Wady serca

Wadą serca nazywa się obecność nieprawidłowego połączenia między jamami prawego i lewego serca, między naczyniami tętniczymi lub naczyniami a jamą serca, nieprawidłową czynność zastawki, nieprawidłową drogę lub kierunek przepływu krwi przez serce oraz nieprawidłową anatomiczną pozycję serca. Wady serca dzielą się na: wrodzone i nabyte, zastawkowe i pozazastawkowe, organiczne i nieorganiczne (czynnościowe), odosobnione i skojarzone. Wadę powstałą w okresie rozwoju embrionalnego nazywa się wrodzoną, a powstałą w życiu pozapłodowym nabytą. Wada organiczna oznacza obecność zmian w anatomii zastawek serca lub naczyń krwionośnych. Wada nieorganiczna (czynnościowa) oznacza zaburzoną czynność niezmienionej anatomicznie zastawki lub jej struktur podzastawkowych (aparat podzastawkowy). Wada zastawkowa oznacza nieprawidłową czynność zastawki serca, wada pozazastawkowa, zmiany w innych strukturach niż zastawki. Wada odosobniona oznacza obecność tylko jednej wady w sercu, a wada złożona, współistnienie dwóch lub więcej wad serca. Do diagnostyki wad serca wykorzystuje się najczęściej badanie echokardiograficzne, RTG klatki piersiowej, elektrokardiograficzne (EKG), cewnikowanie serca.

---