Deuterokatechumenat

- powtórzony katechumenat

Katechumenat to czas przygotowywania się ludzi dorosłych do przyjęcia chrztu. Ruch Światło-Życie wychowuje ludzi ochrzczonych w dzieciństwie do świadomego, pełnego życia rzeczywistością swojego chrztu, dlatego mówi o powtórnym (czyli deutero-) katechumenacie.

Koinonia

Wspólnota w języku greckim. Terminem tym posługuje się Nowy Testament. Ruch Światło-Życie używa określenia koinonia, aby podkreślić bogactwo biblijnego pojęcia wspólnoty - biorącej początek od wspólnoty z Bogiem, opartej na prawdziwie głębokiej więzi między ludźmi, którzy zakorzenieni są w Chrystusie. Nazwę "Koinonia" noszą również organizowane przez Ruch Światło-Życie sympozja poświęcone odnowie parafii.

Cztery Prawa Życia Duchowego

- cztery podstawowe prawdy będące treścią ewangelizacji

Bóg miłuje człowieka i ma wobec każdego człowieka wspaniały plan zbawienia, wypływający z Jego miłości; Człowiek jest oddzielony od Boga, od Jego planu zbawienia przez grzech; Jezus Chrystus jest jedynym Pośrednikiem między Bogiem a człowiekiem; Trzeba przyjąć Chrystusa w sposób osobisty, trzeba uwierzyć w Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela.

Życie z życia

- jedna z podstawowych zasad posługi animatorskiej w Ruchu Światło-Życie

. Animator nie może być tym, który przekazuje tylko wiedzę i informacje o wierze. Animator jest tym, który przekazuje to, czym sam żyje. "Animator musi przede wszystkim sam przyjąć osobiście Chrystusa jako swojego Zbawiciela i Pana. Dopiero bazując na tym przeżyciu może prowadzić ku niemu innych. Musi on doświadczyć życia kierowanego przez Pana i Jego Ducha, aby mógł innym proponować przyjęcie takiego stylu życia. Musi sam czuć się uczniem Chrystusa, aby móc przyprowadzić Chrystusowi nowych uczniów" (ks. Franciszek Blachnicki)

Źródło i szczyt

- liturgia

Liturgia jest źródłem i szczytem życia Kościoła - mówi VI Drogowskaz Nowego Człowieka. Sformułowanie to, bardzo często używanie w Ruchu Światło-Życie, zostało zaczerpnięte z soborowej Konstytucji o Liturgii: "Liturgia jest szczytem, do którego zmierza cała działalność Kościoła i jednocześnie jest źródłem, z którego wypływa cała jego moc" (KL 10).

Zasada solidarności

Jedna z trzech zasad (obok zasady kolegialności i pomocniczości), którymi według myśli Założyciela kieruje się diakonia Ruchu Światło-Życie. Zgodnie z zasadą solidarności wszyscy czują się współodpowiedzialni za wszystkie sprawy, chociaż w ramach organizacji pracy każdy ma wyznaczone swoje zadanie. Pracę diakonii prowadzi się więc zawsze w duchu wzajemnego zainteresowania, zrozumienia i wspomagania się diakonii różnego rodzaju i poziomu.

Zasada pomocniczości

Jedna z trzech zasad (obok zasady kolegialności i solidarności), którymi według myśli Założyciela kieruje się diakonia Ruchu Światło-Życie. Zgodnie z zasadą pomocniczości, zadania, które mogą być wykonane na niższym szczeblu odpowiedzialności, nie muszą być przekazywane w górę, wyższe szczeble odpowiedzialności muszą zastępczo wypełniać zadania należące do niższych szczebli, póki nie mają komu tych zadań przekazać, odpowiedzialni na wyższym szczeblu muszą stale dążyć do decentralizacji w przekonaniu, że im więcej osób włączy się do odpowiedzialności, tym lepiej realizuje się ideał wspólnoty.

