NASZA51, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka


Wydział : FiTJ

Imię i nazwisko :

Rafał Szuman, Andrzej Stanisławczyk

rok

II

Grupa

3

Zespół

10

Pracownia fizyczna I

Temat ćwiczenia :

Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

Ćwiczenie nr:

51

Data wykonania:

Data oddania:

Zwrot do poprawy:

Data oddania:

Data zaliczenia:

Ocena:

Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia jest wyznaczenie współczynnika załamania światła dla różnych materiałów metodą obserwacji pozornych zmian grubości płytki, wynikłych z faktu istnienia tego współczynnika i porównanie tych wielkości z rzeczywistą grubością zmierzoną śrubą mikrometryczną. Należy także zbadać wpływ długości fali padającej wiązki świetlnej na wartość tego współczynnika.

Wstęp teoretyczny.

Wiązka światła przechodząc przez granicę dwóch ośrodków o różnych właściwościach optycznych, wyrażających się przez różną wartość współczynnika załamania, zostaje częściowo odbita, a częściowo przechodzi przez tą granicę jednocześnie ulegając załamaniu. Wartość współczynnika załamania ośrodka 2 względem ośrodka 1 można wyznaczyć, stosując prawo Snella :

0x08 graphic

Rys.1

0x08 graphic

gdzie 0x01 graphic
jest szukanym współczynnikiem załamania, a 0x01 graphic
i 0x01 graphic
współczynnikami załamania poszczególnych ośrodków. Dla przejścia światła z ośrodka optycznie rzadszego (np. powietrza) do gęstszego (np. szkła) wartość współczynnika załamania jest większa od 1. Kąt β jest wtedy mniejszy niż kąt α (czyli następuje załamanie do normalnej). Dla przejścia w drugą stronę, jest dokładnie na odwrót.

0x08 graphic

Rys.2

Wartość 0x01 graphic
jest różna dla różnych długości fali światła padającego. Biorąc pod uwagę prędkości światła 0x01 graphic
i 0x01 graphic
w poszczególnych ośrodkach można uzyskać jeszcze inną zależność: 0x01 graphic
0x01 graphic
. Dla fali odbitej jest spełniona zależność 0x01 graphic
, zwana prawem odbicia, gdzie α to kąt padania, a γ - kąt odbicia. Na skutek zjawiska załamania, kształt i wymiary geometryczne przedmiotów znajdujących się w ośrodku optycznie gęstszym obserwowanych z ośrodka optycznie rzadszego wydają się być inne niż są w rzeczywistości (np. prosty kawałek drutu włożony do wody wygląda, jakby był wygięty w miejscu styku wody z powietrzem). Zjawisko to wyjaśnione jest na rysunku 2. Promień OA przechodzi przez płytkę bez załamania gdyż jest do niej prostopadły. Promień OB porusza się w płytce pod kątem β do normalnej, a przy przejściu do powietrza załamuje się i wychodzi pod kątem α. Rysując przedłużenie tego promienia w powietrzu, widzimy, że przecina się ono z promieniem OA w punkcie O1. Tak więc obserwator widzi odległość AO1=h, jako pozorną grubość płytki. Rzeczywistą grubością jest natomiast odległość OA=d, Poprzez porównanie tych odległości można wyznaczyć współczynnik załamania materiału z którego została wykonana płytka względem powietrza. Zależność tą można wyznaczyć z prawa Snella.

0x01 graphic

Dla małych kątów można przyjąć.

0x01 graphic

Z tej zależności będziemy korzystać przy wyznaczaniu współczynnika załamania.

Opracowanie wyników

W tabelach zebrane są wyniki pomiarów i wyliczone wartości współczynnika załamania. Wyliczeń dokonano na podstawie wzorów:

0x01 graphic

h=l2­l1

0x01 graphic

Błąd Δ0x01 graphic
liczony był jako odchylenie standardowe średniej.

0x01 graphic

Błąd Δn liczony był na podstawie prawa przenoszenia błędów.

