Leki stosowane w astmie oskrzelowej.

I. Leki rozkurczające mięśnie gładkie oskrzeli.

Stosowane w napadach duszności (rozkurcz mięśni oskrzeli możemy uzyskać przez pobudzenie układu współczulnego).

1. Leki pobudzające receptor β-adrenergiczny.

Salbutamol (preparat: Salbutamol).

Fenoterol (preparat: Fenoterol).

Działają wybiórczo na receptor β2. Najczęściej stosowane wziewnie lub dożylnie. Fenoterol ma dłuższy czas działania po podaniu dożylnym. Przy podawaniu dożylnym - groźne zaburzenia pracy serca z arytmią. Przy regularnym podawaniu rozwój tolerancji.

Uwaga! Leki te podaje się na żądanie.

Salmeterol (preparat: Serevent).

Lek o przedłużonym działaniu, który zapobiega występowaniu duszności i nie podaje się go w celu przerwania napadu.

2. Spazmolityki bezpośrednie.

Teofilina.

Aminofilina.

Mogą być stosowane zarówno do znoszenia napadów jak i zapobiegania im. Zmniejszenie się duszności, a także wystąpienie działań niepożądanych teofiliny jest ściśle zależne od stężenia jej w surowicy. Teofilina w 90% jest metabolizowana w wątrobie i jej eliminacja zależy od wydolności tego narządu.

Działania niepożądane:

• zaburzenia rytmu serca,

• spadek RR,

• pobudzenie psychoruchowe,

• przy przekroczeniu stężeń terapeutycznych - drgawki.

Preparaty:

• Theophyllinum,

• Aminophyllinum.

II. Leki działające przede wszystkim zapobiegawczo.

Leki te nie rozkurczają mięśni gładkich oskrzeli, ale zapobiegają napadom astmy oskrzelowej.

1. Kromony.

a) kromoglikan disodowy,

Preparaty:

• 
  Cromogen,

• Cropoz, aerosol

• Intal.

b) nedokromil,

Preparat:

• Tilade.

2. Glikokortykosteroidy.

Zapobiegają napadom duszności, ale mogą być skuteczne w napadzie, nie mogą być samodzielnie zastosowane do szybkiego znoszenia napadów silnej duszności. Nie działają bezpośrednio na mięśnie gładkie oskrzeli, ale nasilają działanie β-adrenomimetyków.

Preparat:

• Budesonid (aerosol).