Rola kobiety we współczesnym świecie.

?Ciężki jest los współczesnej kobiety. Musi ubierać się jak chłopak, wyglądać jak dziewczyna, myśleć jak mężczyzna i pracować jak koń? (Elizabeth Taylor). Tym o to cytatem chciała bym rozpocząć moją pracę. Kobiety pomimo tego, że są postrzegane jako słaba płeć doskonale pełniły powierzone im role. Potrafią pracować bardzo ciężko, lecz dostają dużo mniejsze pieniądze niż mężczyźni, jest wiele stanowisk których kobieta nie zajmie ze względu na swoją płeć. Kobiety od kilkuset lat walczą o swoje prawa,
i o równouprawnienie.
W XXI wieku w religiach muzułmańskich i hinduskich oraz krajach afrykańskich, mają ograniczony dostęp do edukacji. To mężczyźni decydują czy kobieta może zacząć uczyć się a później studiować.
W krajach muzułmańskich to ojciec wybiera męża dla swojej córki. Dla hinduskiej rodziny przyjście
na świat dziewczynki, jest uważane za klęskę. Ponieważ rodzina musi wydać ją za mąż, dając jej przyszłemu mężowi posag. W krajach muzułmańskich mężczyźni posiadają prawo poligamii, kobieta
za zdradę swojego męża mogła by zostać nawet przez niego zamordowana, a mąż nie poniósł by żadnej odpowiedzialności karnej. Ograniczenie dostępu kobiet do edukacji czy parlamentu jest wyłącznie niższym traktowaniem kobiet przez mężczyzn.
Rola kobiet w krajach afrykańskich najczęściej jest odnoszona tylko do wychowywania dzieci, mężczyzna może ograniczać prawo żon do wykonywania pracy zawodowej przez nie i do kontrolowania ich zarobków. Również główną rolą kobiet afrykańskich jest uprawa ziemi. W krajach 3 świata zdarzają się przypadki, że ojciec sprzedaje swoją córkę za zwierzę.
Rola kobiety w krajach zachodnich znacznie różni się od krajów 3 świata jak i wschodnich. Europejki czy amerykanki pragną decydować same o sobie chcą i potrafią mieć swoje zdanie. W krajach rozwiniętych rola kobiety bardo się zmieniła , kobiety pracują, zajmują miejsca w parlamencie, stają się głowami państwa, oraz właścicielami firm. Wiele z nas wybiera karierę zawodową, a założenie rodziny
i posiadanie dziecka odkłada na dalszy plan. A te które posiadają rodziną nadal poszerzają swoje umiejętności i dążą do rozwinięcia swojej kariery.
Rola kobiet w różnych regionach świata jest różna, w zależności od kultury i religii panującej
na danym terenie. Pomimo tego, że kobiety mają zapisane swoje prawa w konstytucjach, nie są one przestrzegane w wielu krajach świata. W krajach afrykańskich ginie wiele kobiet na skutek wojen domowych i ludobójstwa. Czy rola kobiety musi tak wyglądać, czy traktując kobiety na równi mężczyzną świat aż tak bardzo by się zmienił. Czy zmienił by się na gorsze. Ja sądzę, że nie kobiety są bardzo ważnym ogniwem na tej ziemi. Swoją pracę chciałabym zakończyć następującym cytatem, gdyż on wyrażą dokładnie moje poglądy na temat niezależności kobiet ?Każda kobieta powinna mieć co najmniej tę swobodę, by wybrać takie niewolnictwo, jakie jej odpowiada? (Andre Gide)

