Ćwiczenia 1

Temat: Badania miednicy

Przy badaniu miednicy zwraca się uwagę na prawidłowość zarysów czworoboku Michaelisa (tworzonego dwoma dołkami nad tylnymi kolcami biodrowymi, wyrostkiem L5 oraz najwyższym punktem bruzdy międzypośladkowej), na ustawienie miednicy i jej ewentualne skrzywienie ku jednej stronie lub większe uwypuklenie jednego pośladka ku tyłowi (przy symetrycznym ustawieniu stóp), na nierówny układ linii pośladkowych oraz na przebieg bruzdy międzypośladkowej. Odchylenie górnego końca bruzdy międzypośladkowej może świadczyć o skrzywieniu dolnego końca kości krzyżowej.

Badanie nie sprawia trudności, gdy miednica ustawiona jest poziomo. W przypadku bocznego odchylenia miednicy można wyciągnąć mylny wniosek, iż miednica jest wyższa po stronie wyboczenia, nawet wtedy, jeśli w rzeczywistości jest ułożona poziomo.

Ustawienie stóp: stopa badającego pomiędzy stopy pacjenta, nakazanie ściśnięcia przez pacjenta stopy badającego; pacjent bez butów i skarpetek, palce na tej samej linii jak pięty.

Statyka miednicy - o statyce mówimy, gdy kolce biodrowe przednie górne i tylne górne oraz szczyt talerza biodrowego są równoległe do podłoża. Podczas badania statyki miednicy badamy:

- kolce biodrowe na tej samej wysokości

- talerz biodrowy na tej samej wysokości z obu stron

- dołki Venus

- Test Piedallu stojąc

- Test Piedallu siedząc

- Test wyprzedzania kończyn dolnych - Derbolowskiego

1. Test Thomayera - Polegający na skłonie i sięgnięciu dłońmi do podłogi. Wykazuje skrzywienia kręgosłupa i nierówności miednicy.

2. Test Piedallu stojąc - Polegający na skłonie i sięgnięciu dłońmi do podłogi. Przebieg testu:

- Przyjęcie pozycji przez pacjenta

- Podparcie kciukami kolców biodrowych tylnych górnych

- Pacjent wykonuje skłon tułowia w przód i stara się dosięgnąć dłońmi do podłogi

Jeżeli 1 kolec biodrowy idzie do przodu może to świadczyć o problemach w danej stronie ciała.

3. Test Piedallu siedząc - Podpieramy kciukami kolce biodrowe tylne górne i sprawdzamy, czy są na tej samej wysokości. W związku z tym, że mięsień biodrowo-lędźwiow może zmieniać stan faktyczny trzeba posadzić pacjenta okrakiem. Przebieg testu:

- Pacjent siedzi okrakiem na leżance.

- Badający kciuki ustawia na kolce biodrowe tylne górne

- Pacjent wykonuje skłon tułowia w przód, sięgając dłońmi jak najdalej, starając się czołem dotknąć podłoża

Jeżeli kolce biodrowe tylne górne są na tej samej wysokości - kciuki znajdą się na równej linii.

4. Test Derbolowskyego - Test diagnostyczny pozwalający na badanie funkcji (ruchomości) stawu krzyżowo-biodrowego. Ocena zmieniającej się różnicy długości kończyn dolnych - objaw wyprzedzania w pozycji leżącej. Pacjent w leżeniu tyłem przechodzi do siadu. Przebieg testu:

- najpierw sprawdzamy kolce biodrowe przednie górne, razem z pępkiem powinny tworzyć trójkąt równoramienny;

- układamy nogi w równoległej osi ciała

- unosimy obie nogi aby wyłączyć mięsień biodrowo-lędźwiowy.

Jeżeli występuje zablokowanie stawu krzyżowo-biodrowego oraz zaburzenie ruchu między kością krzyżową i biodrową, kończyna dolna po tej stronie przy podnoszeniu staje się pozornie dłuższa; w pozycji leżącej pozornie krótsza lub długości obu kończyn ulegają wyrównaniu. Stwierdzane różnice można zmierzyć na tej samej wysokości na kostkach. Różnice mniejsze od 2 cm nie są brane pod uwagę. Należy ustalić, czy różnice długości kończyn nie są spowodowane poza zablokowaniem stawu krzyżowo-biodrowego innymi przyczynami, jak przykurczem mięśni kulszowo-udowych albo anatomicznym skróceniem czy wydłużeniem.

Testy te muszą być wykonywane powoli!

Gdy ból znika przy nutacji - mamy problem z kręgiem S1.

Gdy ból znika przy kontrnutacji - mamy problem z kręgiem S3.

Gdy ból znika w obu przypadkach - mamy problem z kręgiem S2.

Temat: Badanie więzadeł

Więzadło biodrowo-lędźwiowe

- Pacjent leży tyłem

- Uginamy nogę w kolanie, ręka na głowie kości strzałki.

- Terapeuta wykonuje przenos kolana do środka linii ciała bez odrywania pośladka od podłoża.

Więzadło krzyżowo-biodrowe

- Pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie, ręka na głowie kości strzałki

- przyciągamy je do przeciwległego barku. Kolano musi sięgnąć linii ciała

Więzadło krzyżowo-guzowe

- Pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie, ręka na głowie kości strzałki

- przyciągamy je do równoległego barku (prawe kolano - prawy bark). Kolano stara się sięgnąć barku.

Relaksacja poizometryczna więzadła biodrowo-lędźwiowego

Ćwiczenie w układzie biernym

- pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku środkowej linii ciała

- terapeuta trzyma kolano po zewnętrznej stronie

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Ćwiczenie w układzie czynnym

- pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku środkowej linii ciała

- pacjent trzyma kolano po zewnętrznej stronie

- pacjent naciska, wypychając swoją własną dłoń kolanem przez 8 sekund

- po 8 sekundach stosuje 2 sekundy przerwy

- następnie wykonuje próbę pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Relaksacja poizometryczna więzadła krzyżowo-biodrowego

Ćwiczenie w układzie biernym

- pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku przeciwległego barku

- terapeuta trzyma kolano po zewnętrznej stronie

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Ćwiczenie w układzie czynnym

- pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku przeciwległego barku

- pacjent naciska, wypychając swoją własną dłoń kolanem przez 8 sekund

- po 8 sekundach stosuje 2 sekundy przerwy

- następnie wykonuje próbę pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Relaksacja poizometryczna więzadła krzyżowo-guzowego

Ćwiczenie w układzie biernym

- Pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie, ręka na głowie kości strzałki

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku barku (prawe więzadło - prawy bark)

- terapeuta trzyma kolano na głowie kości strzałki

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Ćwiczenie w układzie czynnym

- pacjent leży tyłem

- uginamy nogę w kolanie

- wykonujemy ruch do granicy niebolesnej w kierunku barku (prawe więzadło - prawy bark)

- pacjent naciska, wypychając swoją własną dłoń kolanem przez 8 sekund

- po 8 sekundach stosuje 2 sekundy przerwy

- następnie wykonuje próbę pogłębienia ruchu

- pacjent naciska, wypychając kolanem przez 8 sekund rękę terapeuty, liczy terapeuta

- po 8 sekundach wykonujemy 2 sekundy przerwy

- próba pogłębienia ruchu - w razie bolesności odpuszczamy.

Relaksacja więzadeł

- Klęk na jednej kończynie, druga kończyna zwisa poza podłożem

- Rozciąganie kończyny

- Dochodzi do relaksu kończyny zwisającej poza podłożem.

---