Tycjan - Assunta
Assunta - od wł. wniebowzięta. Wizerunek wniebowziętej Matki Bożej w sztuce gotyckiej przedstawiający postać Matki Boskiej wśród gwiazd z wyobrażeniem słońca, księżyca z gwiazdami u stóp. W renesansie i baroku odnosi się do wizerunku Matki Boskiej wniebowziętej.
Po kilku dziełach młodzieńczych w manierze jeszcze Giorgiona w 1518 roku maluje obraz Assunta (Matka Boska Wniebowzięta) . I tu rozwija w pełni swoją wielką pieśń barwną i tworzy dzieło, które przez monumentalizm i siłę wyrazu staje w zawody z wielkim malarstwem rzymskim renesansu Rafaela i Michała Anioła Buonarottiego.Obraz jest umieszczony w absydzie kościoła Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji - i teraz także Wenecja znalazła wykonawcę godnego jej potęgi.
Dzieło (obok) zostało poświęcone w 1518 roku. Wizja matki Boskiej unoszącej się w chmurach wśród kręgu aniołków ku Bogu Ojcu, była czymś nowym.
Grupa apostołow u dołu obrazu ze zdumieniem i zaskoczeniem obserwuje Matkę Bożą. Z ciemnego tłumu na dole obrazu wynurza się ubrany w czerwień apostoł i dramatycznym gestem i spojrzeniem prowadzi nas do zanurzonej w jasnym świetle Marii, która z kolei swoim gestem przenosi nas jeszcze wyżej, w strefę nieba. Cały obraz jest bardzo dynamiczny, zrywa z dawnymi schematami ujmującymi tę scenę symbolicznie i statycznie. Wrażenie robi nie tylko ruch postaci lecz także intensywne barwy dzieła.
I tu możemy zaobserwować paletę malarza , którą tworzą głównie czerwienie, brązy, żółcień ugrowa i czarny - jedynie płaszcz Marii jest niebieski. Ta wąska gama barwna potem będzie jeszcze bardziej dobitna.