Rola społeczna mężczyzn

Niewątpliwie człowiek jest istotą społeczną. Staje się on członkiem określonego narodu, obywatelem danego państwa, członkiem rodziny, która z kolei należy do jakiejś grupy społecznej. Każdy człowiek pełni w swoim otoczeniu, w swojej społeczności, różnorodne role społeczne. Wraz z podjęciem powierzonego zadania, przypisanej roli, wyrażamy zgodę na przyjęcie danego systemu reguł postępowania. Innego zachowania oczekuje się od ucznia czy też studenta, innego od nauczyciela, jeszcze inne wymagania stawia się mężczyznom. Człowiek od pierwszych chwil swojego życia podlega różnorodnym oddziaływaniom społecznym. To otoczenie określa powinności, jakie jednostka ma spełnić w społeczeństwie. W tym celu chłopcom stawiane są większe wymagania w celu osiągnięcia sukcesów i kontrolowania emocji; pozostawia się im większą swobodę, ale okazuje mniej ciepła i czułości. Tak przygotowani do życia mężczyźni zobowiązani są do przejęcia głównych ról w naszym społeczeństwie, ale czy aby na pewno współczesność stawia im takie same wymagania? Należy zastanowić się nad rolą mężczyzny w XXI stuleciu.Jak wygląda życie typowego mężczyzny? Na początku każdy mężczyzna się rodzi - wtedy też jest skazany na troskę i miłość swoich opiekunów. Jednak już trochę później przeciętny 5-, czy też 6-latek pragnie udowodnić, że jest samodzielny. W podobnym też czasie wykształca się u niego męski zmysł inżynieryjny, jednak nie wszyscy mali konstruktorzy zostają architektami, gdyż na świecie nie byłoby już miejsca, gdzie zieleń wygrywałaby z betonem. Z czasem u naszego przeciętnego młodego mężczyzny pojawia się niezwykłe powołanie odkrywcy - zdobywcy. Wtedy też zaczyna zauważać istoty niepozornie zwane kobietami. Ten okres życia, to czas pierwszych miłosnych rozczarowań albo, jak kto woli, okres dojrzewania. Wtedy też przychodzi czas liceum - okres wzmożonych miłosnych podbojów, postrzegania świata przez pryzmat subkultury, w którą przez przypadek i niepostrzeżenie się wpadło oraz wybitnego nieuczenia się, żeby tylko zrobić na przekór wszystkim. Później przychodzą studia, czyli dla stereotypowego mężczyzny czas na radosne planowanie swojej kariery, w przerwach między jedną imprezą (…), a drugą. Po ukończeniu swej edukacji nasz przeciętny mężczyzna pragnie zacząć zarabiać, jak również wybrać kobietę, z którą się zwiąże na resztę swojego życia. Z czasem zostanie on zmuszony do wysiłku przy wydzieleniu swojego „terytorium”, potocznie zwanego domem. Wtedy też mężczyzna będzie myślał o możliwie spokojnym przeżyciu swego życia, gdy niepostrzeżenie następuje starość - czas, kiedy głównym celem każdego człowieka jest odpowiednie przygotowanie kolejnych pokoleń do życia. Życie dobrze poukładane, płynące w radości, spokoju i wzajemnej miłości to przeznaczenie przeciętnego mężczyzny. Czasy współczesne to przede wszystkim wiek feminizmu i okres gwałtownych przeobrażeń społeczno-ekonomicznych. Te dwa czynniki wprowadziły dość znaczny zamęt w pojęcie męskości i tożsamości mężczyzny. „Prawdziwy mężczyzna nie płacze, prawdziwy mężczyzna niczego się nie obawia, prawdziwy mężczyzna …”- i tak można wymieniać w nieskończoność. „Mężczyzna