Cel ćwiczenia:
Wyznaczenie prędkości dźwięku w temperaturze pokojowej , metodą interferencji fal akustycznych , przy użyciu rury Quinckego.
Wprowadzenie:
Dowolne zaburzenie mechaniczne rozchodzi się w ośrodku ciągłym w postaci fali. W cieczach i gazach mogą wyłącznie rozchodzić się fale podłużne. Za fale akustyczne uważamy fale o częstotliwościach od 20 Hz do 20 kHz.W ciele stałym prędkość dźwięku V określa stosunek modułu sprężystości E do gęstości ρ ośrodka.
W przypadku gazów moduł Younga należy zastąpić adiabatycznym modułem sprężystości , równym iloczynowi ciśnienia p i stosunku ciepeł właciwych χ=Cp/Cv
Obliczając z równania Clapeyrona gęstość gazu
Widać stąd , że zależność prędkości dźwięku w gazie od ciśnienia jest pozorna, w rzeczywistości V jest proporcjonalne jedynie do pierwiastka z temperatury. Korzystanie z powyższego wzoru do oblizania prędkości dźwięku w powietrzu jest utrudnione, gdyż trzeba najpierw określić średni wartość χ i średni ciężar cząsteczkowy μ. Rozchodzenie się dźwięku opisuje równanie falowe. W przypadku , gdy źródłem fali dźwiękowej jest układ wykonujący drgania harmoniczne , powstaje fala sinusoidalna . Amplituda takiej fali dana jest wzorem :
y = ym sin(kx-ωt)
gdzie: ω = 2πν , k = 2π/λ
Gdy w pewnym punkcie przestrzeni spotkają się dwie lub więcej fal, zachodzi zjawisko interferencji. Rozpatrując superpozycję dwóch fal , obliczając minima można znając długość fali λ wyliczyć prędkość rozchodzenia się dźwięku:
V = λ ν (ν-częstotliwość)
Wyniki pomiarów:
Czę stol |
Położenie kolejnych minimów [mm] |
Różnica położeń kolejnych minimów [mm] |
Długość fali [m] |
Prędkość dźwieku [m/s] |
||||||||||
f [Hz] |
a1 |
a2 |
a3 |
a4 |
Δ1 |
Δ2 |
Δ3 |
λ1 |
λ2 |
λ3 |
V1 |
V2 |
V3 |
|
600 |
125 |
410 |
- |
- |
285 |
- |
- |
0.57 |
- |
- |
342 |
- |
- |
|
650 |
125 |
390 |
- |
- |
265 |
- |
- |
0.53 |
- |
- |
344.5 |
- |
- |
|
700 |
88 |
326 |
|
|
238 |
- |
- |
0.476 |
- |
- |
333.2 |
- |
- |
|
800 |
93 |
305 |
- |
- |
212 |
- |
- |
0.424 |
- |
- |
339.2 |
- |
- |
|
900 |
85 |
275 |
- |
- |
190 |
- |
- |
0.380 |
- |
- |
342 |
|
|
|
1000 |
62 |
233 |
406 |
- |
171 |
173 |
- |
0.342 |
0.346 |
- |
342 |
346 |
- |
|
1100 |
96 |
249 |
402 |
- |
153 |
153 |
- |
0.306 |
0.306 |
- |
336.6 |
336.6 |
- |
|
1150 |
70 |
220 |
370 |
- |
150 |
150 |
- |
0.3 |
0.3 |
- |
345 |
345 |
- |
|
1200 |
68 |
211 |
354 |
- |
143 |
143 |
- |
0.286 |
0.286 |
- |
343.2 |
343.2 |
- |
|
1400 |
85 |
210 |
335 |
460 |
125 |
125 |
125 |
0.25 |
0.25 |
0.25 |
350 |
350 |
350 |
|
2000 |
48 |
135 |
220 |
305 |
87 |
85 |
85 |
0.174 |
0.17 |
0.17 |
348 |
340 |
340 |
średnia wartość prędkości: 343 [m/s]
Analiza błędów:
Pomiary wykonane w doświadczeniu obarczone są błędami, których źródeł należy upatrywać w dokładności odczytu przyrządów , ich klasy dokładności oraz precyzyjności wykonania przyrządów użytych w ćwiczeniu. Źródłem dźwięku w doświadczeniu był generator elektryczny, którego częstotliwość generacji fal odczytywana była dzięki pomiarom przez częstotliwościomierz elektroniczny. Dokładność z jaką dokonywany był odczyt tego parametru wynosiła ok. 10 [Hz]. Kolejna wielkość potrzebna przy obliczeniu prędkości dźwięku to długość fali akustycznej. Parametr ten mógł być odczytywany z dokładnością sięgającą 1 [mm] , jednak w praktyce taka dokładność pomiaru długości fali nie jest możliwa przy użyciu urządzeń zastosowanych w doświadczeniu. Znaczna niewrażliwość ludzkiego ucha oraz pewna nieczułość oscyloskopu uniemożliwiały pomiar długości fali z dużą dokładnością, dlatego też otrzymane przez nas wielkości obarczone są błędem rzędu 5 [mm]. Pewne trudności i komplikacje wprowadzała sama konstrukcja rury Quinckego. Dla niektótych częstotliwości akustycznych w urządzeniu tym powstawały odbicia, co powodowało wprowadzenie częstotliwości harmonicznych i zniekształcenie przebiegu badanej fali. Zniekształcenia takie bardzo utrudniały dokładny pomiar minimów fali, a w niektórych przypadkach odczyt minimów był wręcz niemożliwy, gdyż zniekształcony przebieg wraz ze zmianą długości rury zmieniał jedynie swój kształt a nie amplitudę. Dlatego też częstotliwości przy których zauważalne było zniekształcenie fali akustycznej zostały odrzucone i nie były brane pod uwagę przy obliczaniu prędkości dźwięku.
Zespół
2
Jacek Język
Kilian Mariusz
Wydział Fizyki i Techniki
Jądrowej
Interferencja fal akustycznych
Temat:
nr. ćwiczenia
Grupa 2
25
podpis
ocena
data oddania
zwrot do pop
data oddania
data wyk.
28.03.96
21.03.96