WPROWADZENIE W TEMATYKĘ TEORII REHABILITACJI
łac. habilis - sprawny, zręczny.
re - znów, na nowo.
Rehabilitacja oznacza przywrócenie do zręczności, sprawności.
Idea rehabilitacji rozwinęła się na początku XX w zastępując pomoc filantropijną.
Wiktor Dega - polski prekursor.
Rehabilitacja jest procesem interdyscyplinarnym, nierozerwalnie związanym z terapią medyczną chorób i społeczną integracja osób trwale niepełnosprawnych. Zajmuje się deficytami funkcjonalnymi i ich skutkami, wynikającymi z uszkodzenia zdrowia.
Rutkowska 2007
Organizacja rehabilitacji:
Zadania rehabilitacji.
Rehabilitacja jest procesem, którego zadaniem jest:
Rozwiązanie problemów wynikających z niepełnosprawności.
Zaspokojenie wszystkich potrzeb rehabilitacyjnych osoby niepełnosprawnej w taki sposób, aby umożliwić jej wykonywanie zadań życiowych i funkcjonowanie społeczne na w miarę zadowalającym poziomie i w możliwie największym stopniu.
Rodzaje rehabilitacji:
medyczna (lecznicza),
społeczna,
zawodowa,
psychologiczna
geriatryczna,
kompleksowa.
Rehabilitacja medyczna:
Jest istotnym, początkowym etapem rehabilitacji.
Obejmuje takie postępowania lecznicze, które mają przywrócić osobę niepełnosprawną do normalnego życia społecznego i stworzyć warunki do samodzielnego funkcjonowania.
Rehabilitacja społeczna:
Istota - przywrócenie osobie niepełnosprawnej możliwie pełnej samodzielności społecznej we wszystkich wymiarach tj. kulturowym, społecznym i zawodowym, oraz edukacja osób zdrowych w zakresie problematyki niepełnosprawności.
Rehabilitacja psychologiczna:
Zakłada związek między dwiema dziedzinami nauki - między psychologią a rehabilitacją.
Jej zadaniem jest psychiczne przystosowanie osoby do istniejącej niepełnosprawności.
Psychoterapia nastawiona na zlikwidowanie silnych reakcji na zaistniałą niepełnosprawność.
Rehabilitacja zawodowa:
Główny cel - przygotowanie osób niepełnosprawnych do pracy zgodnie z psychofizycznymi możliwościami oraz kwalifikacjami zawodowymi lub preorientacją zawodową.
Rehabilitacja geriatryczna:
Rehabilitacja osób starszych nie oznacza w pierwszej kolejności wyleczenia.
Główny cel - możliwie jak najdłuższe utrzymanie sprawności fizycznej osoby starszej, jej kondycji psychicznej oraz samodzielności.
Rehabilitacja kompleksowa:
W Polsce ukształtował się kompleksowy model rehabilitacji, który zakłada uwzględnienie wszystkich rodzajów potrzeb chorego w procesie rehabilitacyjnym.
W praktyce rehabilitacja jest procesem ciągłym a jej poszczególne etapy nakładają się i uzupełniają.
Rehabilitacja kompleksowa jest procesem medyczno społecznym, który dąży do zapewnienia osobom niepełnosprawnym godziwego życia w poczuciu pożyteczności społecznej i bezpieczeństwa społecznego oraz zadowolenia.
Skuteczne działania rehabilitacyjne:
Powszechność - prawo do świadczeń i zabiegów rehabilitacyjnych dla wszystkich bez względu na płeć, wiek itp.
Wczesność - rozumiana w dwóch wymiarach:
rozpoczęcia specyficznych zabiegów od pierwszego etapu leczenia,
rozpoczęcia leczenia od najwcześniejszej fazy życia (w przypadku wad wrodzonych zapobiega to powstawaniu i utrwalaniu wadliwych kompensacji).
Ciągłość - utrwalanie sprawności przez podejmowanie użytecznych czynności samoobsługowych w warunkach codziennego życia oraz wykorzystanie ich w różnych czynnościach zawodowych.
Kompleksowość - jest wyrazem holistycznego rozpatrywania wszystkich problemów niepełnosprawności (jej skutków biologicznych i społecznych).
Realizacja zadań rehabilitacji kompleksowej, wymaga współpracy wielu specjalistów odpowiedzialnych za przebieg procesów profilaktycznych, terapeutycznych, adaptacyjnych i integracyjnych.