PEDAGOGIKA SPECJALNA - wykład z dnia 30.11.2007
CELE I ZADANIA ORTODYDAKTYKI
ORTODYDAKTYKA - to dział dydaktyki ogólnej zajmujący się ustalaniem celów, zasad i przebiegu nauczania jednostek upośledzonych umysłowo.
Zasady ortodydaktyki dot. niepełnosprawności. :
zasada życzliwej pomocy - polega na pomocy jednostce w przezwyciężaniu braku wiary we własne możliwości, lęku przed niewłaściwą oceną. Życzliwa pomoc powinna dotyczyć dobrego samopoczucia osób uczestniczących w procesie uczenia się, aby pokonać trud uczenia się, ponadto dotyczy poprawy sytuacji w grupie,
zasada kształtowania pozytywnej atmosfery - dobre nastawienie do pracy, odpowiednia motywacja do pracy,
zasada aktywności w nauczaniu - aktywne uczestnictwo w nauczaniu i uczenia się jest warunkiem efektywności procesu rewalidacji, aktywacji powinny podlegać osoby niepełnosprawne, te które mają największe zahamowania w dziedzinach sprawiających największą trudność, lepsze zrozumienie treści programowych,
zasada dominacji wychowania nad nauczaniem - większy nacisk kładzie się na wychowanie, a potem będą lepsze efekty procesów dydaktycznych,
zasada indywidualności - bardzo ważna zasada procesu rewalidacyjnego, indywidualne podejście do jednostki, podstawą indywidualnego podejścia jest znajomość stopnia rozwoju fizycznego, psychicznego, rodzaj potrzeb i oczekiwań jednostki,
właściwy dobór treści kształcenia - możliwości poznawcze jednostki są ograniczone, należy dostosować odpowiednie treści kształcenia do stopnia upośledzenia, materiał powinien być dobrany do stopnia upośledzenia, jeżeli mamy do czynienia z osobami przewlekle chorymi to wybieramy materiały dające możliwość odbioru informacji, środki wizualne, zdjęcia, fotografie.
Wg ortodydaktyki rewalidacja to proces wychowania specjalnego jednostek upośledzonych zmierzający do optymalnego ich rozwoju. W działaniu rewalidacyjnym wyróżnia się dwa kierunki:
maksymalne rozwijanie tych zadatków i cech, które są najmniej uszkodzone,
wyrównywanie (kompensacja) i zastępowanie (substytucja) deficytów psychofizycznych jednostki
Proces rewalidacji w ortodydaktyce powinien uwzględniać:
poziom możliwości każdej jednostki,
bardzo dokładne poznanie każdej jednostki,
typ układu nerwowego, który występuje u każdej jednostki,
charakter oddziaływań na każdą jednostkę,
podnoszenie progu tolerancji na frustrację indywidualnych jednostek,
dostosowanie pracy do sił i możliwości jednostki,
powinno się stosować metody kompensujące itd.,
Zgodne z systemem nauk pedagogicznych rewalidacja jednostki upośledzonej umysłowo powinna być oparta o zasady:
zasada akceptacji - jednostka upośledzona powinna być społecznie akceptowana,
zasada pomocy - ukierunkowana na pomoc jednostce w przezwyciężaniu trudności, pomoc z adaptacją w funkcjonowaniu w środowisku,
zasada indywidualizacji - indywidualne podejście do jednostki,
zasada terapii pedagogicznej - terapia pelagiczna ma wspierać działania lekarza, terapeutów, rehabilitantów, jest realizowana w trzech etapach: a) faza przygotowawcza (ustalenie dokładnej diagnozy osoby upośledzonej), b)faza oddziaływania jednostki na środowisko (polepszyć atmosferę jednostki), c) faza stosowania środków terapeutycznych przez odpowiednie szkolenie, prace itd.
zasada współpracy z rodziną - współpraca z zakładem pracy, szkołą, środowiskiem, aby osoby, które przybywają w środowisku osób upośledzonych wspierały ten proces,
Na podstawie tych zasad współcześnie wprowadzono nowe tendencje (współczesne podejście):
zasada wczesnego objęcia opieką i pomocą specjalną,
zasada indywidualizacji programów rewalidacji - powinna być oparta na bardzo dokładnej systematycznej diagnozie, diagnoza winna być co jakiś czas weryfikowana,
zasada powiązania oceny z usprawnianiem, ścisła współpraca nauczyciela z rodzina,
zasada podejścia wielospecjalistycznego (współpraca różnych specjalistów, nacisk na podejście kontekstualne, uwaga na podejście ekologiczne, które obejmuje funkcjonowanie jednostki na tle środowiska)
1 środowisko - mikrosystem, czyli uwaga na kontakty dzieci ze światem zewnętrznym, z rodzeństwem i pozostałymi członkami rodziny,
2 środowisko - mezosystem - czyli funkcjonowanie poza środowiskiem rodzinnym, kiedy jednostka np. przebywa dłużej poza środowiskiem rodzinnym np. w szpitalu, sanatorium,
3 środowisko - egzosystem - powiązanie jednostki niepełnosprawnej ze strukturą sieci socjalnych, leczniczych itp.,
4 środowisko - makrosystem - są to systemy wartości, które są wyznaczone w danym społeczeństwie (np. tradycje historyczne, postawy, uprzedzenia)
zasada współdziałania z rodziną,
zasada kształcenia integracyjnego.