PRAWO UKŁADOWE
Zawarte w Rozporządzeniu Prezydenta z 1934 roku
Podmiot gospodarczy który w skutek wyjątkowy i niezależny od niego okoliczności zaprzestał płacenia długów może żądać otwarcia postępowania w celu zawarcia układu z wierzycielami.
Nie może wnosić o postępowanie układowe: ten kto nie prowadził rzetelnej księgowości, poprzednio zawarł układ z wierzycielami i od tego czasu nie wpłynęło jeszcze 5 lat, ten kto nie wykonał zawartego układu.
Postępowaniem układowym nie są objęte: podatki i opłaty publiczno- prawne, należności z tytułu ubezpieczeń społecznych, oraz należności z tytułu obowiązkowych ubezpieczeń majątkowych, należności z umowy o pracę rentę oraz alimenty, należności zabezpieczone hipoteką.
Postępowanie układowe przeprowadzone jest przez sąd Rejonowy Gospodarczy w którym znajduje się siedziba dłużnika.
Sąd może przeprowadzić postępowanie dowodowe.
Sąd może zażądać od dłużnika złożenia przyrzeczenia dotyczące jego majątku.
Koszty postępowania układowego ponosi dłużnik.
Do podania o otwarcie postępowania układowego dłużnik powinien dołączyć: propozycje układowe, bilans wierzycieli z określeniem wysokości wierzytelności i terminem płatności, wykaz codziennych poręczeń, wykaz tytułów egzekucyjnych przeciwko dłużnikowi.
Propozycje układowe mogą obejmować: odroczenie spłaty długów, rozłożenie spłaty długów na raty, zmniejszenie sumy długów.
Propozycje powinny być jednakowe dla wszystkich wierzycieli.
Wyjątkowo można przyznać szczególne korzyści drobnym wierzycielom.
W powstawaniu o otwarcie postępowania układowego sąd wyznaczy: sędziego komisarza, nadzorcę sądowego oraz określi terminy sprawozdania wierzytelności.
Tokiem postępowania kieruje sędzia komisarz.
Rozpoczęci postępowania układowego jest wpisane do ksiąg wieczystych.
W czasie postępowania dłużnik nie może rozporządzać swoim majątkiem, nie może także zaciągać zobowiązań.
W czasie postępowania nie można prowadzić przeciwko dłużnikowi egzekucji.
Jeżeli dłużnik działa wbrew zarządzeniu sędziego komisarza albo nadzorcy sąd umorzy postępowanie.
Sąd zarządza sprawdzenie wierzytelności. Jest ono dokonane przez sędziego komisarza.
Wierzytelności zgłoszone przez dłużnika lub też zgłoszone przez wierzycieli którzy dowiedzieli się o postępowaniu układowym z głoszenia są wciągane na listę wierzytelności. Sąd zatwierdza taką listę postanowieniem.
Po upływie terminu sprawdzającego wierzytelności sędzia komisarz zwołuje zgromadzenie wierzycieli.
Zgromadzenie takie powinno się odbyć najpóźniej w ciągu miesiąca od sprawdzenia wierzytelności.
Przed zgromadzeniem wierzycielom doręcza się propozycje układowe.
Aby zgromadzenie wierzycieli mogło się odbyć konieczna jest obecność co najmniej połowy wszystkich wierzycieli.
Jeżeli wierzyciele nie stawią się do sądu umorzy postępowanie.
Na zgromadzeniu dłużnik i wierzyciele mogą zmieniać propozycje układowe.
Układ zostaje przyjęty jeżeli wypowie się za nim większość głosujących wierzycieli mających ogólnie nie mniej niż 2/3 sumy wierzytelności.
Jeżeli układ nie dojdzie do skutku z powodu braku większości można odroczyć zgromadzenie najdalej niż 2 tygodnie.
Po zatwierdzeniu układu przez wierzycieli są po przeprowadzeniu rozprawy układ uznaje bądź anuluje.
Sąd nie zatwierdzi układu jeżeli: jest on sprzeczny z prawem, zwołanie zgromadzenia wierzycieli lub głosowanie było nieprawidłowe.
Sąd może także odmówić zatwierdzenia jeżeli warunki układu zbyt krzywdzące dla wierzyciela którzy głosowali przeciwko układowi.
Układ obowiązuje wszystkich wierzycieli.
Po zakończeniu postępowania dłużnik odzyskuje możliwość rozporządzania swoim majątkiem.
Sąd wyznacza kuratora w celu nadzoru nad wykonaniem układu.
Zawarty już układ można uchylić jeżeli: dłużnik ukrywał swój majątek, dłużnik prowadził nierzetelną księgowość, dłużnik zaciągnął fikcyjne zobowiązania, lub jeżeli dłużnik nie wywiązuje się z postanowień układu.
Postanowienie o ukończeniu postępowania układowego zostaje podane do publicznej wiadomości przez obwieszczenie. Jednocześnie wykreśla się wszystkie wpisy z ksiąg wieczystych.
Jeżeli dłużnik nie wywiązuje się z układu a powstaną okoliczności wskazujące na jego niewypłacalność można przystąpić do postępowania upadłościowego, na skutek którego dokonuje się likwidacji majątku dłużnika.
Likwidacja masy upadłości przeprowadza syndyk. Likwidację można w każdym czasie wstrzymać, kiedy istnieje możliwość zawarcia kładu z wierzycielami. Podczas likwidacji syndyk sprzedaje ruchomości oraz nieruchomości ściąga wierzytelności i realizuje wszystkie prawa majątkowe dłużnika. Przedsiębiorstwo dłużnika powinno być sprzedane jeśli to możliwe w całości. Sprzedaż nieruchomości następuje przez likwidację publiczną.
Od postanowień w postępowaniu układowym można się odwołać do sądu drugiej instancji. Postanowienia takie po upływie terminu odwołania stają się prawomocne.
Prowadzenie postępowania układowego ma ten skutek, że w czasie tego postępowania przeciwko dłużnikowi nie można prowadzić żadnej egzekucji z jego majątku. Majątek ten zostaje zabezpieczony i powinien być wykorzystany w celu wywiązania się ze zobowiązań określonych w układzie.
Od dnia zatwierdzenia układu nie „biegną” odsetki od zaległych zobowiązań. Zobowiązania objęte układem mogą być zdeklarowane w wielkości określonej przez wierzytelności.
Zobowiązania w stosunku do Urzędów Skarbowych i ZUS - u nie są objęte układem, ale podczas postępowania układowego dłużnik najczęściej zwraca się do tych instytucji o rozłożenia spłaty zaległości na raty.