PEDAGOGIKA NOWEGO WYCHOWANIA
Nowe Wychowanie to ruch społeczny, który pojawiał się stopniowo głównie
w Europie i USA.
Nowe Wychowanie było spontaniczną i skrajną krytyką szkoły tradycyjnej, powstałej na podłożu pedagogiki Herbarta.
Definicja D. Drynda:
Nowe wychowanie to ruch pedagogiczny zmierzający do odnowy szkoły
i radykalnej zmiany w wychowaniu.
Odrzucono XIX w. pedagogizm, a w szczególności wiarę w uniwersalną metodę kształcenia.
Nowe wychowanie uważało, że pedagogika ma być narzędziem odrodzenia ludzkości.
Kolebką Nowego wychowania w Europie była Francja, rozwinął się również
w Szwajcarii, Niemczech, Anglii i w Rosji. Ruch dotarł również na inne kontynenty.
Właściwy rozwój i rozkwit NW przypada na ostatnie dziesięciolecie XIX wieku, a jego górną granicą jest wybuch II wojny światowej.
1879 r.- umowny chronologiczny początek NW.
W Polsce ruch ten rozwijał się w tym samym czasie co w Europie Zachodniej, ale miał odrębne uwarunkowania. Pojawienie się tego ruchu było uwarunkowane podziałem Polski między zaborców.
GŁÓWNE IDEE NOWEGO WYCHOWANIA:
Postulat pajdocentryzmu- oparcie wychowania na naturalnych siłach tkwiących w samym wychowanku, pedagogika wychodząca od dziecka,
Krytyka pierwszoplanowości nauczyciela na rzecz wychowania wychodzącego od naturalnych potrzeb dziecka,
oraz uwzględniająca jego fazy rozwoju,
Poszanowanie naturalnego tempa rozwoju każdego wychowanka bez sztucznego przyspieszania,
Akceptacja indywidualnych różnic i spontanicznej socjalizacji, czyli akceptacja wchodzenia dziecka w różne grupy rówieśnicze,
Aktywizm - wychowanie to proces aktywnego wzrastania jednostki w społeczną świadomość gatunku,
- wychowanie to spontaniczna aktywność wychowanków wyznaczona ich bieżącymi zainteresowaniami
i aktualnie przeżywanymi problemami.
PODSTAWOWE ZASADY PEDAGOGIKI
NOWEGO WYCHOWANIA
WEDŁUG A. FERRIERE :
Wybór odpowiedniego środowiska dla szkoły, miejsca
w którym szkoła ma funkcjonować,
Konieczność poznania cech indywidualnych dziecka
i jego predyspozycji społecznych,
Szkoła na miarę dziecka- dopasowanie metod
do predyspozycji społecznych,
Współpraca szkoły z rodziną i więź szkoły z życiem pozaszkolnym,
Selekcja uczniów według kryteriów psychologicznych uwzględniających rozwój umysłowy, uzdolnienia zamiłowania,
Dominacja zagadnień wychowawczych nad dydaktycznymi,
Nauka oparta na aktywności dzieci, ich samodzielności
i twórczości,
Samorzutność organizowania się życia społecznego dzieci
i młodzieży, szczególnie samorządności,
Wspieranie wychowania estetycznego i moralnego w jego powiązaniach z codziennością,
Koedukacja.
KRYTYKA :
Zarzucano utopijność wielu zasad. Idea wychowania dla pokoju, wolności i demokracji była podważana przez faszyzm
i stalinizm.