Zasada kolegialności

Jedna z trzech zasad (obok zasady pomocniczości i solidarności), którymi według myśli Założyciela kieruje się diakonia Ruchu Światło-Życie. Zgodnie z zasadą kolegialności służba na każdym szczeblu musi być sprawowana zespołowo. Nie powinno być w Ruchu pojedynczych odpowiedzialnych; każdy moderator musi wokół siebie zgromadzić chociażby mały zespół stanowiący wspólnotę modlitwy, słuchania słowa Bożego i działania.

Świeca oazy

Świeca, którą otrzymuje każda oaza. Znajduje się na niej symbol roku. Jest ona znakiem jedności z Centrum Ruchu i z oazami w całej Polsce i poza jej granicami. Świece oaz są poświęcane 2 lutego w Namiocie Światła w Krościenku i przekazywane przedstawicielom oaz wielkich na Centralnej Oazie Matce. Zazwyczaj świeca oazy jest pierwszy raz zapalana podczas Diecezjalnej Oazy Matki przez odpalenie od świecy oazy wielkiej. Świeca oazy codziennie jest zapalana podczas jutrzni, zapaleniu świecy towarzyszy czytanie odpowiedniego tekstu biblijnego. Świeca powinna palić się w czasie zajęć, podczas których spotyka się cała oaza, przede wszystkim Eucharystii. Błędem jest spotykane w niektórych regionach uroczyste gaszenie świecy wieczorem - w liturgii nie ma czegoś takiego jak uroczyste gaszenie świecy, tym bardziej nie powinno ono mieć miejsca poza liturgią.

Oaza Nowej Drogi

Nowy rodzaj rekolekcji oazowych, przeznaczony dla młodzieży w wieku gimnazjalnym.

Oaza Nowego Życia

- podstawowy rodzaj rekolekcji oazowych

Trzy stopnie piętnastodniowej Oazy Nowego Życia wyznaczają etapy deuterokatechumenatu. Organizowana dla grup młodzieżowych, studenckich, dorosłych i rodzin (Oaza Nowego Życia dla rodzin).

Oaza modlitwy

- krótkie weekendowe rekolekcje

Kiedyś odbywały się we wszystkich diecezjach co miesiąc i w szczególny sposób poświęcone były modlitwie. Obecnie odbywają się w bardzo różnym rytmie, mają też różne tematy.

Nowy człowiek

- ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie

Jedno z czterech podstawowych pojęć określających ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie (obok pojęć: Światło-Życie, Nowa wspólnota, Nowa kultura). Ruch Światło-Życie "ma na celu przede wszystkim formowanie dojrzałego chrześcijanina jako nowego człowieka w Chrystusie" (ks. Franciszek Blachnicki). Stary człowiek to człowiek oddzielony od Boga, żyjący w grzechu, niezdolny do wchodzenia w relacje, rozbity wewnętrznie, zamknięty w swych egoistycznych celach. Nowy człowiek to człowiek wspólnoty: zjednoczony z Bogiem i z braćmi. Jest to człowiek odnowiony przez Boga - doświadczający odkupienia w Chrystusie Jezusie i owocu tego odkupienia, jakim jest miłość agape.

Nowa wspólnota

- ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie

Jedno z czterech podstawowych pojęć określających ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie (obok pojęć: Światło-Życie, Nowy człowiek, Nowa kultura). Nowy człowiek może rozwijać się tylko w ramach chrześcijańskiej wspólnoty. Dlatego nowy człowiek tworzy nową wspólnotę - jej powstanie jest możliwe dzięki wejściu we wspólnotę z Bogiem i jest naturalną konsekwencją jedności z Bogiem.

