Motocykl CWS M55

 

Pracownik Centralnych Warsztatów Samochodowych porucznik inż. B, Fuksiewicz otrzymał na przełomie 1927 i 1928 roku polecenie przygotowania produkcji ciężkiego motocykla wojskowego. Dyspozycje wydane w tej sprawie przez władze zwierzchnie były odzwierciedleniem niekompetencji i pośpiechu, z jakim chciano wprowadzić do produkcji nowy model pojazdu dla wojska. Czynności zlecone inż, Fuksiewiczowi ograniczały się do zwymiarowania i opisania części silnika motocykla Indian i podwozia Harley-Davidson oraz wprowadzenia niewielkich zmian kosmetycznych mających na celu ukrycie plagiatu. Zignorowano niestety tak ważne prace projektowe jak badania wytrzymałościowe, dobór jakościowy materiałów, ustalenie dopuszczalnych pasowań i tolerancji, polegając na intuicji mechaników CWS i ufając, że odpowiednia technologia i parametry montażu ustali się w trakcie produkcji. Jednym słowem “jakoś to będzie".

Tak nonszalanckie podejście do problemów technicznych (zaprezentowane głównie przez czynniki wojskowe) zaowocowało niską jakością i częstą awaryjnością produkowanych motocykli. Drogowe próby prototypów i 50 pojazdów serii S-0 ujawniły wiele poważnych wad, uniemożliwiających prawidłową i bezpieczną eksploatację. Powszechne byty uszkodzenia w układzie rozrządu, pękanie ram i sprężyn zawieszenia. Zdarzały się też wypadki uszkodzeń nóg z powodu niewłaściwie umiejscowionego rozrusznika. Te liczne wady zniechęcały do motocykla odbiorców wojskowych. Państwowe Zakłady inżynierii znalazły się w tak kłopotliwej sytuacji, że myślano już o natychmiastowym zaprzestaniu produkcji i złomowaniu wykonanych motocykli. Za radą młodego, nowoprzyjętego pracownika Państwowych Zakładów Inżynieryjnych, inż. Zygmunta Okotowa (późniejszego głównego konstruktora motocykla CWS M 111 i szefa PZInż) odstąpiono od tego zamiaru i zrealizowano koncepcję przekonstruowania kluczowych elementów motocykla (głównie rozrządu). Zadanie to powierzono inżynierowi Stanisławowi Malendowiczowi.

Zmodernizowane motocykle oznaczone jako seria S-III wprowadzono na rynek w 1930 roku. CWS M 55 produkowano od 1929 do 1932 roku. 50 pojazdów zakupiła poczta warszawska, ponadto motocykle tego typu brały udział w organizowanych wówczas imprezach sportowych, CWS M 55 przydzielano w pierwszym rzędzie batalionom pancernym, w ilości od kilku do kilkunastu sztuk. Z ogólnej liczby około 200 wyprodukowanych pojazdów, do września 1939 roku pozostały na stanie jednostek nieliczne egzemplarze. Niewielka ilość tych pojazdów znajdowała się w dyspozycji Legii Akademickiej, zostały one wycofane ze służby liniowej i przeznaczone do szkolenia kierowców.

---