KOMUNIKACJA SPOŁECZNA
Komunikowanie
Przekazywanie cech rodziców potomstwu
przekazanie kodu genetycznego
przekazanie informacji genetycznej (dziedzicznej)
Cechy genetyczne u roślin
Interpretacja przyrody
Stadia rozwoju ludzkiego komunikowania
Era znaków i sygnałów
Era mowy i języka (mowa wyartykułowana, przekazywanie instrukcji, opowiadanie legend i mitów - odwołanie do przeszłości (pamięć) = pewna abstrakcyjność)
Era pisma (ok. 5 tys. lat temu, dorzecze Tygrysu i Eufratu)
Era druku (ok. 500 lat temu)
Era telekomunikacji i informacji (radio, telewizja); komunikowanie globalne (połowa XIX wieku)
Era komputera ( --> telematyka[Author:D] ) (ok. lat 70.-80. XX w.)
Etymologia
communico, communicare (łac.) - czynić wspólnym, łączyć, udzielić wiadomości, narodzić się
od XIV w. - wchodzenie we wspólnotę, utrzymywanie stosunków (vide ekskomunika)
do XVI w. - wspólnota, komunia, dzielenie się
od XVI w. - transmisja, przekaz (proces rozwoju dróg, poczty)
od XIX w. - znaczenie dzisiejsze - wszelkie kontakty interpersonalne, transmisja, przekaz
Epistemologia
Nauki społeczne: ORIENTACJA HUMANISTYCZNA (SPOŁECZNA)
Zjawisko porozumiewania się ludzi, istot refleksyjnych, posługujących się znakami i symbolami (zdarzenia, rzeczy są substytuowane, a znaczenie kondensowane) --> *[Author:D]
Przedstawienie, reprezentacja
Świadomość
Celowość (Komunikatywność)
Procesowość
Społeczność
Relacjonalność (symetryczność, asymetryczność)
Interpretacja
Metodologia
socjologia
politologia
psychologia (małych grup)
psychologia (eksperymentalna)
antropologia
psychiatria
dziennikarstwo
psycholingwistyka
matematyka
historia
krytyka
Arystoteles w swym dziele „Retoryka” opisał triadyczny podział aktu komunikacyjnego
MÓWCA ↔ MOWA ↔ SŁUCHACZ
Komunikowanie
sensu largo - wszelkie strukturalnie podobne do siebie procesy przekazywania informacji
sensu stricte - przenoszenie informacji (znaczeń) między istotami żywymi
informare (łac.) - kształtować, pouczać
ELEMENTY PROCESU KOMUNIKACJI
Ex post - o akcie lub procesie komunikowania można mówić jedynie, gdy choć do jednego słuchacza dotarł sens wypowiedzi.
Wewnętrzne monologi, niepublikowane wypowiedzi, niewyemitowane programy nie są komunikowaniem
Nadawca = komunikator, źródło
indywidualny
grupowy
instytucjonalny
masowy
Odbiorca
- recypient, widz, słuchacz, czytelnik, telewidz, adresat, partner, uczestnik procesu komunikacji
publiczność - ogół odbiorców jednego kanału
audytorium - ogół odbiorców jednej wypowiedzi, publikacji
Przekaz
komunikat - ciąg znaków tworzonych przez nadawcę w celu przekazania informacji odbiorcy
zasięg - mierzony udziałem odbiorców danego medium w danej społeczności
zakres - opisywany w kategoriach procentowego lub tematycznego udziału np. najczęściej czytane zawartości gazety
Kanały komunikacyjne
droga przekazu, środek transportu komunikatu od nadawcy do odbiorcy
komunikowanie interpersonalne
Szumy - źródło zakłócenia
szum zewnętrzny - otoczenie, hałas, temperatura, uszkodzony odbiornik
szum wewnętrzny - uczucia, predyspozycje umysłowe, zmęczenie
szum semantyczny - efekt celowego lub niezamierzonego złego użycia przez nadawcę znaczenia, które blokuje jego precyzyjne odkodowanie
Sprzężenie zwrotne - reakcja odbiorcy
komunikacja bezpośrednia - sprzężenie natychmiastowe
komunikacja pośrednia - sprzężenie opóźnione
ĆWICZENIA:
Wystąpienie publiczne
Jednostronny słowny przekaz informacji mówcy do grona osób w sytuacji wymagającej pewnej formalności.
Pierwsze wrażenie jest:
trwałe
nieuniknione
momentalne
nieracjonalne
samospełniające się
globalne (odnosi się do całej osoby)
Efekty i eksperymenty:
efekt aureoli (wytyczna do oceny osoby)
efekt Pigmaliona (dostosowanie zachowania osoby do naszych wyobrażeń)
eksperyment `ciepło-zimny' - H. Kelly (nastawianie na ocenę, naprowadzanie na pierwsze wrażenie)
Kilkunastu studentów miało mieć zajęcia z nowym wykładowcą. Studenci ci zostali podzieleni na dwie grupy: `ciepła' i `zimna'. `Ciepłej' grupie powiedziano, że wykładowca ten jest miły, inteligentny i wymagający, `zimnej' zaś, że wredny, złośliwy i arogancki. Następnie obie te grupy miały jednocześnie zajęcia z owym wykładowcą. Grupa `ciepła' odniosła dużo lepsze pierwsze wrażenie niż grupa `zimna'.
eksperyment Ascha (nastawianie na ocenę poprzez dobór kolejności słów)
Podobnie jak w eksperymencie `ciepło-zimnym', były dwie grupy studentów, z tym, że pierwszej grupie powiedziano, wykładowca z którym będą mieli zajęcia jest:
- inteligentny, pracowity, wymagający, porywczy, uparty, arogancki.
Natomiast drugiej grupie powiedziano że jest:
- arogancki, uparty, porywczy, wymagający, pracowity, inteligentny
Studenci z pierwszej grupy mieli o wiele lepszą opinię, niż ci z grupy drugiej
Ukryte cechy osobowości - przypisywanie pewnych stereotypów do wyglądu
Autoprezentacja
Zgodność między budowanym obrazem własnej osoby a intencjami
Jaki jest mój potencjał osobisty, jakie cechy chcę eksponować?
Jakie aspekty mojej osoby mogę wykorzystać w danej sytuacji
Elementy autoprezentacji:
ubiór
zachowanie
sposób mówienia
mowa ciała
Prezentacja publiczna - najczęściej popełniane błędy:
ostentacyjne rozglądanie się po sali
`wgapianie' się w słuchaczy
zakrywanie ust
wiercenie się, cały szereg nie kontrolowanych ruchów
niekontrolowana gestykulacja
nerwowe bawienie się przedmiotami
Prezentacja - podstawowe zasady
zachowuj się zgodnie ze swoim temperamentem
przed wystąpieniem weź kilka głębokich oddechów
unikaj pozycji `listka figowego'
unikaj kiwania się
nie chodź przed publicznością
ćwicz oddech
utrzymuj kontakt wzrokowy z publicznością
Sztuka prezentacji na przykładzie wygłaszania referatu:
przedstawienie tematu, myśl przewodnia
nie czytać
prosty język, krótkie zdania
robienie pauz
uśmiech, poczucie humoru
mówić spokojnie, nie za wolno, nie za szybko, modulowanie głosu
używać różnorodnych form przekazu - foliogramy, slajdy, prezentacje komputerowe, filmy, etc.
Interaktywna sieć komunikacji komputerowej
matonima
hierarchizacja
NADAWCA
ODBIORCA
PRZEKAZ
KANAŁY
szumy
sprzężenie zwrotne