sercowym
Wskazania: Tabletki podjęzykowe i aerozol stosuje się do przerywania napadów dławicy piersiowej, a także w skurczu przełyku, ostrym zatruciu kokainą i epinefryną, w kamicy żółciowej i.v. stosuje się w niestabilnej dławicy piersiowej, zawale serca, zastoinowej niewydolności serca, obrzęku płuc, przełomie nadciśnieniowym, kontrolowanej hipotonii podczas zabiegów operacyjnych.
Działania uboczne Przedawkowanie: spadek ciśnienia tętniczego, odruchowa tachykardia. Ciężkie zatrucie: sinica, niepokój, methemoglobinemia, niewydolność krążeniowo-oddechowa. Leczenie objawowe. W przypadku methemoglobinemii 1% stosuje się roztwór błękitu metylenowego i.v. w dawce 1-2 mg/kg mc. Podanie leku osobom zatrutym etanolem zwiększa niebezpieczeństwo śmiertelnego zatrucia, szczególnie u chorych z niewydolnością nerek. Podanie w postaci aerozolu może spowodować uczucie krótkotrwałego pieczenia w jamie ustnej
Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na nitroglicerynę, niedociśnienie w przebiegu zawału serca, toksyczny obrzęk płuc.
Dawkowanie: Aerozol: w napadu bólu dławicowego 0,4 mg pod język na błonę śluzową jamy ustnej, do 3 dawek w ciągu 15 min; jeżeli ból nie ustąpi w tym czasie, należy rozważyć możliwość wystąpienia ostrego incydentu wieńcowego. We wlewach i.v.: pod kontrolą wskaźników hemodynamicznych krążenia: początkowo w dawce 5-10 mg/min, modyfikowanej stopniowo o 5 mg/min w zależności od stanu chorego do 20-200 mg/min. Początkowo podaje się p.o. dawkę próbną 0,25 mg, następnie 0,5-1 mg s.l., w napadzie bólu 0,5-2 mg s.l., w razie potrzeby powtórzyć po kilkunastu min. podjęzykowo - 1 tabl ewentualnie powtórzyć po 5 min., amp dawka 10-200 mikrogramów/min lub 1-3 mg/godz.
Hydrocortisonum hemisuccinatum
W większych stężeniach wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i przeciwświądowe. zmniejsza obrzęk
Postać: amp 100 mg/2ml (+ 3 ml rozpuszczalnik), 500 mg/2ml (+ 3 ml rozpuszczalnik)
Wskazania: stan astmatyczny różne postacie wstrząsu
Działania uboczne: ostrożnie w cukrzycy
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie stan astmatyczny 100-300 mg, do 1,5/24 godz. W stanach zagrożenia życia podaje się 100-500 mg/dawkę (wstrzykiwać przez ok. 30 sek). Dawkę można powtórzyć 1, 3, 6 i 10 h po poprzednim wstrzyknięciu, a następnie co 8-12 h. Dzieci do 5. rż. 8-10 mg/kg mc./d. Dzieci starsze 4-8 mg/kg mc./d.
Magnesium sulfiricum
Postać: amp 20%/10 ml
Wskazania: zaburzenia - Torsades de Pointes, profilaktyka zawału m. serca, rzucawka, niedobór magnezu. łagodne i średnio ciężkie napady astmy oskrzelowej,
Działania uboczne: zaburzenia żółądkowo-jelitowe: Osłabienie mięśni, zaburzenia OUN, senność, śpiączka, zmniejszenie odruchów, niedowład, potliwość, zaburzenia rytmu serca, bradykardia, niedociśnienie, depresja oddechowa, zaburzenia czynności nerek, zaczerwienienie twarzy, hipotermia. W przypadku przedawkowania obserwuje się nasilone działania niepożądane. Antidotum: sole wapnia i.v. oraz sztuczna wentylacja płuc.
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie 1-2 g w ciągu 5 min. Rzucawka i stany zagrożenia rzucawką: i.m. trzy razy co 4 h po 6 g siarczanu magnezu (30 ml roztworu 20%), Zaburzenia rytmu serca: napadowy częstoskurcz nadkomorowy: 3-4 g i.v. w ciągu 30 s; zaburzenia zagrażające życiu (np. częstoskurcz komorowy, torsade de pointes): 2-6 g i.v. we wlewie kroplowym w ciągu kilku min.
Ketonal
Niesteroidowy lek przeciwzapalny (NLPZ). Pochodna kwasu propionowego o działaniu przeciwzapalnym, przeciwbólowym i przeciwgorączkowym.
