Z cudzej perspektywy

© Copyright by Andy Kirby 1992. Authorized translation from the English language edition published by Gower Publishing Limited

© Copyright for the Polish edition by Oficyna Ekonomiczna, Oddział Polskich Wydawnictw Profesjonalnych Sp. z o.o. 2003

1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.

2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”).

1

1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.

2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”)

1. Zamiast wyrazów na pierwszą literę imienia można zaproponować słowa, które się z nim rymują (np. „Jestem Andrzejem, który się często śmieje”). W tej wersji gra jest jednak nieco trudniejsza i wymaga od uczestników większej inwencji.

2. W grze można również użyć słów nazywających potrawy lub napoje (np. „Mam na imię Andrzej i lubię ananasy” lub w wersji rymowanej „Jestem Halina i lubię chodzić do kina”).

Uczestnicy przedstawiają się sobie nawzajem, dodając słowa zaczynające się na pierwszą literę ich imienia.

Zapoznawanie się.

Niepotrzebne.

5 minut.

1. Poproś uczestników, by stanęli w kole, i zaproponuj ćwiczenie, które pomoże im w zapamiętaniu imion kolegów.

2. Każdy powinien przedstawić się, używając słowa, które zaczyna się na taką samą literę jak jego imię. Podaj przykład z własnym imieniem (np. „Mam na imię Andrzej i jestem ambitny”). Określenie zaczynające się na pierwszą literę imienia nie musi być prawdziwą cechą osoby.

3. Poproś o rozpoczęcie gry ochotnika.

Ćwiczenie to dobrze jest przeprowadzić na początku drugiego dnia kursu oraz w sytuacji, gdy do grupy dołącza nowy uczestnik lub gość. Słowa pełnią tu funkcję haseł ułatwiających zapamiętywanie imion, co umożliwia szybkie włączenie nowych osób do grupy. Proponuję, by w nazwie gry podawanej uczestnikom trener użył swojego prawdziwego imienia.

.

Uczestnicy udają swoich rodziców i opowiadają o sobie samych z ich punktu widzenia.

Budowanie zespołu.

Dokonywanie samooceny.

Trening asertywności.

Niepotrzebne.

20 minut.

1. Poproś uczestników, aby pomyśleli o jednym ze swoich rodziców (nie ma znaczenia, czy jeszcze żyje). Powinni przypomnieć sobie jego głos, sposób bycia itd. oraz zastanowić się, co mógłby o nich w danej chwili pomyśleć.

2. Zaproponuj, by krążyli teraz swobodnie po sali i opowiadali o sobie różnym osobom tak, jakby byli własnymi rodzicami.

3. Zaproś wszystkich do dyskusji pytając, czy i w jakim stopniu słuchali „wewnętrznego głosu”, który podpowiadał im, co mają mówić. Możesz powiedzieć kilka słów o mechanizmach obronnych (Freud 1936) lub analizie transakcyjnej (Stewart i Joines 1987)

1. Zastąp rodziców innymi osobami, które posiadają autorytet wśród uczestników. Słuchacze mogą również opowiadać o sobie z punktu widzenia kolegów z grupy.

2. Zaproponuj, by uczestnicy opowiadali o sobie jakby byli własnymi dziećmi, narzeczonymi, największymi wrogami itd.

3. Poproś, by każdy sam wybrał osobę, którą chce udawać. Zadaniem kolegów będzie odgadnięcie, kim ona jest.

Streszczenie

Cele

Materiały

Czas trwania

Procedura

Modyfikacje

---