1.GENEZA
Pedagogika pracy wykrystalizowała się jako dyscyplina naukowa w latach 70. XX w., choć wywodzi się z dawnych ruchów społecznych związanych z zagadnieniem stosunku człowieka do pracy.
O wysokiej wartości pracy w wychowaniu wypowiadali się przedstawiciele utopijnego kierunku filozofii:
Tomasz Morę (uważa się go za twórcę idei wychowania przez pracę), Tomasz Campanella, Franciszek Bacon i inni.
W czasach późniejszych zagadnieniem pracy i wychowaniem zajmowali się m.in. Jan Amon Komenski i Jean Jacoues Rousseau.
W Polsce problematyką wychowania przez pracę zajmował się A. Frycza Modrzewski (okres Odrodzenia). W utworze „O poprawie Rzeczypospolitej" nawiązywał do pracy ludzkiej i jej roli w wychowaniu. Jest także autorem oryginalnego projektu uczenia wszystkich dzieci bez względu na pochodzenie i majątek. A. Frycza Modrzewskiego uważa się za prekursora idei wychowania przez pracę w Polsce. W dwieście lat później problematyka wychowania przez pracę podjęta została Komisję Edukacji Narodowej (Grzegorz Piramowicz, Antoni Popławski, Hugo Kołataj). Do szkół dla chłopców wprowadzono elementy kształcenia zawodowego.
Stanisław Staszic zajął się realizacją przygotowania młodzieży do pracy w gospodarstwie. Zawdzięczamy mu koncepcję i realizację idei kształcenia zawodowego oraz wychowania przez pracę zgodnie z potrzebami gospodarczymi kraju. Przyczynił się do powstania m.in. Instytutu Agronomicznego i Weterynaryjnego, założył Akademię Górniczą, stworzył podwaliny Politechniki Warszawskiej, Szkoły Lekarskiej, Instytutu Głuchoniemych. Inicjował powstanie szkół rzemieślniczych, rękodzielniczych i rolniczych. Dzięki Staszicowi nabrała realnych treści relacja człowiek-wychowanie-praca. Staszica nazywa się ojcem polskiego szkolnictwa zawodowego.
W XIX w. problematyka dziedziny zwanej dziś pedagogiką pracy interesowała przedstawicieli pozytywizmu i twórców marksizmu. Pod koniec XIX w. tą tematyką zajmował się Wojciech Jastrzębski.
Z początkiem XX w. St. Brzozowski wypracował własną, oryginalną koncepcję „filozofii pracy i swobody". Karol Adamiecki stworzył podstawy organizacji i zarządzania. Tadeusz Kotarbiński zaś zapoczątkował okres prakseologii. W tatach powojennych uwagę skupiono na tworzeniu nowego szkolnictwa zawodowego.
Od lat 60. można dostrzec początki pedagogiki pracy. Inicjatorem i organizatorem badań pedagogiki pracy jest prof. Tadeusz Nowacki - uwaza się go za twórcę pedagogiki pracy. Pedagogika pracy wyodrębniła się w 1972 r. podczas pierwszego posiedzenia Rady Naukowej nowopowstałego Instytutu Kształcenia Zawodowego
2. PRZEDMIOT, ZADANIA I STRUKTURA PEDAGOGIKI PRACY:
Pedagogika pracy- to nauka, której przedmiotem badań są problemy wychowania przez pracę, kształcenia ogólno technicznego, orientacji, poradnictwa i doradztwa zawodowego, edukacji prozawodowej, kształcenia i wychowania zawodowego, kształcenia ustawicznego dorosłych oraz problemy oświatowe i wychowawcze zakładu pracy.
Działy pedagogiki pracy:
WIATROWSKI wyróżnia 4 działy pedagogiki pracy i te działy odpowiadają etapom rozwoju i życia człowieka:
1)kształcenie i wychowanie przed zawodowe- odbywa się od wieku przedszkolnego przez szkołę podstawową, gimnazjum do liceum ogólnokształcącego
2)kształcenie prozawodowe- część osób po gimnazjum trafia do liceum profilowanego zawodowo, gdzie są przedmioty związane z zawodem. To przyuczanie do zawodu.
3)kształcenie zawodowe- kształcenie przygotowujące do zawodu
4)kształcenie ustawiczne- czyli oświata ludzi dorosłych. Obejmuje doskonalenie, dokształcenie, przekwalifikowanie.
