DATA: 15.03.2005r.

KONCEPCJE JOHNSONA cd.

Osobowość masochistyczna - dziecko pokonane

Odczuwa przejmujący żal

Etiologia: dziecko było wolno, sadystycznie zmuszane do uległości: będę cię bił tak długo aż zaczniesz płakać, później, że płaczesz. Poniżanie, zawstydzanie, kontrola. Dziecko poddaje się mimowolnie woli rodziców. Łamanie woli dziecka. Dziecko czuje się pokonane, bez możliwości odwetu. Dziecko się złości a później ta złość tą przeradza w szczęście. Traci poczucie własnej wartości, postrzega rodziców jako obiekt zły(jest lepszy niż żaden).

Poddaję się, będę dobry, mogę cię ukarać poprzez wycofywanie się.

• Obniżenie własnej wartości.

• Samoniszczące zachowania

• Uzależnienia od upokorzeń

• Brak zdolności odczuwania pozytywnych uczuć.

Osobowość histeryczna - dziecko uwiedzione

Domena kobiet, nie ma nic wspólnego z molestowaniem

Etiologia: wykorzystywanie seksualne dziecka, płciowości (zimna matka, seksualny ojciec). Jest to córeczka tatusia. Otrzymuje od matki, że seks jest zły, ale dzięki seksualności można dużo osiągnąć.

• Nadmiernie emocjonalna pobudliwość.

• Bardzo płytkie uczucia, nie mogą się emocjonalnie zaangażować(osoba taka nie będzie dobrą matką).

• Nienawidzi takiej samej płci.

• Ma bardzo teatralne ruchy. Bardzo dba o swój wygląd.

• Emanuje swoją seksualnością.

• Kocha najbardziej siebie.

Osobowość kompulsywna - dziecko zdyscyplinowane

Etiologia: dokładna, uporczywa opieka rodzicielska, sztywność rodziców.

• Nie ma spontaniczności.

• Swą to ludzie rozsądni, bardzo sztywni w działaniach.

• Kontroluje swoje uczucia

• Nie stać ich na twórczość(jałowi intelektualnie)

• Nigdy nie wybaczy zdrady.

KONCEPCJA ERIKSONA

Człowiek rozwija się przez całe życie i tylko od niego zależy, jakie to życie będzie.

Wyróżnił 8 faz, każda ma pozytywne i negatywne komponenty. Duże znaczenie mają kryzysy w naszym życiu. Uczą nas życia społecznego, to czy staniemy się …zależy od sposobu rozwiązywania kryzysów. Każdy stoi na krawędzi dewiacji. Albo postęp albo stagnacja/norma albo patologia. O prawidłowym przystosowaniu mówimy wtedy, kiedy rozwiązywanie problemu krąży wokół pozytywnych stron.

Pierwsze stadium: zaufanie - nieufność.

Trwa do pierwszego roku życia. Jakie są relacje między dzieckiem a opieką rodzicielską.

+ Kiedy jest dobra opieka rozwija się zaufanie do świata. Dziecko jest radosne, ma zaufanie i nadzieje na zwija się zaufanie do świata. Dziecko jest radosne, ma zaufanie i nadzieje na lepszą przyszłość.

- Jeżeli nie ma dobrej opieki rozwija się lęk, nieufność. Dziecko płaczliwe, albo wyciszone, nic nie chce, nic nie potrzebuje.

Drugie stadium: autonomia - zwątpienie

Trwa od pierwszego do trzeciego roku życia. Bunt poznawczy dziecka

+ gdy opieka prawidłowa - uczą go realizowania potrzeb dziecka, wie jak samokontrolować się i ma zaufanie

- gdy opieka zła, gdy łamie się wole dziecka, następuje zwątpienie i wstyd (jest to poczucie kary. Dziecko bezradne, nie może siebie rozpoznać

Trzecie stadium: inicjacja - wina

Trwa od czwartego do piątego roku życia.

Dziecko wchodzi w interakcje społeczne. Wchodzi w rolę z rówieśnikami. Uczy się norm społecznych. Realizacja swoich pragnień celów.

+ cel i inicjatywa, dzieci odważne, pewne siebie, maja charakter, zainicjują zabawę. Dziecko wie, kim jest.

- poczucie małej wartości i dziecko niezaradne. Jest nieśmiałe, zawsze stoi obok. Nie bierze udziału w inicjatywie klasowej.

Czwarte stadium: pracowitość - niższość

Trwa od szóstego do jedenastego roku życia

Dziecko ma zakres obowiązków. Potrzeba akceptacji i realizacji siebie samego.

+ radzi sobie z problemami sam. Ma poczucie własnej wartości, charyzmę. Aktywne na lekcjach, chętnie biorą udział w różnego rodzaju zadaniach. Poczucie kompetencji.

- kompleks niższości. Dziecko nie radzi sobie z problemami, wycofuje się, nie chce podjąć wyzwania. Poczucie niekompetencji. Nie jest aktywne.

Piąte stadium: tożsamość - pomieszanie ról i tożsamości

Trwa od dwunastego do dwudziestego roku życia.

Człowiek uczy się samego siebie. Wchodzi w życie, odróżnia dobro od zła. Za swoje błędy płaci sam. Buduje poczucie tożsamości, określa stosunki ze światem. Określa własne „ja”. Ufność i wsparcie rodziny. Zaczyna być krytyczny wobec siebie.

+ wierność sobie, większa pewność siebie

- poczucie niepewności i braku tożsamości

Stadium szóste: intymność - izolacja

Trwa od dwudziestego do dwudziestego czwartego roku życia.

Człowiek szuka prawdziwego uczucia. Zawiera związek małżeński. Potrafi odróżnić prawdziwą miłość. Szuka człowieka, na którym może polegać.

+ rozwój do miłości bez utraty poczucia tożsamości

- wchodzi w przypadkowe związki, przypadkowe kontakty seksualne, osoba niewierna

Stadium siódme: generatywność - zaprzątnięcie sobą, stagnacja

Trwa od dwudziestego piątego do sześćdziesiątego czwartego roku życia

Aktywność zawodowa, wchodzi w związek małżeński, zakłada rodzinę, ma dzieci.

+ Potrzeba opiekowania się innymi, niesienia pomocy

- nie realizuje swoich potrzeb, egocentryzm, egoizm. Żyje tylko dla siebie i nic go nie obchodzi.

Stadium ósme: integralność - rozpacz

Trwa od sześćdziesiątego piątego do końca życia

+ człowiek cieszy się z życia, ma zainteresowania, zamiłowania. Spotyka się z rodziną, wnukami, sąsiadami. Postawa mądrości życiowej.

- poczucie rozpaczy, gorycz, brak zrozumienia, ciągle narzeka.

---