GŁÓWNE NURTY W SZTUCE

Średniowiecze Sztuka w okresie od upadku Cesarstwa Rzymskiego w 476 r. n. e. do momentu odkrycia Ameryki przez Krzysztof Kolumba w 1492 r. n. e. Okres ten dzieli się na trzy części: wczesne średniowiecze (od końca V wieku - do końca X wieku) dojrzałe średniowiecze (aż do XIV wieku, ze szczytowym okresem rozwoju w XII-XIII wieku) schyłek średniowiecza (od XIV wieku) Renesans 1350 - 1510 r. Po okresie średnoiwiecznym do sztuki zaczynają przenikać wartości laickie i zainteresowanie człowiekiem. Głównym tematem obrazów są sceny biblijne i mitologiczne, portrety oraz akty. Manieryzm 1510 - 1590 r. W dobie manieryzmu wytworzył się typ ceremonialnego portretu odbijającego kostium i etykietę dworską. Malarstwo portretowe miało tendencję do surowego linearnego zarysu, Barok 1590 - 1680 r. Barok odznacza się ekspresyjnością, bogactwem formy i zdobnictwa, silnymi kontrastami, monumentalnością. Malarstwo opisywało przede wszystkim sceny mitologiczne i alegorie. Rokoko 1680 - 1750 r. Styl ten odznacza się lekkością i dekoracyjnością form, swobodną kompozycją, asymetrią i płynnością linii. Sielanka, sceny parkowe i mitologiczne przepełnione erotyzmem to główne cechy obrazów tego okresu. Klasycyzm (Neoklasycyzm) 1750 - 1800 r. Styl odwołujący się do osiągnięć starożytnej Grecji i Rzymu. Malarstwo głównie o tematyce starożytnej i mitologicznej, a także portrety i alegorie. Romantyzm 1800 - 1840 r. Romantyczna postawa i światopogląd, nawiązanie do legend i romantycznych idei. Realizm 1840 - 1860 r. Obrazy realistyczne to głównie sceny rodzajowe z życia prostych ludzi, namalowane przy pomocy uproszczonych środków wyrazu Impresjonizm XIX - XX w. Charakterystyczną cechą malarstwa impresjonistycznego jest dążenie do oddania zmysłowych, subiektywnych wrażeń artysty. Art Nouveau - Secesja 1890 - 1914 r. Charakterystycznymi cechami stylu secesyjnego są: płynne, faliste linie, ornamentacja abstrakcyjna bądź roślinna, asymetria, płaszczyznowość i linearyzm oraz subtelna pastelowa kolorystyka. Ekspresjonizm XIX/XX w. Charakterystyczną cechą ekspresjonizmu są żywe, zniekształcone formy. Jednym z ważniejszych odłamów ekspresjonizmu jest fowizm, który rezygnuje z problemów metafizycznych, ale pozostaje przy ekspresyjnej barwie obrazu. Postimpresjonizm to zainteresowanie formą obrazu, sposobem nanoszenia farby na płotno. I połowa XX wieku 1900 - 1950 Kierunki takie jak: kubizm, futuryzm, dadaizm, surrealizm, art deco, social realizm i inne II połowa XX wieku 1950 - 2007 r. Kierunki takie jak: Pop Art, Minimalizm, Op Art, Happening, Sztuka ziemi i inne oraz sztuka współczesna. _____________________ Akademizm od XVII w. Nurt w sztuce rozwijający się od XVII do XIXpropagowany przez Akadamie Sztuk Pięknych. Odwołuje się do zasad i ideałów sztuki antycznej i renesansowej i naśladuje styl dzieł uznanych za idealne. Główna tematyka: historia, religia i mitologia American Golden Age Ekspresjonizm abstrakcyjny Amerykański ruch artystyczny o znaczeniu światowym. Hudson River School XIX wieczny nurt w sztuce amerykańskiej założony przez grupę malarzy pejzarzystów. Orientalizm Pre-Raphaelite Stoważyszenie artystyczne założone w Londynie w połowie XIX w. mające na celu odżegnanie się od akademizmu i manieryzmu postulując jednocześnie powrót do standardów średniowiecznych i renesansowych. Precyzjonizm Szkoła monachijska Ukiyo-e XVII w. Rodzaj malarstwa japońskiego XVII wieku.

---