Działy badań pedagogiki pracy:
-szkoły i inne instytucje wychowawcze przygotowujące do wyboru zawodu
-szkoły i inne placówki realizujące proces przygotowania do pracy zawodowej
-ośrodki kształcenia ustawicznego
-miejsca takie jak: kursy, studia podyplomowe, zakłady pracy.
Problemy badawcze dla pedagogiki pracy:
• zagadnienia teleologiczne - cele kształcenia zawodowego i ich analiza w powiązaniu z przemianami kultury, gospodarki i struktury zatrudnienia
• zawodoznawstwo - podział pracy, wyodrębnienie się zawodów, klasyfikacja zawodów i specjalności
• dobór i układ treści kształcenia - kryteria doboru treści kształcenia, relacja pomiędzy treściami ogólnokształcącymi i zawodowymi, procedury tworzenia programów kształcenia, korelacje międzyprzedmiotowe
• zagadnienie wychowania - wychowanie ucznia szkoły zawodowej oraz pracownika, a także kształtowanie kultury technicznej
• teoretyczne podstawy opracowań metodycznych - analiza organizacji i przebiegu oraz zmian w procesie kształcenia i doskonalenia zawodowego
• orientacja zawodowa - diagnoza pedagogiczna oraz zagadnienie korelacji zainteresowań i możliwości jednostek z potrzebami rynku pracy, a także organizacja systemu orientacji i poradnictwa zawodowego
• dokształcanie i doskonalenie zawodowe - funkcje i efektywność oraz korelacje z rynkiem pracy
• zagadnienie wyposażenia i materialnych warunków realizacji kształcenia i doskonalenia zawodowego - architektura szkolna oraz infrastruktura warsztatów szkolnych, pracowni i laboratoriów
• zagadnienia organizacji i kierownictwa - jakość kształcenia, pomiar dydaktyczny oraz kryteria oceny pracy szkoły i poszczególnych nauczycieli
• pedeutologia - przygotowanie merytoryczne i metodyczne nauczycieli edukacji zawodowej oraz zagadnienie powinności deontologii pedagogicznej
Zadania:
Pedagogikę pracy przyjęto się określać jako dyscyplinę naukową, której przedmiotem badań są pedagogiczne aspekty relacji człowiek-wychowanie-praca.
Z tak sformułowanego określenia wynika, że o przedmiocie pedagogiki pracy stanowią te wszystkie układy i związki przedmiotowo-treściowe, przez które przewija się idea przygotowania człowieka do pracy zawodowej, ale także idea pomyślnego oraz wielostronnie skutecznego udziału pracy w kształtowaniu osobowości człowieka.
Konkretyzując tę myśl można stwierdzić, że przez pedagogikę pracy rozumieć będziemy tę dyscyplinę pedagogiczną, której przedmiotem zainteresowań i badań naukowych są problemy:
- wychowania przez pracę,
- kształcenia politechnicznego,
- orientacji i poradnictwa zawodowego,
- kształcenia i wychowania zawodowego,
- doskonalenia ogólnego i zawodowego pracowników,
- problemy oświatowe i wychowawcze zakładu pracy.
Inaczej można powiedzieć, że przedmiotem badań pedagogiki pracy jest człowiek przygotowujący się do pracy zawodowej oraz dążący do tego, by jego praca była Jak najbardziej wydajna, a jego stosunki międzyludzkie jak najbardziej poprawne, koleżeńskie.
Zatem zadaniem pedagogiki pracy jest wychowanie człowieka przez pracę, do pracy i ogólnie do życia.
Praca
Pracę człowieka można rozpatrywać w różnych aspektach
1. praca jest działaniem technicznym
2. praca jest działalnością ekonomiczną
3. praca jest procesem fizjologicznym
4. praca jest procesem psychicznym i intelektualnym
5. praca jest procesem społecznym
Praca wpływa na człowieka pozytywnie lub negatywnie, gdy jest realizowana w sprzyjających warunkach, zgodnie z kwalifikacjami, jest pozytywna. Może jednak również powodować stres, choroby itp., jest negatywna (np. mobbing)
Praca występuje wszędzie tam, gdzie efektem czynności człowieka jest produkt materialny lub innego rodzaju dobro spożywane poprzez wykonawcę lub innych ludzi.