Postać: amp 100 mg/2ml
Wskazania: lek p.bólowy
Działania uboczne: zaburzenia ze strony układy pokarmowego, zaparcia, biegunki
Sposób podawania: domięśniowo, dożylnie
Dawkowanie: domięśniowo i dożylnie 100-200 mg
Przeciwwskazania czynna choroba wrzodowa, ciężka niewydolność nerek, wątroby lub serca, czynne krwawienie, poważne zaburzenia krzepnięcia.
Lignocaina
Postać: amp 1%, 2% /10 ml
niemiarowość pochodzenia komorowego, zapobiegawczo w ostrym zawale m. sercowego, częstoskurcz komorowy Znieczulenie miejscowe
P/ wskazania Ostrożnie stosować w przypadku wstrząsu, ciężkiego uszkodzenia wątroby lub nerek, padaczki, miastenii Lidokaina nasila działanie leków zwiotczających
Działania uboczne: objawy z zakresu ośrodkowego układu nerwowego (splątanie, zaburzenia świadomości, napady drgawek), bradykardia, hipotonia, blok przedsionkowo-komorowy drętwienie języka zatrzymanie oddechu zatrzymanie krążenia
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: Komorowe zaburzenia rytmu serca. Dorośli: i.v. dawka wstępna 1-1,5 mg/kg Wstrzyknięcie wykonywać powoli w ciągu 2-3 min. Zapobieganie migotaniu komór w ostrym zawale serca: 100 mg we wstrzyknięciu i.v., a następnie 2-4 mg/min we wlewie i.v. lub 100 mg we wstrzyknięciu i.v., po 10-15 min 50 mg we wstrzyknięciu i.v., a następnie 2 mg/min we wlewie i.v. Dzieci: i.v. 1-2 mg/kg mc., dawka początkowa wynosi zazwyczaj 1 mg/kg mc.
Midazolam (po konsultacji z lekarzem) 5mg/amp
Bardzo szybkim i silnym działaniu nasennym i uspokajającym; działa także anksjolitycznie, przeciwdrgawkowo i miorelaksacyjnie. Charakteryzuje się szybkim początkiem działania i krótkim czasem działania. Po podaniu i.m. lub i.v. występuje krótkotrwała niepamięć następcza. Podawany i.v. w małych dawkach powoduje pełne uspokojenie i niepamięć następczą, najsilniejszą 2-5 min po podaniu, z zachowaniem zdolności współpracy chorego z lekarzem (uspokojenie z zachowaniem świadomości)
Wskazania: Sedacja w premedykacji przed zabiegami chirurgicznymi lub diagnostycznymi. Premedykacja przed wprowadzeniem do znieczulenia (i.m. lub, zwłaszcza u dzieci, p.r.).
P/ wskazania ostra niewydolność oddechowa, wstrząs, śpiączka, ostre zatrucie alkoholem z objawami zahamowania podstawowych czynności życiowych, ostra niewydolność oddechowa, wstrząs, śpiączka, ostre zatrucie alkoholem z objawami zahamowania podstawowych czynności życiowych, Midazolam nie jest wskazany w leczeniu pierwotnej bezsenności, w zaburzeniach psychotycznych i ciężkich zaburzeniach depresyjnych.
Działania uboczne: Rzadko: depresja oddechowa, bezdech, zatrzymanie czynności serca (zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku, chorych z niewydolnością oddechową, chorobami serca, szczególnie po podaniu zbyt szybko lub w zbyt dużej dawce), Midazolam nasila ośrodkowe działanie uspokajające neuroleptyków, leków uspokajających, leków przeciwdepresyjnych, środków nasennych, leków przeciwbólowych i środków znieczulających. W niektórych przypadkach wzajemne nasilenie działania alkoholu i midazolamu może wywoływać niemożliwe do przewidzenia reakcje. Równocześnie stosowany z opioidowymi lekami przeciwbólowymi nasila działanie uspokajające, może spowodować wystąpienie depresji oddechowo-krążeniowej. Podanie midazolamu z dużą dawką fentanylu może wywołać znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego;
Dawkowanie: Zgodnie z zaleceniami polskich ekspertów w leczeniu bezsenności przeciętnie należy stosować 10 mg, maksymalnie 15 mg, u chorych w podeszłym wieku 10 mg. Nie wolno spożywać alkoholu przed podaniem leku i przez 12 h po nim. Pacjent po otrzymaniu leku i.v. powinien podczas zabiegu leżeć na plecach, a następnie pozostawać pod opieką personelu medycznego przez 3 h. Może być zwolniony do domu tylko pod opieką innej osoby. W przypadku jednoczesnego podania midazolamu i leku przeciwbólowego zaleca się podanie najpierw leku przeciwbólowego, a następnie midazolamu, gdyż łatwiej jest kontrolować uspokajający wpływ midazolamu, gdy nastąpi już efekt działania leku przeciwbólowego.
