OCENA CZYNNOŚCI NEREK
Oznaczanie w surowicy stężenia substancji wydalanych przez nerki
Mocznik
- N = 13-32 mg% (2,16-5,5 mmol/l)
główny azotowy produkt metaboliczny rozpadu białek
powstaje w hepatocytach podczas cyklu mocznikowego
eliminowany przez nerki (90%), z potem i degradowany przez bakterie jelitowe
wzrost mocznika (↑):
↑ odwodnienie
↑ spadek perfuzji nerkowej
↑ zwiększenie katabolizmu białkowego (dieta wysokobiałkowa, utrata masy ciała, gorączka, sterydy)
↑ tetracykliny
spadek mocznika (↓):
↓ przewodnienie
↓ stany anaboliczne (androgeny)
↓ dieta niskobiałkowa
Kreatynina
N = 0,4-1,2 mg % (35-106 umol/l)
noworodek - 0,7
do 1 roku - 0,1-0,3
2-7 lat - 0,5-0,7
> 10 lat - 0,5-1,2
to bezwodnik kreatyny
1-2% kreatyny dziennie ulega w mięśniach katabolizmowi do kreatyniny
stężenie zależy od - całkowitej masy mięśniowej, płci (chłopcy), diety bogatomięsnej
wydzielana z organizmu tylko przez nerki
praktycznie nie jest reabsorbowana ani wydzielana w nerkach
Badania czynnościowe nerek
Klirens endogennej kreatyniny
sposób na oznaczanie GFR - przesączania kłębuszkowego
klirens (współczynnik oczyszczania) - to taka objętość osocza, która jest całkowicie oczyszczana przez nerki z danej substancji w jednostce czasu
GFR (w ml/min):
stęż. kreatyniny w moczu (mg) * objętość moczu (ml/min) / stęż. kreatyniny w osoczu (mg)
wartości Ckr (w ml/min/1,73m2):
noworodki - 48 +- 10
niemowlęta w I półroczu życia - 77 +- 18
niemowlęta w II półroczu życia - 103 +- 27
dzieci - 118 +- 23
Ocena ukrwienia nerek
możliwa za pomocą badań klirensowych
wykorzystuje się paraaminohipuran sodowy PAH - substancję, która jest bardzo szybko wydalana przez nerki i w całości przechodzi z krwi do moczu
oznaczane parametry:
ERPF (effective renal plasma flow) - ilość osocza przepływającego w ciągu minuty przez czynny miąższ nerkowy
ERBF (effective renal blood flow) - przepływ krwi przez czynny miąższ nerkowy
RBF (renal blood flow) - całkowite ukrwienie nerek
RPF (renal plasma flow) - całkowity przepływ osocza przez nerki
Gęstość względna (ciężar właściwy) moczu
N = 1,001 (max. rozcieńczenie) - 1,035 (max. zagęszczenie)
oznaczana za pomocą urometru, refraktometru, testów paskowych
izostenuria (1,010 - 1,012) - w przewlekłych chorobach nerek (cewki tracą zdolność do zagęszczania moczu i konserwowania wody); gęstość moczu jest zbliżona do gęstości odbiałczonego osocza
Osmolalność moczu
N = 50 - 1200 mOsm/kg H2O
osmometr
Próba rozcieńczeniowa - podanie wody w ilości 20 ml/kg a następnie pomiar ilości i osmolalności moczu; w ciągu I-szych 3h - pacjent powinien wydalić co najmniej połowę przyswojonej wody a gęstość < 1,004 i osmolalność < 100 mOsm/kg H2O
Próba zagęszczeniowa - po 18-24h diety suchej (antydiureza naturalna) lub po podaniu ADH (antydiureza sztuczna); zdrowy - gęstość > 1025 i osmolalność > 800 mOsm/kg H2O
Badanie czynności wydzielniczej i reabsorpcyjnej cewek
Maksymalna zdolność transportu PAH - max. ilość PAH, która zostanie wydzielona przez cewki do moczu w jednostce czasu
Zdolność transportu glukozy - to max. ilość glukozy wchłonięta zwrotnie przez komórki nabłonka kanalików nerkowych w jednostce czasu
Test zakwaszania moczu - prawidłowy gdy pH moczu < 6,2 przy prawidłowych wodorowęglanach w surowicy; bada się pH moczu, wydalanie H+ w postaci kwasności miareczkowej i amoniaku z moczem po doustnym podaniu chlorku amonowego