Nowa kultura

- ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie

Jedno z czterech podstawowych pojęć określających ideał wychowawczy Ruchu Światło-Życie (obok pojęć: Światło-Życie, Nowy człowiek, Nowa wspólnota). Nowy człowiek, wchodzący w nową wspólnotę z Bogiem i z braćmi, tworzy nową kulturę. Stara się przemieniać świat w duchu Ewangelii, we wszystkich dziedzinach życia rozwijać wartość osoby i wspólnoty. Praktycznym wyrazem nowej kultury proponowanym przez Ruch Światło-Życie jest zachowanie całkowitej abstynencji od alkoholu i tytoniu - w poczuciu odpowiedzialności za braci zagrożonych nałogami oraz jako wyraz miłości sprawdzającej się w gotowości do składania dobrowolnych ofiar.

Namiot Spotkania

Osobista modlitwa, w miarę możności połączona z nawiedzeniem Najświętszego Sakramentu, w czasie której rozmawia się o wszystkich problemach swego życia z Chrystusem "w twarz, jak się rozmawia z przyjacielem" (por. Wj 33, 7-11). Istotnym elementem rozmowy z Bogiem jest tutaj osobiste, modlitewne studium Pisma świętego. Spotkanie ze Słowem Bożym warunkuje bowiem owocne spotkanie i dialog Chrystusem Eucharystycznym.

Metanoia

Stały wysiłek nawrócenia, przemieniania siebie, przekreślania swojego egoizmu i przechodzenia na drogę służby.

Martyria-leiturgia-diakonia

Używane w Ruchu Światło-Życie biblijne pojęcia określające funkcje, przez które dokonuje się budowanie wspólnoty chrześcijańskiej - koinonii. Martyria to świadectwo, głoszenie słowa, leiturgia to liturgia czyli sprawowanie kultu, diakonia to służba.

Krzyż animatorski

Krzyż animatorski otrzymują animatorzy przyjmujący błogosławieństwo do posługi. Z zewnętrznej strony znajduje się na nim znak Ruchu Światło-Życie, z wewnętrznej słowo "agape".

Kongregacja Odpowiedzialnych

- coroczne duże spotkanie moderatorów i animatorów Ruchu

"Przyjął się w Ruchu zwyczaj, że co roku staramy się pogłębić samoświadomość Ruchu przez wspólną refleksję jakiegoś aspektu naszego charyzmatu i powołania, który zdaje się w danym momencie być szczególnie aktualny. Znajduje to wyraz w tematyce Krajowej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu, która potem określa hasło oazy danego roku, z kolei przechodząc w temat i program tzw. permanentnej pracy formacyjnej" (ks. F. Blachnicki). Pierwsza Krajowa Kongregacja Odpowiedzialnych odbyła się w 1976 r. w Krościenku, uczestniczyło w niej ok. 70 osób. W następnych latach kongregacje odbywały się w Krościenku, Niepokalanowie, Kalwarii Zebrzydowskiej, Koninie oraz przede wszystkim w Częstochowie na Jasnej Górze, która stała się głównym miejscem tych spotkań. Ilość uczestników rosła, w ostatnich latach sięgając 800-1000 osób. Od 1991 r. skrócono nazwę kongregacji rezygnując z określenia "krajowa". Wiąże się to z międzynarodowym rozwojem Ruchu Światło-Życie i obecnością na kongregacji przedstawicieli wspólnot oazowych z innych krajów.

Ewangeliczna rewizja życia

Spotkanie w małej grupie składające się z trzech części. W części widzieć grupa omawia temat będący przedmiotem spotkania dzieląc się swoimi własnymi spostrzeżeniami, poglądami. W części osądzić sięga do tekstów - biblijnych, nauki Kościoła albo do jakichś publikacji i w ich świetle ocenia problem poruszany na spotkaniu. Część działać ma prowadzić do podjęcia konkretnych decyzji.