Metoclopramid 10mg/2ml.
Zwiększa napięcie mięśni gładkich, siłę ruchów propulsywnych oraz przyspiesza opróżnianie żołądka. Poprawia się koordynacja czynności odźwiernika z rozluźnieniem proksymalnego odcinka dwunastnicy. Pobudza on również motorykę górnego odcinka przewodu pokarmowego.
Wskazania: Zapobieganie nudnościom i wymiotom
P/ wskazania: Krwawienie, niedrożność lub perforacja przewodu pokarmowego
Działania uboczne: spadek ciśnienia tętniczego krwi, nadciśnienie, tachykardia, bradykardia; nudności, zaburzenia jelitowe (głównie biegunka); rzadko toksyczne działanie na wątrobę; nietrzymanie moczu lub częste oddawanie moczu; Niepokój, senność, zmęczenie i znużenie
Dawkowanie: Postać do stosowania i.v. i i.m. Dorośli. Zaburzenia czynności żołądka w cukrzycy: początkowo, wstrzykując powoli w ciągu 1-2 min i.v. w jednorazowej dawce 10 mg. Zapobieganie nudnościom i wymiotom związanym z chemioterapią nowotworów. Po rozcieńczeniu w 50 ml 0,9% roztw. NaCl, w glukozie 5% lub w roztw. Ringera i.v. we wlewie kroplowym trwającym nie krócej niż 15 min, 30 minut przed podaniem cytostatyków.
Morfina
Postać: amp 10(20) mg/ 1 ml
Wskazania: ciężkie stany bólowe, ostra faza zawału m. sercowego, bóle i jednoczenie obrzęk płuc
P/ wskazania: Bezwzględne: ostra niewydolność oddechowa, alergia na lek, zatrucie środkami narkotycznymi i atropiną, podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe,
Działania uboczne: depresja ośrodka oddechowego, sadacja, zwężenie źrenicy, trudności w oddawaniu moczu Może wystąpić bradykardia, spadek ciśnienia tętniczego W razie podawania zewnątrzoponowego morfina może powodować świąd skóry, zatrzymanie moczu, nudności i depresję oddechową. W przypadku podejrzenia przedawkowania lub w razie wystąpienia groźnych dla życia działań niepożądanych (depresja oddechowa) u chorych leczonych preparatami morfiny o przedłużonym uwalnianiu należy podać nalokson w ciagłym wlewie dożylnym w dawce początkowej 0,1-0,2 mg.
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: dożylnie 2-5 mg powoli
Naloxonum
odwracający działanie opioidów i znoszący reakcje nimi spowodowane: depresję oddechową, zwężenie źrenic, niedociśnienie, sedację.
Postać: amp 0,4 mg/1ml
Wskazania: ostre stany zatruć narkotycznymi lekami p/bólowymi
Działania uboczne: nie występują
Sposób podawania: dożylnie, domięśniowo, podskórnie
Dawkowanie: dożylnie 0,4 mg następna dawka po 5 min, powtarzane 3-4 razy podawać wolno sytuacjach nagłych. I.v. w dawce pojedynczej stosuje się po 0,1 mg, w postaci wlewu i.v., i.m. lub s.c. - 0,4 mg. W razie podejrzenia przedawkowania narkotyków, jeśli nie ma możliwości podjęcia skutecznej wentylacji, podaje się 0,01-0,015 mg/kg mc., zazwyczaj 0,4-1,2 mg i.v.
Salbutamol
Postać: areosol 1 dawka 0,1 mg, amp 0,5 mg/1ml
Wskazania: stan astmatyczny Doraźnie w przerywaniu napadów astmy oskrzelowej, zapobieganie napadom astmy wysiłkowej, leczenie innych stanów przebiegających ze skurczem oskrzeli, jak przewlekła obturacyjna choroba płuc.
Działania uboczne: drżenia mięśniowe, bóle głowy, tachykardia, zaburzenia rytmu, pobudzenie, zaburzenia snu, hiperglikemia przemijające rozszerzenie naczyń obwodowych, spadek lub wzrost ciśnienia tętniczego krwi, częstoskurcz, tachyarytmie, zaburzenia metaboliczne Po podaniu wziewnym może powodować podrażnienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, a także paradoksalny skurcz oskrzeli. Niekiedy zaburzenia ze strony układu pokarmowego (nudności, wymioty), zwłaszcza po dużych dawkach leku.
Sposób podawania: dożylnie
Dawkowanie: Aerozol: w celu przerwania nagłego skurczu oskrzeli 1-2 wdechy leku 0,1- 0,2 mg do 4 x na 24 godziny, dożylnie 0,25-0,5 mg powoli w ciągu 5 min, powtarzane co 4-6 godzin