KONSPEKT DO ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH W PRZEDSZKOLU
Grupa: dzieci 4-letnie
Rodzaj zajęcia: ćwiczenia wokalno - słuchowe
Temat: Solo, duet, tercet
Cele: rozpoznawanie układów przestrzennych odpowiadających określonemu rytmowi, różnicowanie sygnałów wzrokowych i słuchowych, wprowadzenie pojęcia solo, duet, tercet.
Pomoce: utwory muzyczne (nagrania solo, zespołowe), woreczki, instrumenty perkusyjne.
Przebieg zajęcia:
Ćwiczenia słuchowe: dobierane przez dzieci właściwego ruchu do słyszanego akompaniamentu: kiedy słyszą rytm punktowany, podskakują, a następnie "rozsypują" się po całej sali. Na melodię krakowiaka poruszają się krokiem dosuwanym po obwodzie koła. Kiedy słyszą walca - kołyszą się na boki (pozycja rozkrok). Słysząc powtarzający się rytm, dzieci stoją i klaszczą w dłonie lub uderzają w podłogę palcami,
Słuchanie przez dzieci dowolnie wybranych utworów (wokalnych lub instrumentalnych), z których jeden ma być wykonany solo, a drugi zespołowo, może być chóralny. Rozmowa z dziećmi o różnicach w wykonaniu i próba odpowiedzi na pytanie, czy można jeszcze inaczej wykonać ten utwór?
Wysłuchanie piosenki "Szła kaczuszka" poprzedzające wypowiedzi dzieci na temat jej treści: O czym była piosenka? Co kaczuszka robiła, jakie miała przygody? Kogo spotkała? Gdzie wędrowały? Jak śpiewały?
W tym momencie nauczyciel może wyjaśnić pojęcia: solo, duet, tercet, chór, a dzieci - przeliczać osoby duetów i tercetów żeńskich, męskich, mieszanych. Normalną konsekwencją będzie odśpiewanie piosenki przez wszystkich, a następnie powtórzenie jej przez jedno dziecko, dwoje (duet), troje (tercet). Wskazana jest próba odpowiedzi na pytanie, czy trudniej śpiewać solo czy w duecie i dlaczego.
Nauka refrenu piosenki z próbą rytmicznego wypowiadania sylab "ta, la, kwa", z jednoczesnym rytmicznym kląskaniem językiem, a następnie śpiewane melodii refrenu na sylabie "la" z gestodźwiękami (cztery powtórzenia):
za każdym razem inne gesty (propozycje dzieci)
gestodźwięki związane z rytmem refrenu
Zabawa ruchowa, polegająca na inscenizacji piosenki: odśpiewanie przez nauczycielkę kolejnych zwrotek piosenki, czemu wybrane dzieci (2 osoby) akompaniują miarowo na bębenku i pudełku akustycznym (duet).
Dzieci w prostych ruchach inscenizują treść:
I zwrotka - marsz solo
ref. - śpiew solo na sylabie "kwa"
II zwrotka - dziecko kładzie się przed "kaczorkiem" i zaprasza go do maszerowania
ref. - śpiew w duecie na sylabie "kwa"
III zwrotka - spotkanie z trzecią kaczką i taniec w kółeczkach w podskokach
ref. - śpiew w tercecie na sylabie "kwa"
IV zwrotka - cała grupa maszeruje
ref. - śpiew chóralny na sylabie "kwa".
Uwaga: Można całą grupę podzielić na zespoły 3-osobowe, które będą inscenizowały piosenkę według powyższego planu.
Nucenie przez dzieci melodii ze zmianą dynamiki, podczas gdy nauczycielka wykonuje rękami ruchy odpowiadające zastosowanej dynamice
powoli odsuwa
piano - trzyma dłonie złączone
forte - dłonie odsunięte daleko od siebie.
Zaznaczanie zmian dynamiki ruchem, co ma służyć wyrabianiu wrażliwości na te zmiany. Dzieci ustawiają się w dwóch kołach współśrodkowych: przy akompaniamencie piosenki głośnym - poruszają się dwa koła w przeciwnych kierunkach, przy akompaniamencie cichym - tylko koło wewnętrzne porusza się, a pozostałe dzieci przykucają. Potem następuje zmiana ról.
Zabawa rytmiczna - ścisłe wykonanie rytmu piosenki
Dzieci otrzymują woreczki i kładą je na głowach. Ręce mają złożone na plecach i trzymają się za łokcie, plecy proste:
lekki bieg na palcach
dwa kroki marszu.
Osoba, która zgubi woreczek, odchodzi na bok i wyklaskuje rytm piosenki.
PODSUMOWANIE
Uważam, że jednym z najważniejszych celów pracy wychowawczo-dydaktycznej przedszkola jest ułatwienie dziecku przejścia przez trudne etapy rozwoju i kształtowania się mowy.
Od jej efektów zależy często powodzenie w nauce szkolnej dziecka, zwłaszcza pokonywania trudności w opanowywaniu czytania i pisania. Kształtowanie poprawnej mowy, jej doskonalenie oraz szeroko rozumiana profilaktyka, należy do głównych, ogólnych zadań logopedii. Sądzę, że znacznie więcej uwagi należy poświęcić różnego rodzaju ćwiczeniom ortofonicznym (obejmujących całą grupę dzieci); usprawniającym narządy artykulacyjne, oddechowym, rytmizującym, słuchowym, które przygotowują dziecko do opanowania techniki mowy, a program wychowania w przedszkolu traktuje je w sposób lakoniczny.
Wiek przedszkolny jest najważniejszym okresem rozwoju i kształtowania się mowy dziecka. Świadomość tego faktu muszą mieć rodzice i nauczyciele przedszkola, gdyż przedszkole jest ostatnią szansą na wyćwiczenie i skorygowanie aparatu mowy, aby stał się podstawą, na której można zbudować elementy kultury żywego słowa. Nie są to zadania łatwe. Ich wykonywanie wymaga wiedzy o podstawach teoretycznych tych działań oraz umiejętność praktycznych rozwiązań. Wymiana doświadczeń nauczycieli w tej dziedzinie może ułatwić pracę z dziećmi, pobudzać do doskonalenia zajęć i zabaw wpływających na kształtowanie poprawnej mowy dziecka