Tlen
- podajemy w jakimkolwiek stanie zagrożenia życia
Środki ostrożności
- fałszywy wynik pulsoksymetrii
Niski rzut serca
Obkurczenie łożyska naczyniowego ( hipotermia, hipotonia )
NIGDY nie polegać tylko na pulsoksymetrii !
Do właściwego transportu tlenu do tkanek niezbędna jest równoczesna praca trzech układów :
- układu oddechowego
- układu krążenia
- krwi
Dostawa tlenu do uszkodzonego mózgu zależy od dodatkowego czynnika - utrzymania prawidłowego ciśnienia perfuzji ( perfuzji mózgowej )
Podaż tlenu pacjentom nieinkubowanym:
- gdy wskazane jest jedynie nieznaczne zwiększenie FiO₂ - wybór metody nie ma większego znaczenia,
- wybór metody jest natomiast bardzo ważny w przypadku pacjentów w stanie hipoksji wymagających wysokich FiO₂,
- wybierając metodę podawania tlenu, należy uwzględnić wielkość dziecka oraz dostosować wybraną metodę do pacjenta tak, aby zapewnić możliwie najwyższe FiO₂.
Zalecane metody zapewnienia maksymalnego FiO₂ u dzieci w różnym wieku:
a. mały spokojny noworodek i małe niemowlę - namiot tlenowy
b. niemowlę, małe dziecko - kaniule nosowe
c. małe dziecko, w wieku przedszkolnym , dorastające, dobrze współpracujące - maski z krążeniem gazu w układzie otwartym .
powyższe zasady powinny być zastosowane do konkretnych sytuacji, np. niemowlęcia oddychającego przez usta.
- warto pamiętać, iż główną zasadą leczenia dziecka w stanie krytycznym jest zapewnienie dodatkowej podaży tlenu.
- w czasie stabilizacji i transportu podaż 100% tlenu w gazach wdechowych zapewni prawidłowe utlenowanie.
- nie zmniejszać FiO₂ dopóki dziecko nie znajdzie się w warunkach bezpiecznych.
- w sytuacjach nagłych ryzyko wystąpienia toksyczności tlenu spowodowane wysokimi stężeniami i możliwością utrzymywania się wysokiego pO₂ nie jest istotne, podczas gdy ryzyko uszkodzenia z powodu hipoksji jest bardzo poważne.
Leki
1 mg = 1000 μg
0,01 mg= 10 μg
Jeśli dziecko waży do 10 kG - rozpuszczamy dwukrotnie
Jeśli dziecko waży od 10 kG - rozpuszczamy jednokrotnie
ADRENALINA
Podnosi:
- częstość pracy serca
- kurczliwość mięśnia sercowego
- przewodnictwo
Obkurcza naczynia obwodowe , powoduje poszerzenie drzewa oskrzelowego
Dawkowanie:
W NZK
- 10 μg/Kg i.v. lub i.o. co 3-5 min. - rozcieńcz w 5ml NaCl lub aqua
Wlew ciągły - 0,1 - 1,0 μg/Kg/min. ( opieka poresuscytacyjna )
Środki ostrożności
- nie mieszać z roztworami zasadowymi
- duże dawki nie poprawiają przeżywalności, ani stanu neurologicznego natomiast mogą się przyczynić do poresuscytacyjnej dysfunkcji mięśnia sercowego.
ATROPINA
Zwiększa przewodnictwo i zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Lek drugiego rzutu ( po adrenalinie), w asysto lii oraz w wolnej czynności elektrycznej bez tętna ( nie rutynowo )
Dawkowanie
- 10-30 μg i.v. lub i.o., powtarzać co 3-5 min.
- dawka min. 100μg, dawka maks. 1 m- dotchawiczo - 30μg/Kg rozcieńczone w 5 ml NaCl
Środki ostrożności
- podnosi zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen
- może powodować nieoczekiwane tachykardie lub arytmie
- rozszerza źrenice
ADENOZYNA
Działanie
- silny antyarytmik o znacznej toksyczności, zwłaszcza jeśli jest stosowany przewlekle
- zwalnia przewodzenie: zatokowo-przedsionkowe, przedsionkowe oraz w węźle przedsionkowo-komorowym
- bezpośrednio rozkurcza mięśnie gładkie naczyń wieńcowych i obwodowych, co prowadzi do zmniejszenia oporu obwodowego
- wpływa na poziom sodu i potasu
Dawkowanie
- 5 mg/Kg
- powtórzyć dawkę 5 mg/Kg
- zalecane rozcieńczenie leku w 5% glukozie
- dawka maksymalna 15 mg/Kg/24 h
Środki ostrożności
- może wywołać poszerzenie łożyska naczyniowego i wstrząs
- może wywołać odczyn zapalny naczynia w miejscu podania
Objawy przedawkowania
Bradykardia zatokowa, zaburzenia przewodzenia P, napady częstoskurczu komorowego typu „ torsad es de pointes”
Całkowita eliminacja : okres półtrwania do 40 dni
LIDOKAINA
Wskazania
- częstoskurcz komorowy z szerokimi zespołami QRS
-VF/VT bez tętna
Dawkowanie
- 1mg/kg i.v., i.o.
- wlew ciągły 20-50 μg/kg/min.
SIARCZAN MAGNEZU
Wskazania
- torsade de pointes
- podejrzewana hipomagnesemia
- stan astmatyczny nie reagujący na leki β- adrenergiczne
Dawkowanie
- 25-50 mg/kg ( maks. Dawka 2g) - podaż przez 10-20 min.
CALCIUM CHLORATUM 10%
Wskazania
- hipokalcemia
- hiperkalcemia
-hipermagnesemia
- przedawkowanie brokerów kanałów wapniowych
Dawkowanie
- dawka wstępna 5-10μg/kg/min.
- typowa dawka 2-20μg/kg/min.
μ = ml × % × 10
GLUKOZA
Wskazania
- udokumentowana hipoglikemia
Dawkowanie
- 0,5-1,0 g/kg i.v.,i.o. - stężenie nie większe niż 25%
U noworodków w NZK może spowodować krwawienie śródczaszkowe
NALOKSON
Antagonista receptorów opioidowych
Wskazania
- przedawkowanie substancji opioidowych
Lek znosi:
- reakcję spowodowaną opioidami
- depresję oddechową
- zwężenie źrenic
- sedację
- niedociśnienie
Szczególne zastosowanie u noworodków pO porodzie, gdzie zastosowano leki opioidowe u rodzącej.
Dawkowanie
- < 20 kgm.c. - 0,1 mg/kg ETT, i.v., i.m., i.o.
- > 20 kgm.c. - 2 mg
- m0oże zaistnieć powtórzenie dawki
DWUWĘGLAN SODU
Wskazania
- znana hiperkaliemia
- znana kwasica reagująca na dwuwęglany
- przedłużająca się resuscytacja z efektywną wentylacją; pO powrocie spontanicznego krążenia
- zatrucie trój cyklicznymi lekami antydepresyjnymi
Dawkowanie
- 0,5 - 1 mEq/kg i.v.
- powtarzać połowę dawki co 10 min.
- prowadząc leczenie dwuwęglanem, należy kierować się wynikami badania gazometrycznego krwi ( jeśli dostępne )
Wzór na dawkę dwuwęglanu
BE × m.c. × 0,3
Środki ostrożności
- odpowiednia wentylacja i RKO, a nie dwuwęglany, są głównym „buforem” w zatrzymaniu krążenia
- nie zalecane rutynowo w przypadku zatrzymania krążenia
- dla dzieci zmniejszyć procentowość do połowy ( 4,2 % )
Podaż płynów
Reguła Parklanda
Ma zastosowanie przy podaży płynów w oparzeniach
4 ml × kg m.c. × % powierzchni oparzenia
Modyfikacja Blaxtera
- > 10% oparzenia - zwiększona podaż na każdy 1°C powyżej 38°C
Zapotrzebowanie godzinowe
1 - 10 kg m.c. 4 ml/kg m.c.
11-20 kg m.c. 2 ml/kg m.c.
Pow. 20 kg m.c. 1 ml/kg m.c.
Zapotrzebowanie dobowe
1 - 10 kg m.c. 100 ml/kg m.c.
11- 20 kg m.c. 50 ml/kg m.c.
Pow.20 kg m.c. 20 ml/kg m.c.
Wynik zapotrzebowania dobowego
50% w 8 h
50% w 16 h
Niedobór zasad
Działania ratownicze u dzieci 14.11.2009