Dzień Wspólnoty

W trzynastym dniu rekolekcji oazowych oazy odbywające rekolekcje w sąsiednich miejscowościach (należące do jednej oazy wielkiej) spotykają się razem. Po przedstawieniu się następuje podzielenie się świadectwami z przeżytych rekolekcji, następnie uroczysta Eucharystia i godzina odpowiedzialności. Celem dnia wspólnoty jest doświadczenie bogactwa Kościoła, dlatego wskazane jest, aby uczestniczyły w nim oazy wszystkich typów i stopni. Dni wspólnoty odbywają się również w ciągu roku (cztery razy w roku). Spotykają się na nich parafialne wspólnoty Ruchu.

Dzień moderatora

Trzeci dzień Centralnej Oazy Matki (uroczystość NMP Matki Kościoła). Odbywa się wówczas Krajowe Kolegium Moderatorów.

Dzień diakonii

Pierwszy dzień Centralnej Oazy Matki (wigilia Zesłania Ducha Świętego). Błogosławi się wówczas osoby przyjmowane do Diakonii Ruchu.

Dzień animatora

Drugi dzień Centralnej Oazy Matki (Zesłanie Ducha Świętego). Udzielane jest wówczas błogosławieństwo animatorom.

Drogowskazy Nowego Człowieka

- zasady życia wspólnot Ruchu Światło-Życie

JEZUS CHRYSTUS jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował. NIEPOKALANA jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją. DUCH ŚWIĘTY namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy. KOŚCIÓŁ - wspólnota pielgrzymujących ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego. SŁOWO BOŻE stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego. MODLITWA jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania. LITURGIA, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii. ŚWIADECTWO słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się jego świadkami; ufając tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela. NOWA KULTURA polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby. AGAPE czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby - diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.

Chrystus Sługa

- centrum duchowości Ruchu Światło-Życie

Charakterystycznym momentem duchowości Ruchu Światło-Życie jest dążenie do zjednoczenia z Jezusem jako Tym, który jest Chrystusem - Mesjaszem - Pomazańcem, czyli Tym, który przyszedł, aby służyć i życie oddać dla wypełnienia woli Ojca i Jego planu zbawienia. W tym celu Jezus został namaszczony Duchem Świętym w myśl słów "Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność" (Łk 4, 18). Ten biblijny obraz Chrystusa Sługi znajduje się w centrum duchowości Ruchu Światło-Życie i określa jego ideał formacyjny. Określa on powołanie członka Ruchu Światło-Życie jako powołanie do uczestnictwa w namaszczeniu Chrystusa Duchem Świętym dla dzieła ewangelizacji i wyzwolenia oraz budowania wspólnoty Kościoła. Wszczepienie w postawę Chrystusa Sługi przez namaszczenie Jego Duchem zapewnia Ruchowi Światło-Życie wewnętrzne i dynamiczne skierowanie ku wielkiej jedności planu Ojca w mocy bezinteresownej służby.

COM

- Centralna Oaza Matka

Spotkanie w Krościenku odbywające się w Zesłanie Ducha Świętego. Gromadzi ono przedstawicieli oaz wielkich (którzy reprezentują wszystkie oazy rekolekcyjne zaplanowane w danym roku). W atmosferze modlitwy, dzielenia się słowem Bożym, liturgii, odpowiedzialności i radości mają oni przyjąć niejako dary Ducha Świętego przygotowane dla oaz danego roku i przekazać je oazom w całej Polsce i poza jej granicami. Na COM przekazywane są świece oaz i teczki roku. Program Centralnej Oazy Matki wbudowany jest w liturgię Zesłania Ducha Świętego. Podczas COM błogosławi się animatorów i członków diakonii Ruchu

Agape

- piękna miłość

Miłość bezinteresowna będąca darem Ducha Świętego. Tylko dzięki miłości agape, poprzez bezinteresowny dar z siebie samego dla Boga i bliźnich człowiek może odnaleźć się pełni.

Agapa

- uczta miłości

Uroczysty posiłek będący przedłużeniem Eucharystii wieńczącej w ostatnim dniu rekolekcje oazowe.

