Sonety do Laury
„Sonety” Petrarka poświecił miłości, którą traktuje jako najważniejsze uczucie w życiu każdej jednostki. Autor analizuje uczucia zakochanego człowieka, począwszy od namiętności i euforii, a skończywszy na rozpaczy i bólu. Opisuje podstawowy konflikt, którego doświadcza każdy zakochany, a szczególnie nieszczęśliwie - pomiędzy pragnieniem i wolą a zdrowym rozsądkiem i rozumem.
Na cykl „Sonetów” składa się 317 utworów. Sonet 90 szczegółowo opisuje kobiecą urodę. Jest w nim mowa o złotych włosach, blasku w oczach, nieziemskim stąpaniu, mowie tak innej od mowy zwykłych ludzi. Uczucie miłości, które wywołuje Laura jest ukazane w bardzo kunsztownej formie.
W 132 sonecie poeta bardzo subtelnie maluje różne przejawy uczucia do Laury. Pisze o miłości od pierwszego wejrzenia, nieszczęśliwej, niespełnionej, budzącej euforię, rozpacz i pożądanie. Jest ona jednocześnie podobna i do ognia i do lodu. Poeta zastanawia się nad tajemną mocą, jakie to uczucie nad nim sprawuje.
Sonet 134 opisuje wpływ uczucia miłości na Petrarkę. Będąc pod jego wpływem jest on skłonny robić rzeczy wprost niewyobrażalne. Przeżywa przeróżne stany od euforii po depresję.
W sonecie 267 jest mowa o zmarłej Laurze. Poeta wspomina o własnej śmierci i nadmienia o śmierci ukochanej. Po śmierci staje się ona jego opiekunką, przyjacielską duszą, przynoszącą ukojenie i spokój.