po prostu musiał być silny. Musiał -, bo taka była i w wielu miejscach nadal jest jego rola społeczna, bo takie było i w wielu przypadkach nadal jest jego miejsce w kulturze. Większość z nas tak przyzwyczaiła się do takiego stanu, że nawet sami przed sobą nie potrafimy przyznać się do słabości, do strachu, do niepewności czy też zwykłego zmęczenia” . Coraz częściej słyszalne są głosy o kryzysie męskiej pozycji społecznej i przeobrażeniach stereotypu mężczyzny. Po społeczności, która była pojmowana jako całość sama w sobie, „nie oczekiwano, że pozostanie niezmienna, wręcz przeciwnie- na przestrzeni lat miała ulec ewolucji” . Tego typu sytuacja zaistniała w obecnych czasach. Zmieniają się społeczne oczekiwania względem mężczyzn i wzorce, jednak nadal dużo w nich sprzeczności i kontrowersji. „Z jednejstrony ku upadkowi zbliża się stereotyp silnego macho rodem ze spotu reklamowego Marlboro czy Żywca: brutalni, silni i bezwzględni mężczyźni zostali dawno surowo potępieni. Jednak nowy typ mężczyzny- delikatny, czuły, opiekuńczy, dbający o urodę i niekryjący uczuć, który w razie potrzeby zajmie się domem i dziećmi, wciąż budzi mieszane uczucia, gdyż wydaje się zbyt kobiecy” . Na naszych oczach mężczyźni, dotychczas twardzi i silni, stają się niepewni. Na naszych oczach zmieniają się zwyczaje, kultura, rodzi się coraz więcej dylematów. „Czy na randce pocałować dziewczynę w rękę, przepuścić ją przez drzwi, zapłacić rachunek w restauracji, a jeśli z drugiej strony dziewczyna okaże się feministką i potraktuje te formy jako opresję, jako bezpośredni atak na jej wolność?”. W wyniku tego mężczyźni stają się ironiczni - próbują się zorientować, czego tak naprawdę chce od nich kultura, jakie jest ich miejsce w konkretnych instytucjach społecznych. „Rola mężczyzny przestaje być utożsamiana z rolą jedynego opiekuna rodziny, jedynego żywiciela, może on równie dobrze realizować się pracując w domu. Podział obowiązków domowych, jak również rozłożenie trudu utrzymania samego domu na dwoje partnerów ułatwia przecież życie, sprawia, że role życiowe nie są sztywne”. Czym więc jest spowodowany fakt, że wielu mężczyzn nie czuje się komfortowo, wręcz popada w depresję, kiedy chwilowo pozostają na utrzymaniu żony albo, gdy ta może się pochwalić większymi zarobkami niż on? Niestety, w naszym społeczeństwie zajmowanie się domem to wciąż degradujące zadanie dla mężczyzny. „Na tym przykładzie dobrze widać, że tradycyjne podziały i role w społeczeństwie są statyczne, i trzeba jeszcze wielu lat by nastąpiły jakieś trwalsze zmiany”.Rola społeczna mężczyzn we współczesnym społeczeństwie nie uległa drastycznym przemianom. Patrząc przez pryzmat teorii funkcjonalnej to w mężczyznach pokładamy nasze nadzieje związane ze sprawowaniem władzy i rozwiązywaniem problemów w życiu codziennym. „Każdy związek jest agregatem ról i dystrybucji władzy między role oparte na dominacji jednych ról, a podległości ról podporządkowanych i nieuczestniczących w sprawowaniu władzy”. Z tego też powodu ¾ populacji ludzkiej nadal uważa mężczyzn za jedynych żywicieli rodzin, mimo że otaczająca nas rzeczywistość nie raz już uległa ewolucji.

