Leki stosowane w chorobach układu krążenia(1), Farmakologia01.10


LEKI STOSOWANE W CHOROBACH UKŁADU KRĄŻENIA.

GLIKOZYDY NASERCOWE.

Glikozydy - związki organiczne pochodzenia roślinnego, w skład, których wchodzą tzw. aglikony oraz genina, która stanowi cząsteczki cukrów prostych. Aglikan warunkuje działanie glikozydów na mięsień sercowy, genina natomiast decyduje o właściwościach fizykochemicznych m.in. rozpuszczalne w wodzie, szybkość wchłaniania itd. Glikozydy nasercowe łączą się z białkami mięśnia sercowego zmieniając ich stan fizykochemiczny na skutek, czego osłabiony mięsień sercowy może silniej i wydatniej się kurczyć.

Działanie kardiotoksyczne (izotropowo +) glikozydów nasercowych wynika przede wszystkim z właściwości hamowania Na+ i K+, ATP - azy. Enzym ten warunkuje błonową wymianę jonów - pompa sodowa.

Glikozydy nasercowe są bardzo silnymi i wybiórczymi inhibitorami aktywnego transportu jonów Na+ i K+ przez błonę komórkową. W wyniku zablokowania pompy dochodzi do gromadzenia się wewnątrz komórki Na+ a wtórnie Ca2+. Zwiększa to pobudliwość komórek mięśnia sercowego i ich kurczliwość.

GLIKOZYDY NAPARSTNICY PURPUROWEJ.

Naparstnica purpurowa - w jej liściach znajdują się glikozydy wywierające bardzo silne działanie na mięsień sercowy są to digoksyna, gitoksyna, gitalina.

ZATRUCIE GLIKOZYDAMI.

Ze względu na powolny rozkład glikozydów naparstnicy i kumulowanie się ich w tkankach łatwo może dojść przy dłuższym stosowaniu do objawów zatrucia. Następuje znaczne zwolnienie akcji serca, która staje się nie miarowa, nieprawidłowe skurcze serca są przyczyną odruchów wymiotnych, równoczesne pojawienie się zawrotów głowy, sinicy i trudności w oddychaniu. Mogą również występować zaburzenia widzenia (żółto-zielone plamki). Następnie niemiarowa akcja serca przyspiesza się. Stopniowo skurcze serca z powodu utrudnionego rozkurczu stają się coraz mniej wydolne, aż wreszcie następuje zatrzymanie akcji serca.

Leczenie zatruć:

Zastosowanie:

Sposób stosowania:

Inne rodzaje glikozydów:

Preparaty:

    1. Digoxin - Digoxin, BM, Linoxin (tabl.,krople, ampułki) po., iv.,

    2. Bemecor - Lonidor (tabl., krople, ampułki) iv.,

    3. Lanatosid C po., iv.,

    4. Deslanosidum (ampułki) iv.,

    5. Talusin (tabl. powlekane, drażetki),

    6. Tinctura Conwallaviae titrate - Convafort (nalewka),

LEKI ANTYARYTMICZNE.

Mechanizm działania:

Wspólną właściwością leków antyarytmicznych ( poza lekami stosowanymi w leczeniu bloków serca) jest obniżenie automatyzmu układu bodźcoprzewodzącego przez wydłużenie okresów refrakacji.

Efekt kliniczny tych leków jest wypadkową zarówno bezpośredniego wpływu na komórki m. sercowego jak i pośrednio przez autonomiczny i ośrodkowy układ nerwowy.

Leki - podział wg. Williamsa

Grupa

Leki

I

  • Chinidyna, prokainamid, diozapiramid, ajmalina, projnalina

  • Lidokaina, meksyletyna, tokainid, fenytoina, apryndyna

  • Propafenon, eukainid, tlekainid, lorkainid

Stabilizatory błony komórkowej

II

Β - blokery

Odcięcie stymulacji adrenergicznej działanie błonowe

III

amiodaron, bretylium

Opóźnienie repolaryzacji, w następstwie, czego następuje przedłużenie potencjału czynnościowego

IV

werapamil, nifedypina, ditiazen

Blokowanie wolnych kanałów Ca

PODSTAWOWE LEKI ANTYARYTMICZNE.

GRUPA I A.

Chinidyna - alkoloid znajdujący się w korze drzewa chinowego. Zmniejsza wrażliwość układu bodźcoprzewodzącego i jego przewodnictwo, zmniejsza równocześnie w pewnym stopniu kurczliwość m. sercowego.

Zastosowanie:

Działanie niepożądane:

Preparaty:

    1. Chinidinum sulphuricum - chinidinum prolangatum, kinidin, duroles (drażetki, tabl.),

    2. Prokainamid: