1.Definicja niepełno sprawności i ich rodzaje :
Niepełnosprawność- jest terminem używanym w odniesieniu do wszystkich osób które w wyniku urazu, choroby lub wady wrodzonej utraciły sprawność organizmu lub narządu.
Rodzaje niepełnosprawności : 1. Osoby z niepełnosprawnością sensoryczną : a) osoby niewidome i słabowidzące,b) osoby niesłyszące i słabosłyszące,c) osoby głuchoniewidome;
2. Osoby z niepełnosprawnością fizyczną : a)osoby z uszkodzonym narządem ruchu,b) osoby z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych;
3. Osoby z niepełnosprawnością psychiczną : a) osoby umysłowo upośledzone z niesprawnością intelektualną,b)osoby psychicznie chore z zaburzeniami osobowości i zachowania;
4. Osoby z niepełnosprawnością złożoną, dotknięte więcej niż jedną niepełnosprawnością - wystąpić tu mogą połączenia różnych, wymienionych powyżej niepełnosprawności, np. osoba niewidoma z umysłowym upośledzeniem, osoba z uszkodzonym narządem ruchu z za burzeniami psychicznymi itp.
2.Stopnie niepełnosprawności i odpowiadające jej grupy inwalidzkie:
Osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym jest osoba mająca naruszoną sprawność organizmu i jest niezdolna do podjęcia zatrudnienia, albo zdolna do wykonywania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej lub w zakładzie aktywizacji zawodowej oraz wymaga w celu pełnienia ról społecznych niezbędnej, stałej lub długoterminowej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. Zaliczenie do znacznego stopnia niepełnosprawności nie wyklucza możliwości podjęcia przez taką osobę pracy na tzw. otwartym rynku pracy.(I grupa inwalidzka .Całkowita niezdolność do pracy oraz samodzielnej egzystencji)
Osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym jest osoba, która z powodu naruszenia sprawności organizmu, jest zdolna do wykonywania zatrudnienia stanowisku pracy przystosowanym odpowiednio do jej potrzeb i możliwości wynikających z niepełnosprawności, wymagającą w celu pełnienia ról społecznych częściowej lub okresowej pomocy innej osoby w związku z ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.(II grupa inwalidzka. Całkowita niezdolność do pracy)
Osobą niepełnosprawną w stopniu lekkim jest osoba z naruszoną sprawnością organizmu zdolna do wykonywania zatrudnienia i nie wymagająca w celu pełnienia ról społecznych pomocy innej osoby.( III grupa inwalidzka. Częściowa niezdolność do pracy, celowość przekwalifikowania)
3. Co to jest uszkodzenie i jakie są jego przyczyny
uszkodzenie (impairment) - oznacza wszelki brak lub anormalność anatomicznej struktury narządów oraz brak lub zaburzenie funkcji psychicznych lub fizjologicznych organizmu, na skutek określonej wady wrodzonej, choroby lub urazu.Przyczyny uszkodzeń : - dziedziczne (spowodowane są przez nieprawidłowe geny i chromosomy przekazywane przez rodziców z pokolenia na pokolenie)- wrodzone (np. szkodliwy wpływ środowiska matki w okresie ciąży; w czasie porodu),- nabyte (choroby dziecka po jego urodzeniu, niewłaściwe odżywianie, urazy oraz zmiany związane ze starzeniem organizmu w podeszłym wieku).
4.Podział uszkodzeń ze względu na wybrane kryteria:
W zależności od tego, czy zaburzenie jest chroniczne czy nie uszkodzenia mogą być okresowe i trwałe. Te pierwsze mogą zostać zniwelowane lub całkowicie usunięte dzięki zabiegom medycznym i rehabilitacyjnym. Te drugie nie pozwalają na przywrócenie ani pełnej, ani częściowej sprawności organizmu. Można również wyróżnić uszkodzenie nabyte - występujące w różnych okresach życia człowieka, ustabilizowane; progresywne - postępujące oraz regresywne, czyli ustępujące, prowadzące do odzyskania poprzedniego stanu.
5.Porażenie i niedowład defi i postacie.
Porażenie(paraliż)-stan charakteryzujacy się calkowita niemozliwoscia wykonywania ruchu na skotek braku dopływu bodzcow nerwowych do mięśni.
Postacie:-porażenie wiotkie pochodzenia neurogennego-spowodowane uszkodzeniem obwodowym nerwow(np.pourazowe,poinfekcyjne)
Objawy porażenia wiotkiego to-duze obniżenie napiecia mieśni zanik mięśni, drżenie pęczkowe mięśni, zniesienie odruchów w objętej paraliżem kończynie, neurgenny zapis w elektromiogramie.-porażnie wiotkie pochodzenia miogennego - związane z uszkodzeniem samego mięśnia lub grupy mięśniowej najczęściej na skutek urazu, niedorozwoju, miopatii.-porażenie spastyczne - porażenie kurczowe - spowodowane uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego. Objawami paraliżu spastycznego są: wzmożone napięcie mięśniowe, brak zaniku mięśni, brak zmian w badaniu elektromiograficznym, odruchy kloniczne, odruchy patologiczne, zniesienie odruchów powierzchniowych.-Porażenie przysenne (paraliż senny, paraliż przysenny) - stan występujący podczas zasypiania lub rzadziej podczas przejścia ze snu do czuwania, objawiający się porażeniem mięśni (katapleksja) przy jednoczesnym zachowaniu pełnej świadomości.
Niedowład - zmniejszenie siły lub ograniczenie zakresu ruchu powstałe najczęściej na skutek zmian organicznych ośrodkowych, obwodowych lub dotyczących samego mięśnia. Niekiedy może być następstwem zaburzeń psychicznych, np. histerii i ma wtedy charakter wyłącznie czynnościowy.Wyróżnia się:-niedowład spastyczny - wywołany uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego; -niedowład wiotki - wywołany uszkodzeniem obwodowym
6. Co to jest WHO i czym się zajmuje
WHO - Światowa Organizacja Zdrowia (ang. World Health Organization). Jedna z organizacji działająca w ramach ONZ, zajmuje się ochroną zdrowia. Zadaniem WHO jest, działanie na rzecz zwiększenia współpracy miedzy państwami w dziedzinie ochrony zdrowia i zwalczania epidemii chorób zakaźnych a także ustalanie nowin dotyczących składu lekarstw i jakości żywności,dąży również do zapewnienia opieki medycznej ludności świata oraz zmniejszeniu śmiertelności niemowląt. Zwalcza epidemie groźnych chorób zakaźnych gruźlicy malarii cholery czy dżumy walczy także z AIDS.
7. Definicja rehabilitacji wg różnych autorów i źródeł :
Termin rehabilitacji pochodzi z jezyka łacińskiego ,,habilitas'' - oznacza zręcznośc sprawność.
Rehabilitacja - oznacza przywrócenie zręczności sprawności.
Rehabilitacja wg DEGI- jest procesem prowadzenia człowieka który ma naruszoną sprawność fizyczna lub umysłową na skutek wypadku, urazu wady wrodzonej przez leczenie przystosowanie psychiczne zawodowe i socjalne do uzyskania niezależnośći od innych osób w pełnieniu codziennych czynnośći oraz do uzyskana zdolności od pracy w warunkach dostosowanych do kalectwa
Wg WHO- rehabilitacja jest kompleksowym i skoordynowanym stosowaniem Śródko medycznych socjalnych pedagogicznych w celu usprawnienia osób z naruszona sprawnością organizmu do możliwie najwyższego poziomu.
Kompleksowa rehabilitacja - jest zlożonym procesem społecznym którym ma przywrócic osobom niepełnosprawnym możliwą największą sprawność fizyczną i psychiczną zawodową i społeczną niezależność ekonomiczną i integracje społeczną wyróżniamy rehabilitację społeczną leczniczą i zawodową.
Wg.WEISS - określa kompleksową rehabilitacje jako proces społeczny który zmienia koordynację działania instytucji państwowych samorządowych społecznych inicjatyw indywidualnych w celu przywrócenia ludzią po urazach chorobach lub z wadami wrodzonymi samodzielności społecznej zdolnością do twórczego życia u dzieci pełnego uczestnictwa w nauce i życiu społecznym.
8. Niepełnosprawność fizyczna i jej podział:
Jest formą niepełnosprawności która uniemożliwia lub tez skuteczne utrudnia poruszanie się. Może łączyć się z niepełnosprawnością psychiczną najczęściej istnieje zupełnie nieuzależnienie.
Podział:
1.Uszkodzenie i brak w anatomicznej strukturze narządu ruchu -( zaliczamy uszkodzenia kośći i mieśni kończyn spowodowane urazami lub amputacjami )
W zależności od liczby uszkodzenia kończyn uszkodzenia mogą mieć różny zakres i dotyczyć:-1 kończyny górnej lub dolnej-2 lub więcej kończyn-obu gornych obu dolnych,jednej dolnej i jednej górnej.-3lub nawet4
2.Zaburzenia czynności motorycznej przy względnie nie uszkodzonej anatomicznie budowie narządu ruchu spowodowanymi rożnymi schorzeniami neurologicznymi np.udary mózgu-zatory,wylewy do mózgu.Zaburzenia czynności motorycznej obejmuje;-porażenie-całkowite zniesienie czynności ruchowej-niedowlad-częsciowe zniesienie czynności ruchowej-deformacja narządu ruchu- objawia się ona niepelnosprawnosciami lub uszkodzeniami anatomicznej budowy narzadu ruchu lub poszczególnego elementu.
9.Wymienic i opisac zasady polskiej szkoły rehabilitacji
Powszechność- jest to ogólna dostępnośc doświadczeni rehabilitacyjnych we wszystkich placówkach służby zdrowia zarówno w miescie jak i na wsi
Kompleksowość -oznacza wprowadzenie do okresu rehabilitacji wszystkich aspektów nie tylko medycznego ale także zawodowego społecznego i innych
Wczesność- jest warunkiem ważnym który zapobiega powstawaniu zaniedbań
Ciągłość- to nieprzerwany związek między rehabilitacją leczniczą społeczna zawodową
10. Polska szkoła rehabilitacji twórcy i historia powstania.
1948- powstał pierwszy oddział rehabilitacji w Polsce założył go profesor Wiktor Dega w Poznaniu
1954- powstał ośrodek w Konstancinie „ szpital chirurgii kostnej ” później nazwana Stockar - ośrodek rehabilitacji. Stołeczne centrum rehabilitacji
1959 - prowadzona dwustopniowa specjalizacja w rehabilitacji
1960 - Towarzystwo Walki Z Kalectwem gimnastyka lecznicza prowadzona przez mgr. Wychowania fizycznego
1976 - wprowadzenia pojęcia fizjoterapia
11. Rodzaje rehabilitacji wymienic i opisac.
1.Rehabilitacja medyczna ( lecznicza) przywrócenie pajcętowi jak największej sprawności ruchowej ( jest to leczenie w placówkach służby zdrowia)
2.Rehabilitacja społeczna najwięcej uwagi poświęca na przywróceniu zdolności do życia w rodzinie i w środowisku pac jęta celem do którego zmierza rehablitacja społeczna jest odzyskanie jak największej niezależności społecznej i powrót do aktywnego życia społecznego.
3.Rehabilitacja zawodowa przywrócenie aktywności społecznej wiąże się z podjęciem przednia pracy zawodowej uzyskaniem niezależności ekonomicznej zajmuje się poradnictwem kształceniem oraz zatrudnieniem osób niepełnosprawnych warunki pracy powinny być przystosowane do pacjenta
12. Opisac zjawiska : kalectwo inwalidztwo niepełnosprawność:
Kalectwo-to trwałe anatomiczne uszkodzenie całego lub części narządu. Łączy się najczęściej z utratą czynności, określony brak czynności określa się jako dysfunkcja. Kalectwo jest utratą bez powrotną i nie można mówic o jego powracajności
Inwalidztwo-jest to stan częściowej lub całkowitej niezdolności do pracy wynikające z trwałego naruszenia sprawności organizmu
Niepełnosprawność- jest terminem używanym w odniesienu do wszystkich osób które w wyniku urazu choroby lub wady wrodzonej utrąciły organizmu lub narządu.
13. Opisac procesy regeneracja kompensacja adaptacja plastyczność:
Regeneracja- odtwarzanie obumarłej lub zniszczonej tkanki narządu. Możliwość regeneracji dotyczy tylko tkanki kostnej ( jak się kość złamie następnie zrasta się . W przypadku skóry uszkodzeniu powstaje nowa tkanka - bliznowata. Ruchem naciskiem osiowym możemy stymulować regenerację
Kompensacją nazywamy proces, który wyzwala naturalne możliwości zastępcze, jakie istnieją w każdym organizmie żywym. Jest to zdolność zastępowania na drodze odtwarzania utraconych funkcji poprzez częściowo uszkodzony narząd, lub całkowite przejęcie tej funkcji przez inny zdrowy narząd. Innymi słowy kompensacja to zdolność do całkowitego lub częściowego wyrównania skutków działania czynników szkodliwych. Kompensacja dotyczyć może zaburzeń dynamicznych, statycznych, czynnościowych oraz statyczno-dynamicznych. Często ze zjawiskiem kompensacji wiąże się proces adaptacyjny.
Adaptacją nazywamy umiejętność dostosowania się człowieka do warunków socjalnych, stanu morfologicznego, który trzeba przyjąć za utrwalony. Adaptacja umożliwia więc przystosowanie się do zmniejszonej sprawności ważnych narządów w następstwie choroby lub urazu. Odpowiednio sterowana lub wykorzystana adaptacja umożliwia uzyskanie jak najbardziej optymalnego wyniku końcowego leczenia. Za najważniejsze w procesie adaptacyjnym uważa się uzyskanie samodzielności życiowej tej szeroko rozumianej, a więc zarówno w czynnościach dnia codziennego, jak i czynnościach zawodowych, społecznych i rodzinnych. Adaptacji czyli przystosowaniu podlega sfera duchowa (umysłowa) i organiczna człowieka.
Plastyczność-zdolność do przekształceń morfologiczno czynnościowych w danym narządzie i do wykonywania nowych wykorzystywanych wcześniejszych funkcji
14. Rehabilitacja medyczna i jej rodzaje.
Rehabilitacja medyczna - kompleksowe i zespołowe działanie na rzecz osoby niepełnosprawnej fizycznie lub psychicznie, które ma na celu przywrócenie tej osobie pełnej lub maksymalnej do osiągnięcia sprawności fizycznej lub psychicznej, a także zdolności do pracy oraz do brania czynnego udziału w życiu społecznym.
Rodzaje:ortopedyczna,neurologiczna,kardiologiczna,pulmonologiczna,reumatologiczna,pediatryczna,ginekologiczna,chirurgiczn,internistyczna,urologiczna,psychiatryczna,laryngologiczna.
15.Twórcy światowej i Polskiej rehabilitacji.
D.Antre-użył po raz pierwszy słowa rehabilitacja w stosunku do osob niepełnosprawnych.
Lizy-opracował system gimnastyki XVIII-XIXw.
Zander-wprowadził mechanoterapie
1946-pierwszy szpital oddzial rehabilitacji założony przez HOWARD RUSK'A w New Yorku
1944-Ludwik Gutman utworzyl osrodek po urazach w Angli
NDT-terapia noworozwojowa tworcami byli BOBATH , BIK
PNF-poprioceptowe neuromozgowie-dr.KABAT
VOSS-powstal dla ludzi z porażeniem mózgowym po IIwojnie swiatowej.
S.E Kenny-opracował terapie w Polsce stosował ciepłe okłady i ruch
1948-Poswtał I oddzial rehabilitacji w Polsce założony przez Wiktora Dega w Poznaniu
1954-ośrodek w Konstancinie.
16.Fizjoterapia jako podstawowa składowa rehabilitacji medycznej.
Fizjoterapia jest podstawową składową rehabilitacji medycznej, która jest z kolei jedną z podstawowych specjalizacji lekarskich. Natomiast rehabilitacja medyczna, ze względu na jej interdyscyplinarny charakter, jest specjalnością lekarską szczególną. Rehabilitacja medyczna jest to postępowanie, które umożliwia przyspieszenie procesu naturalnej regeneracji i plastyczności (dla układu nerwowego) oraz zmniejszenie następstw ustrojowych i psychicznych spowodowanych przez chorobę lub uraz. Z pojęciem rehabilitacja medyczna w sposób nierozerwalny wiąże się fizjoterapia, która obejmuje fizykoterapię, masaż i kinezyterapię. Warto równocześnie podkreślić, że kinezyterapia i fizykoterapia są najstarszymi spośród specjalności medycznych. Od najdawniejszych czasów stosował bowiem człowiek energię fizyczną jak światło, zimno, ciepło, ćwiczenia fizyczne, masaż, wodę dla celów leczniczych. Rehabilitacja medyczna obejmuje działania kompleksowe prowadzone przez zespół rehabilitacyjny ale też z udziałem różnorodnej grupy lekarzy specjalistów w zakresie wielu specjalności, bez których rehabilitacja najbardziej uszkodzonych (trudnych) chorych nie jest możliwa.
17.Systematyka Fizjoterapii:
W Polsce fizjoterapię dzieli się na 3 zasadnicze działy:
1. Masaż leczniczy: obejmuje zwykle serię zabiegów, podczas których pacjent zachowuje się biernie. Wykwalifikowany masażysta dłońmi głaszcze, ugniata, uciska i rozciera tkanki, głównie mięśnie, w wyniku czego rozszerzają się naczynia krwionośne, zwiększa się miejscowa przemiana materii, pobudzeniu ulegają zakończenia nerwów skóry i tkanek głębiej położonych. Masaż jest szczególnie skuteczny w rozluźnianiu napięcia mięśniowego spowodowanego stresem, ponadto działa odprężające i uspokajająco.
2. Kinezyterapia: obejmuje metody leczenia za pomocą ruchu, inaczej nazywane gimnastyką leczniczą. Gimnastyka lecznicza, bardzo ważna część rehabilitacji hospitalizowanych pacjentów, wykorzystuje różnego rodzaju ćwiczenia fizyczne w celu usprawniania narządów ruchu, wyrabiania mechanizmów zastępczych, korekcji wad postawy, a także wpływania na ogólne samopoczucie pacjenta. W praktyce polskich szpitali osoba zajmująca się rehabilitacją pacjentów niezależnie od metod stosowanych przez nią, określana jest mianem rehabilitanta. Podczas zabiegów kinezyterapii rehabilitant tworzy dla każdego pacjenta indywidualny plan ćwiczeń, mających na celu przyspieszenie występowania procesów kompensacji (zastępowania funkcji chorych narządów).
3.Fizykoterapia: jest działem medycyny, w którym wykorzystuje się bodźce mechaniczne, cieplne i elektryczne oraz różne rodzaje promieniowania do leczenia różnorakich schorzeń i przywracania funkcji narządów, zwłaszcza narządów ruchu. Elektroterapia, w której wykorzystuje się prąd stały oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości, wywierające w odpowiednich warunkach leczniczy wpływ na skórę, mięśnie i inne tkanki. Pole elektryczne stymuluje tkanki i przyspiesza proces leczenia, łagodzi nerwobóle i przewlekłe zapalenia nerwów, stymuluje gojenie się kości.
18. Podstawowe czynniki fizykalne stosowane w fizjoterapii i ich oddziaływanie na organizm.
1.Czynniki termiczne:A)ciepło:ciepło egzogenne np. oklady zelowe;ciepło endogenne-powstale wewnątrz organizmu uzywanie pola magnetycznego,które w nika do organizmu(diatermia krotkofalowa-wytwarza endogenne cieplo,nie stosuje się gdy ma się endoproteze wewnątrz,obrzek,wysiek w ostrych stanach.Ciepło stosuje się w przewlekłych stanach bolowych zaburzeniach krazenia, ma dzialanie rozgrzewające)B)zimno stosowane w naglych urazach, krwiakach,obrzekach,stłuczeniach,skreceniach.(krioterapiaDo tego zabiegu używa się specjalnie skonstruowanych komór kriogenicznych składających się z dwóch pomieszczeń: przedsionka (temp. ok.. - 60 °C) orazkomory właściwej (temp. w zakresie - 110 °C do - 160 °C). Ogólne działanie ciepła: przyspieszenie akcji serca (o ok. 20 uderzeń na minutę na 10 wzrostu ciepłoty ciała,spadek ciśnienia krwii, zwiększenie wentylacji minutowej płuc, głównie wskutek przyspieszenia oddechów,zmienia się zawartość tlenu we krwi ( w naczyniach żylnych jego poziom podnosi się, a w tętniczych maleje),wzrasta przemiana materii (o blisko 4% na 10C).Ogólne działanie zimna- zwolnienie tętna i oddechów oraz przemiany materii,ciśnienie ulega obniżeniu
2.Czynniki elektrochemiczne Istotą tych czynników jest przepływ przez tkanki stałego prądu elektrycznego. Ponieważ protoplazma komórek oraz płyn pozakomórkowy stanowią roztwór elektrolitów, przepływ prądu powoduje przemieszczenie jonów i zmiany w ich stężeniu, co wpływa z kolei na chemizm tkanek. Czynnik ten stanowi również istotę jontoforezy, która polega na wprowadzeniu do tkanek (siłami pola elektrycznego) jonów działających leczniczo.Działanie miejscowe:-rozszerzenie naczyń krwionośnych (znajduje to odzwierciedlenie w wyglądzie skóry); najpierw powstaje rumień powierzchowny, a po pewnym okresie utajenia dochodzi do głębokiego przekrwienia skóry, przy czym rumień ten jest wyraźniejszy w miejscu przyłożenia katody.-poprawa trofiki tkanek- przyspieszenie regeneracji uszkodzonych nerwów obwodowych. Działanie ogólne- występuje tylko po zadziałaniu kąpieli elektryczno-wodnych
3.Czynniki fotochemiczne światło chemiczne - potrzebna do wytwarzania witaminy D,laser - światłolecznictwo to dział fizykoterapii, metoda leczenia światłem wykorzystująca jego naturalne (helioterapia) lub sztuczne źródła (aktynoterapia), emitujące głównie promienie podczerwone (sollux), nadfioletowe (lampa kwarcowa) lub skojarzone światło obu typów promieniowania.Działanie miejscowe UV: ujawnia się występowaniem tzw. rumienia fotochemicznego i pigmentacji skóry (odczyn ten charakteryzuje pewna dynamika),rozszerzenie naczyń krwionośnych i włosowatych skóry,wzrasta odporność skóry na zakażenia,pobudzenie komórek do rozrostu,bakteriostatyczne i bakteriobójcze,wpływ na wapniowo-fosforanową gospodarkę ustroju. Działanie ogólne UV na większą powierzchnię ciała,zmiany dotyczą przemiany materii, gospodarki mineralnej oraz wydzielania gruczołów dokrewnych,obniżenie ciśnienia krwi,zwiększenie zmniejszonej liczby erytrocytów i podwyższonej ilości leukocytów, podwyższenie ogólnej odporności ustroju
4.Czynniki elektrokinetyczne- stanowią podłoże zjawisk ruchowych spowodowanych prądem elektrycznym, zjawiska te związane są z pobudzeniem tkanki nerwowej i mięśniowej (skurcze mięśni są miejscowym odczynem, zaś efekt leczniczy jest różny - zapobieganie zanikom mięśniowym, przywracanie ich masy i siły),wpływ na krążenie obwodowe.
5.Czynniki mechaniczne: Czynniki te związane są z oddziaływaniem mechanicznym. Przykładem może być ciśnienie hydrostatyczne wody w czasie kąpieli, uderzenie strumienia wody o ciało w zabiegach wodoleczniczych, ultradźwięki, masaż oraz nacieranie
19. Rola i zastosowanie ruchu w fizjoterapii:
Leczenie ruchem( kinezyterapia) podstwą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe. Ruch powoduje:prawidłowe ukrwienie,prawidłowe odzywianie tkanek.Ruch utrzymuje sprawność tkanek ma także olbrzymi wpływ na psychike.Poprawia ruchomość klatki piersiowej,natlenia krew. Ruch staje się środkiem leczniczym, mającym wpływ na cały organizm. Zadaniem kinezyterapii jest maksymalne usunięcie niesprawności fizycznej i przygotowanie do dalszej rehabilitacji, np. społecznej. Kinezyterapia(ruch) najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem.Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np.: w zachowawczym leczeniu wad postawy, bóle krzyża, bolesność stawu rzepkowo udowego, tendinopatie) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.
20.Kinezyterapia- definicja, systematyka, zastosowanie:
Kinezyterapia to leczenie ruchem. Inne określenia, to gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające. Kinezyterapia najczęściej stosowana jest w schorzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu, w zespołach bólowych kręgosłupa, po udarach mózgu, po zawale serca, w niektórych chorobach układu oddechowego, w chorobach reumatoidalnych, po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, przed porodem. Może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu wad postawy) lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego, może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu. W większości, nawet drobnych urazów narządu ruchu, w których kinezyterapia nie jest podstawową formą leczenia, powinno się ją zastosować po zakończeniu leczenia podstawowego lub równolegle z nim. Kinezyterapię często łączy się z innymi formami leczenia w tym metodami fizjoterapii w celu zwiększenia efektu terapeutycznego.
Systematyka kinezyterapi: kinezyterapii o działaniu miejscowym : (obejmuje wszystkie działania lecznicze i środki pomocnicze, które dotyczą narządu w którym umiejscowione jest schorzenie - zmierza do wytwarzania mechanizmów kompensacji miejscowej, szczególnie w sytuacjach gdy nie ma możliwości osiągnięcia stanu poprzedzającego chorobę)1. ćwiczenia bierne2. ćwiczenia czynno-biern3. ćwiczenia samowspomagane4. ćwiczenia czynne w odciążeniu5. ćwiczenia czynne wolne6. ćwiczenia czynne z oporem7. ćwiczenia prowadzone8. inne formy ćwiczeń i oddziaływań:( a) ćwiczenia redresyjne b) wyciągi redresyjne c) ćwiczenia synergistyczne d) ćwiczenia oddechowe e) ćwiczenia relaksacyjne f) ćwiczenia czynności samoobsługowych g) ćwiczenia w odciążeniu z oporem h) ćwiczenia sterowane i) pionizacja i nauka chodu j) ćwiczenia manualnemanual. kinezyterapii o działaniu ogólnym: ( opiera się na zdrowych, nie objętych procesem patologicznym częściach ciała- jej zadaniem jest powrót co najmniej do stanu sprzed zachorowania, lub uzyskanie kompensacyjnych przyrostówwszystkich składowych sprawności ogólnej co decyduje o wynikach kinezyterapi) 1. ćwiczenia ogólnousprawniające / ogólnokondycyjne2. ćwiczenia gimnstyki porannej3. ćwiczenia w wodzie 4. sport inwalidów.