Definicja pracy wg Stefana Klonowicza - wszelką działalność człowieka odbywającą się w ścisłym powiązaniu z oddziaływaniem czynników środowiska zewnętrznego prowadzącą do zaspokojenia dowolnych potrzeb ludzkich i wytworzenia dóbr materialnych i duchowych zapewniających wykonawcy określoną pozycję społeczną i ekonomiczną. Wszelka praca odbywa się dzięki uruchomieniu mechanizmów psychofizjologicznych, które powodują przestawienie się ustroju w toku wykonywanej czynności roboczej na nowy poziom czynnościowy wyrażający się przede wszystkim w charakterze i intensywności przemiany materii zamianach parametrów cechujących poszczególne układy i narządy pod względem morfologicznym i fizjologicznym oraz zmianach w strefie psychicznej człowieka i jego powiązaniach ze społecznością ludzką.
Wyróżniamy 3 główne konteksty myślenia o pracy człowieka:
a) Uniwersalistyczny
b) Chrześcijański
c) Pragmatyczny
Możemy wyróżnić 6 aspektów pracy człowieka
• Filozoficzny
• Fizjologiczno - psychologiczny
• Ekonomiczny
• Społeczny
• Moralny
• Wychowawczy (wychowanie przez pracę, wychowanie do pracy i wychowanie przez pracę)
Zawód
Zawód jest definiowany często w dwojaki sposób:
a) jako zespół czynności wymagających określonych kwalifikacji, wykonywanych poza gospodarstwem domowym będących podstawą utrzymania pracownika i jego rodziny oraz pozycji w społeczeństwie
b) to samo wykonywanie czynności oparte na kwalifikacjach wykazywanie ich w celach zarobkowych wynikających z podziału pracy
Jan Szczepański wyróżnia 3 znaczenia terminu „zawód”
a) jako wewnętrznie spójny system czynności stanowiących dla jednostki źródło utrzymania i określających jej pozycję społeczną
b) jako stałe wykonywanie pewnych czynności bez względu na kwalifikacje
c) jako populację tych, którzy wykonują te same czynności
zawód stanowi kategorię głównie ekonomiczno - socjologiczną, ale także pedagogiczną, która ma 4 dopełniające się cechy:
a) jest układem wyodrębnionych i powtarzających się czynności
b) określa pozycję społeczno - zawodową pracownika
c) stanowi źródło utrzymania
d) wymaga specjalnego przygotowania zawodowego
Zawody dzielimy najczęściej na 2 podstawowe grupy: zawody wyuczone i wykonywane, czasem mówimy też o zawodach wąskoprofilowych i szerokoprofilowych, masowych i unikalnych.
Definicja filozoficzna:
Zawód jest częścią egzystencjalistycznych doświadczeń jednostki, wynikłych z uczestnictwa w zorganizowanym procesie oswajania natury i użytkowania jej praw
Definicja ekonomiczna
Zawód jest wydzielonym przez podział pracy układem czynności wykonywanych przez dłuższy czas i zapewniającym środki utrzymania oraz otwierającym przed pracownikiem drogę awansów i uzyskiwania coraz bardziej odpowiedzialnych stanowisk
Definicja socjologiczna
Zawód wynikły z podziału pracy podział pracowników na różne grupy i kategorie. Stanowi podstawę zarówno do wejścia w świat pracy jak i w rozliczne grupy społeczne
Definicja psychologiczna
Zawód jest systemem czynności wykorzystującym skłonności i zdolności pracownika czynności zawodowe wpływają na kształtowanie się osobowości na postępowanie wobec ludzi i otoczenia pozaludzkiego, na rozwój procesów poznawczych oraz przebieg życia emocjonalnego.
Praca zawodowa
Rozpatrywana może być w znaczeniu szerszym i węższym. W znaczeniu węższym na pracę zawodową składają się czynności które 1) tworzą system wewnętrznie spójny, 2) opierają się na określonej wiedzy i umiejętnościach, 3) są skierowane na wykorzystywanie pewnych produktów lub usług, 4) wykonywane są systematycznie lub trwale
W znaczeniu szerszym bierzemy pod uwagę także warunki zewnętrzne pracy, jej organizację, korzyści materialne, prestiż zawodu, szanse zawodowe i inne elementy wpływające bezpośrednio lub pośrednio na proces i wyniki pracy zawodowej.