0x01 graphic

Światło białe

Pleksiglas Pleksiglas

d=4,95±0,01 [mm] d=5,91±0,01 [mm]

Lp.

l1

l2

h

Lp.

l1

l2

h

4,24

7,25

3,01

odrzucony

3,29

7,21

3,92

4,25

7,53

3,28

3,28

7,22

3,94

4,23

7,53

3,30

3,28

7,21

3,93

4,23

7,53

3,30

3,29

7,22

3,93

4,24

7,53

3,29

3,29

7,21

3,92

4,24

7,53

3,29

3,28

7,21

3,93

hśr

3,292

hśr

3,929

Δhśr

0,004

Δhśr

0,004

n=1,504±0,004 n=1,504±0,002

Pleksiglas Szkło

d=2,99±0,01 [mm] d=2,04±0,01 [mm]

Lp.

l1

l2

h

Lp.

l1

l2

h

6,11

8,13

2,02

7,14

8,5

1,36

6,15

8,12

1,97

7,15

8,49

1,34

6,15

8,15

2,00

7,15

8,5

1,35

6,14

8,13

1,99

7,14

8,5

1,36

6,15

8,14

1,99

7,14

8,5

1,36

6,14

8,14

2,00

7,14

8,49

1,35

hśr

1,995

hśr

1,354

Δhśr

0,007

Δhśr

0,004

n=1,499±0,008 n=1,507±0,004

Szkło Szkło

d=1,91±0,01 [mm] d=0,94±0,01 [mm]

Lp.

l1

l2

h

Lp.

l1

l2

h

7,29

8,54

1,25

8,27

8,88

0,61

7,29

8,53

1,24

8,26

8,87

0,61

7,28

8,53

1,25

8,25

8,85

0,6

7,28

8,54

1,26

8,25

8,86

0,61

7,28

8,53

1,25

8,25

8,87

0,62

7,28

8,55

1,27

8,25

8,87

0,62

hśr

1,253

hśr

0,612

Δhśr

0,005

Δhśr

0,003

n=1,524±0,008 n=1,537±0,019

Światła monochromatyczne

Szkło

d=2,04±0,01 [mm]

filtr fioletowy filtr czerwony

Lp.

l1

l2

h

Lp.

l1

l2

h

7,14

8,47

1,33

7,13

8,5

1,37

7,16

8,49

1,33

7,14

8,48

1,34

7,13

8,49

1,36

7,13

8,49

1,36

7,14

8,49

1,35

7,13

8,49

1,36

7,14

8,49

1,35

7,14

8,49

1,35

7,15

8,49

1,34

7,14

8,49

1,35

hśr

1,343

hśr

1,355

Δhśr

0,016

Δhśr

0,014

Pleksiglas

d=2,99±0,01 [mm]

filtr fioletowy filtr czerwony

Lp.

l1

l2

h

Lp.

l1

l2

h

6,12

8,12

2,00

6,16

8,15

1,99

6,15

8,12

1,97

6,15

8,16

2,01

6,15

8,14

1,99

6,15

8,15

2,00

6,17

8,17

2,00

6,15

8,14

1,99

6,16

8,15

1,99

6,16

8,16

2,00

6,15

8,13

1,98

6,17

8,14

1,97

hśr

1,989

hśr

1,993

Δhśr

0,011

Δhśr

0,012

Wnioski

Na podstawie otrzymanych wyników można uznać doświadczenie za wykonane poprawnie, ponieważ otrzymana wartość współczynnika załamania światła dla szkła jest zbliżona do wartości tablicowych i jest obarczona małym błędem. Ponieważ w doświadczeniu były używane szybki o różnej grubości, a więc różnego pochodzenia, nie liczono wartości średniej dla wszystkich płytek szklanych i z pleksiglasu. Wartość współczynnika załamania światła podana w tablicach fizycznych wynosi od 1,459 dla szkła kwarcowego, do 1,90 dla szkła ołowiowego. W naszym eksperymencie otrzymaliśmy wartości od 1,507 do 1,537. Wartość współczynnika załamania wynosiła odpowiednio od 1,499 do 1,504. Na podstawie danych zebranych dla światła monochromatycznego nie da się pokazać wyraźnej zależności współczynnika załamania od długości fal, ponieważ zmierzona grubość pozorna płytek dla światła fioletowego i czerwonego są równe w granicy błędu. Znacznie większy błąd przy pomiarach dla światła monochromatycznego spowodowany jest głównie mniejszą ostrością obrazu obserwowanego pod mikroskopem.

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
NASZA52, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
113MOJA, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
cw 3, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
zgapy z fizyki, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
LAB25, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
Lab82b, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
NASZA61A, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
Energia wodna na Fizykę, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
61-obliczenia2, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
113A, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
nasza 9, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
ENERGIA WODNA1, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
Lab61, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
LAB51, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
Pobieranie, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
sprawozdanie 4 fizyka, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
82MOJE, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka
lab121 wyn, Ochrona Środowiska pliki uczelniane, Fizyka

więcej podobnych podstron