Od czasu pojawienia się w kinach tego filmu i przyjęcia go z pewną dozą ironii minęło już 19 lat, a „panów przedszkolanków” jest już znacznie więcej i nie wzbudzają już tak wielkiego zaciekawienia - przynajmniej na tzw. „zachodzie”, bo w Polsce - mimo wszystko - jest to nowość.

„Pan Artur przyszedł do naszej placówki w ubiegłym roku. Początkowo trochę obawiałam się przyjęcia go przez rodziców, bo jeśli chodzi o same dzieci, to nie miałam żadnych wątpliwości” - mówi dyrektorka jednego z poznańskich przedszkoli.
„Z drugiej strony lubię eksperymentować, a mężczyzna, jako nauczyciel przedszkola, był swego rodzaju eksperymentem” - dodaje.
Mężczyźni podejmujący pracę nauczyciela wychowania przedszkolnego cieszą się coraz większym uznaniem, chociaż wciąż budzą pewne zaciekawienie. Zapewne jest bardzo duże zapotrzebowanie na mężczyzn w tym zawodzie - często przecież wychowankami przedszkoli są dzieci z niepełnych rodzin, które wychowują się bez ojców.
W tym przypadku - chociaż w małym stopniu - mogą mieć kontakt z mężczyzną, który przekazuje im pewne wzorce zachowań i wychowuje na swój „męski” sposób, czego dzieci bardzo potrzebują. Często jest to jedyna okazja do tego, by mężczyzna był obecny w życiu niektórych dzieci.
„Wiadomo, nie każdy pan nadaje się do tego, aby wykonywać ten zawód. Po prostu trzeba kochać dzieci i kochać swoją pracę, oddawać jej się z pasją i z sercem” - mówi pani dyrektor.
„Pan Artur jest swego rodzaju gwiazdą w naszym przedszkolu, dzieciaki go kochają i jak tylko wchodzi rano na salę, to wszystkie rzucają mu się w objęcia... Na początku były nieco zdumione, jednak bardzo szybko zyskał ich sympatię. To, co powie Pan Artur jest święte, dzieci się go słuchają. Czasami panie nauczycielki muszą dzieciom powtarzać coś kilka razy, a wystarczy, że pan Artur powie tylko raz… Mam nadzieje, że pozostałe nauczycielki nie są zazdrosne…” - śmieje się Pani dyrektor.

Sam Pan Artur bardzo lubi swoją pracę i nie żałuje tego, że wybrał ten zawód, mimo tego że - jak sam mówi - czasem ludzie z niego żartują. A dlaczego został nauczycielem wychowania przedszkolnego?
Od zawsze lubił pracować z dziećmi i od zawsze wiedział, że z taką pracą zwiąże swoje życie zawodowe, w końcu jego matka, jego ciotki i dwóch wujków byli nauczycielami, więc można powiedzieć, że powołanie odziedziczył w genach.
A co na to same dzieci?
„Pan Artur jest bardzo fajny, czasami pozwala nam chodzić po drzewach, a panie na pewno by na nas krzyczały” - mówi sześcioletni Krzyś. „Pan się ciągle z nami bawi i wie dużo o samochodach” - dodaje Kuba z tej samej grupy. „Na początku Pan Artur nie wiedział, jak zrobić warkocza, ale szybko go nauczyłyśmy, cieszę się, że z nami jest, bo jest bardzo fajny” - mówi Paulinka.
Jak widać, panowie są potrzebni i bardzo doceniani przy pracy z najmłodszymi dziećmi, dlatego dobrze by było, gdyby większa liczba mężczyzn wybierała ten zawód. Nie patrząc na tradycyjne podejście, że to praca tylko dla kobiet.

rodzina patriarchalna z dominującą rolą mężczyzny w rękach, którego spoczywa władza nad pozostałymi członkami rodziny. Posiada on, także największy autorytet z racji zajmowanej pozycji. Tradycyjna rodzina patriarchalna była często rodziną wielką, w której synowie wraz ze swymi rodzinami, byli włączeni do jednego wspólnego gospodarstwa domowego, nad którym nieograniczoną władzę sprawował ojciec (głowa rodziny). Kobieta (żona, córka) w rodzinie tego typu, nie posiadała żadnych praw, o jej losie decydowali mężczyźni, najpierw ojciec, potem mąż .Sytuacja kobiet zaczęła się zmieniać począwszy od XVIII wieku, kiedy to rozwój kapitalizmu przemysłowego przyniósł konieczność pracy kobiet. Zatrudniano je bardzo chętnie, ponieważ ich praca był gorzej opłacana niż praca mężczyzn.

---