KWC

Krucjata Wyzwolenia Człowieka

Ruch społeczny, mający na celu wyzwolenie człowieka z nałogów społecznych, zwłaszcza z alkoholizmu oraz z zakłamania i lęku, które niszczą godność ludzką i nie pozwalają człowiekowi urzeczywistniać siebie zgodnie ze swoim powołaniem. KWC została zainicjowana przez ks. Franciszka Blachnickiego i Ruch Światło-Życie w odpowiedzi na apel Jana Pawła II skierowany do Polaków u progu pontyfikatu: "Proszę, abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu, co może umniejszać jego wkład do wspólnego skarbca ludzkości, narodów chrześcijańskich, Chrystusowego Kościoła". Krucjata została uroczyście ogłoszona w obecności Ojca Świętego i pobłogosławiona przez niego podczas I pielgrzymki do Polski 8 czerwca 1979 roku w Nowym Targu.

Żywy Kościół

Idea "żywego Kościoła" pojawiła się w oazach pod niewątpliwym wpływem soborowej Konstytucji o Kościele "Lumen Gentium". Przez to określenie rozumiano w Ruchu faktycznie zrealizowaną wspólnotę wierzących z Chrystusem w Duchu Świętym, o ile ta wspólnota staje się źródłem wspólnoty między wierzącymi. "Kościól żywy" jest więc tam, gdzie ludzie wierzący trwają we wspólnotach, budując nowe życie w sobie i pośród innych.

Moderator

- ksiądz odpowiedzialny za wspólnotę Ruchu

Najczęściej jest to ksiądz odpowiedzialny za wspólnotę Ruchu w parafii, w rejonie, w diecezji, kraju. Za całość Ruchu odpowiedzialny jest moderator generalny.

Animator

- osoba prowadząca małą grupę

Animator jest to osoba prowadząca małą grupę w Ruchu Światło-Życie, odpowiedzialna za jej formację i duchowy wzrost.

Diakonia

- posługa

Służba wypełniana w postawie bezinteresownej miłości; także zespół osób podejmujących wspólnie określoną posługę.

Oaza wielka

- kilka lub kilkanaście grup oazowych

Tworzy ją kilka lub kilkanaście grup oazowych (do dwunastu), przeżywających swoje rekolekcje w sąsiadujących ze sobą miejscowościach. Oazy wielkie mają nazwy biblijne, np. Tylmanowa i okolice to teren oazy wielkiej Tabor, Zakopane i okolice - to oaza wielka Ain Karin, Dursztyn na Spiszu i sąsiednie wioski tworzą oazę wielką Nazaret.

Oaza

- 15-dniowe rekolekcje

Są prowadzone metodą wypracowana przez ks. Franciszka Blachnickiego, umożliwiające przeżycie najważniejszych tajemnic i prawd wiary katolickiej. To jedna z metod, jaką posługuje sie Ruch Światło-Życie w kształtowaniu w swoich uczestnikach dojrzałej wiary. Głównym założeniem oazy jest to, że jej uczestnicy podejmują próby wcielenia poznawanej prawdy w życie, tzn. kształtują swój styl życia według wymagań, jakie ona stawia. Odbywa się to podczas różnorodnych zajęć rekolekcyjnych (Eucharystia, spotkanie w małej grupie, modlitwa indywidualna i we wspólnocie, wycieczka, zabawa) i w atmosferze wzajemnej pomocy.

Dzień Światła

- 2 lutego

Święto Ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej. Nawiązuje do słów Symeona o Jezusie: "Światło na oświecenie pogan i chwała ludu Twego Izraela" (Łk 2, 32). W tym dniu w Centrum Ruchu w Krościenku, w Namiocie Światła poświęca się uroczyście świece oazy, przeznaczone dla poszczególnych grup rekolekcyjnych. Świeca oazy jest jednym z zewnętrznych znaków jedności Ruchu.

---