Konwersatorium z Podstaw Spektroskopii Molekularnej
II rok chemii biologicznej
1.Oblicz wartość właściwego współczynnika absorpcji oraz wartość molowego współczynnika absorpcji, jeżeli absorbancja roztworu zawierającego 0.1g VOCl2 w 25 cm3 roztworu wynosi 0.65 (grubość kuwety d=1cm, Mv=51).
3. Molowy współczynnik ekstynkcji roztworu zawierającego jony [Cr(H2O)6]3+ o stężeniu 0.05 mol/dm3 wynosi 17.2. Oblicz stężenie tych jonów, jeżeli po rozcieńczeniu tego roztworu zmierzona wartość absorbancji wynosi 0.5 (d=1cm)
4. Do kolbki na 10ml odmierzono 0.1ml acetonu (d=0.791g/ml, M=58.08) i uzupełniono wodą do kreski. Policzyć molowy współczynnik ekstynkcji acetonu, jeśli absorpcja tego roztworu wynosiła 0.57 (d=1cm)
5. Próbka 3ml r-ru KMnO4 o nieznanym stężeniu wykazuje absorbancję A1=0.184 (d=1cm). Do próbki dodano 1ml KMnO4 o stężeniu 5*10-3M i ponownie zmierzono absorbancję, która tym razem wynosiła 0.424.
Obliczyć stężenie badanego roztworu KMnO4 w mol/dm3 oraz w mg/ml.
6. R-r zawierający jony Ni2+ wykazuje absorbancję poniżej wartości 0.02 (duży błąd pomiaru). W jaki sposób wykonać dokładne oznaczenie stężenia jonów Ni2+?
Jaka jest różnica między fluorescencją i fosforescencją?
Od czego zależy natężenie promieniowania fluorescencji?
Natężenie fluorescencji badanego r-ru kompleksu glinu z 8-hydroksychinoliną wynosi 0.99 jednostek umownych. Obliczyć stężenie glinu w tym r-rze, jeżeli natężenie fluorescencji r-ru wzorcowego zawierającego 5μg glinu w 1 ml w tych samych warunkach wynosi 0.45 jednostek. Należnie fluorescencji w warunkach oznaczenia jest proporcjonalne do stężenia glinu.
Morfinę można utlenić w środowisku zasadowym do pseudomorfiny, którą oznacza się fluorymetrycznie, stosując promieniowanie wzbudzające o długości fali 250nm i pomiar emisji przy 440nm. Granica oznaczalności w plazmie lub ekstrakcie tkanki wynosi 0.02 μg/ml. Ekstrahowano próbkę tkanki o masie 1.00 g i ekstrakt rozcieńczono do objętości 10.0 ml. R-r analizowano fluorymetrycznie i uzyskano odczyt 67.5 jednostek (ślepa próba wykazywała 3.40 jednostek). W tych samych warunkach wzorzec o stężeniu 1.40 μg/ml daje natężenie fluorescencji 55.5 jednostek, a ślepa próba 3.20 jednostek. Obliczyć stężenie morfiny w tkance.
Oznaczano fluorymetrycznie tyrozynę w produktach hydrolizy protein. Używając r-ru wzorcowego o stęż. 1.00μg/ml stwierdzono, że natężenia fluorescencji wzorca i próbki wynoszą odpowiednio 73 i 62 jednostki. Natężenie fluorescencji ślepej próby wynosi 3.00 jednostki, a dla wzorca 2.6 jednostki. Obliczyć stężenie tyrozyny w próbce.
Oznaczano fluorymetrycznie - metodą dodawania wzorca - stężenie sacharyny, przeprowadzając reakcję z rezorcyną. Do r-ru, który wykazywał natężenie fluorescencji 36.5 jednostki dodano r-r zawierający 5μg/ml sacharyny., fluorescencja zwiększyła się do 48.5 jednostek. Ślepa próba wynosiła 2.5 jednostki. Jakie było stężenie sacharyny w początkowym r-rze w μg/ml i mol/l? Masa molowa sacharyny M=181.19 g/mol.
Literatura:
Z. Kęcki, Podstawy spektroskopii molekularnej
A. Bartecki, Spektroskopia elektronowa związków nieorganicznych i kompleksowych
D. Kealey, P.J. Haines, Krótkie wykłady chemia analityczna