I. Kiedy sąd I instancji wymierzył Pawłowi L. karę 1 roku pozbawienia wolności prokurator był usatysfakcjonowany i nie czuł potrzeby zaskarżania wyroku. Jakież było jego zdziwienie, gdy sąd apelacyjny na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela posiłkowego zmienił karę na dwa lata pozbawienia wolności w zawieszeniu. Prokurator jeszcze raz przeanalizował przebieg sprawy i zauważył, że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, orzekał sędzia wyłączony z mocy prawa. Wniósł zatem kasację do sądu odwoławczego, zarzucając uchybienie z art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k., jednakże prezes tego sądu odmówił jej przyjęcia wskazując, że jest niedopuszczalna - po pierwsze, prokurator nie zaskarżył wyroku I instancji, a więc nie wyczerpał toku instancji, a po drugie, przedmiotem zaskarżenia kasacją jest wyrok II instancji i niemożliwe jest podnoszenie w niej uchybień popełnionych w I instancji.
Czy stanowisko prezesa jest słuszne? Jak prokurator może z nim polemizować?
II. Nazajutrz po ogłoszeniu wyroku sądu apelacyjnego (działającego jako odwoławczy) oskarżony Józef J. (czynny zawodowo adwokat) napisał i wniósł kasację od tego wyroku do Sądu Najwyższego. W kasacji zarzucił, że mimo żądań nie został doprowadzony z aresztu na rozprawę apelacyjną, nie przyznano mu obrońcy z urzędu mimo trudnej sytuacji majątkowej, a ponadto, że orzeczona wobec niego kara dwóch lat pozbawienia wolności, mimo warunkowego zawieszenia jej wykonania, jest zbyt surowa. Kasację przyjęto do rozpoznania, jednakże na kilka dni przed wyznaczoną rozprawą kasacyjną Józef J. zmarł.
Omów pojawiające się problemy. Jakie będą losy kasacji?
III. W sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem sądu okręgowego skazany złożył osobiście wniosek o wznowienie postępowania do tegoż sądu. We wniosku oskarżony powołał się na przestępstwo korupcji, jakiego miał się dopuścić w związku z jego sprawą prokurator. Prezes stwierdził jednak, że wniosek nie pozwala jednoznacznie stwierdzić, czy takie przestępstwo popełniono i wszczął w tej sprawie specjalne śledztwo.
Oceń zachowanie SO.
IV. Postępowanie w sprawie o przestępstwo z art. 156 § 1 k.k. zakończyło się uniewinnieniem Józefa K. Żadna ze stron nie apelowała. Po 2 latach oskarżyciel posiłkowy wniósł wniosek o wznowienie postępowania, albowiem odnalazł dwóch nowych świadków, którzy zaświadczą o winie Józefa K., a ponadto stwierdził, że wyrok uniewinniający zapadł w niewłaściwym składzie. Po zbadaniu sprawy Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, że nowi świadkowie są wiarygodni, a zarzut dotyczący składu zasadny.
Co powinien zrobić sąd?