Poród
Wiele kobiet martwi się, że trudno im będzie stwierdzić, czy to właśnie już zaczyna się poród. W rzeczywistości strach ma wielkie oczy. To, kiedy dziecko chce wyjść na świat podpowiada intuicja. Tuż przed porodem występują zwiastuny świadczące o tym, że maleństwo szykuje się do przyjścia na świat. Do zwiastunów tych należy m.in.: ból głowy, kołatanie serca, uczucie gorąca. Przed porodem kobieta odczuwa silny niepokój. Mogą u niej występować nerwobóle w okolicy nerwu kulszowego. Charakterystyczne są bóle w okolicy krzyża. Masa ciała staje się mniejsza. U niektórych kobiet pojawiają się wymioty, biegunka, brak łaknienia. Brzuch przed rozwiązaniem jest bardziej napięty. Płód obniża się, co powoduje, że ilość wydzieliny pochwowej staje się większa. Zdarza się, że w ostatnich godzinach ciąży płód jest mniej aktywny. Zmiana ta jest wyraźnie odczuwalna. Wiele pań odczuwa z tego powodu spory niepokój. Na parę dni przed rozwiązaniem z pochwy wydobywa się krwisty śluz.
Objawy, które świadczą o zbliżającym się porodzie pojawiają się już w 8. miesiącu ciąży. Zachodzą wówczas pewne zmiany. Kobiety odczuwają lekkie skurcze. Są one spowodowane obniżaniem się dna macicy, a tym samym zmniejsza się ucisk płodu na żołądek kobiety. U kobiet, które rodzą po raz pierwszy zdarza się, że główka płodu ustawia się częścią potyliczną do wchodu miednicy. Przed porodem panie częściej niż dotychczas odwiedzają toaletę. Dzieje się tak dlatego, że płód stale się obniża, a tym samym uciska pęcherz moczowy.
Nie wszystkie zwiastuny świadczące o zbliżającym się porodzie ciężarne panie wyczuwają. Niektóre można rozpoznać jedynie w trakcie badania. Długa oś szyjki macicy może się przesunąć do tyłu lub przodu w kierunku osi kanału rodnego. Szyjka macicy stopniowo staje się bardziej rozciągliwa i miękka. W tym czasie lekarz może stwierdzić częściowe złagodzenie części pochwowej.
Nadszedł wreszcie dzień porodu. Trzeba wiedzieć, że w przebiegu porodu można wyróżnić trzy fazy. Należą do nich:
1.Okres rozwierania
W tym okresie szyjka macicy stopniowo się rozszerza, tak by możliwe było przeciśnięcie się przez nią główki maleństwa. Charakterystyczne są wówczas skurcze macicy. Pojawiają się regularnie (mniej więcej, co 10-15 min.) i sprawiają ból rodzącej. Na skutek występujących skurczów szyjka macicy rozciąga się i zostaje podciągnięta ku górze. Z kolei dolna część szyjki macicy stopniowo zaczyna się rozwierać. Jest to najdłuższy okres podczas całego porodu. Szyjka macicy musi mieć średnicę około 10 cm. Taka, bowiem jest wielkość główki dziecka.
W pierwszych chwilach od rozpoczęcia się porodu kobiety mogą odczuwać stosunkowo niewielki ból w okolicy krzyżowej. Wraz z upływem czasu ból nasila się. Czop, który zatykał kanał rodny zostaje wydalony. Towarzyszy temu często plamienie. Skurcze macicy cały czas się nasilają, a ból przemieszcza się w kierunku podbrzusza ( ból może trwać nawet do dwóch godzin)
Często zdarza się, że pod koniec pierwszego okresu porodu kobiety odczuwają nudności, niektóre wymiotują. Dolegliwości te świadczą o tym, że szyjka macicy jest już wystarczająco rozwarta.
Po rozwarciu się szyjki macicy następuje pęknięcie błony płodowej, która umieszczona jest na głowie dziecka. Rzadko zdarza się, że błona płodowa nie pęka. Stąd zresztą powstało wyrażenie w czepku urodzony. Błona płodowa nie jest unerwiona, toteż jej pęknięcie nie sprawia rodzącej bólu.
Macica stopniowo skurcza się uciskając na płód. Główka dziecka przystosowuje się do kształtu kanału rodnego. Równocześnie przybliża się w kierunku klatki piersiowej. Zjawisko to określa się pierwszym zwrotem główki. Dzięki temu główka przesuwa się ku dołowi w kanale rodnym.
2. Okres wydalania płodu
Okres pierwszy kończy się w momencie, gdy skurcze macicy przestają być dokuczliwe. Zaczyna się drugi okres objawiający się poprzez bóle powstałe w wyniku parcia.
W tym okresie skurcze macicy występują mniej więcej, co minutę. Bólom partym towarzyszą skurcze brzucha. Ich występowanie jest zależne od woli rodzącej. Bardzo ważne w tym czasie jest to, żeby kobieta słuchała zaleceń lekarza odbierającego poród i w miarę swoich możliwości starała się z nim współpracować.
Podczas parcia kobieta nabiera powietrza do ust, zaciska usta, oczy. Głowę przybliża w kierunku klatki piersiowej. Mniej więcej po 15 sekundach ponownie nabiera powietrza do ust. Parcie musi zostać powtórzone 3-4 razy, aby nastąpił jeden skurcz macicy. Parcie jest bardzo ważne, gdyż dzięki niemu płód przesuwa się wzdłuż kanału rodnego. Wraz z każdym skurczem mięśnia macicy główka dziecka staje się coraz bardziej widoczna. Pomiędzy skurczami główka dziecka cofa się.
Jeżeli cała główka dziecka jest już na zewnątrz następuje jej zwrot w kierunku jednego z ud matki. W ten sposób barki maleństwa stopniowo przedostają się przez kanał rodny. Jednocześnie z macicy wypływa reszta wód płodowych.
Podczas wydobywania się główki kanału rodnego, tkanki krocza są bardzo napięte. Zdarza się, że może dojść do uszkodzenia główki dziecka, jeżeli tkanki krocza nie są wystarczająco elastyczne. Jeżeli nastąpi taka sytuacja, to lekarz powinien lekko naciąć kroczę. W ten sposób głowa maleństwa bez przeszkód przedostaje się na zewnątrz. Nacięcie zszywa się, a po okresie około tygodnia następuje gojenie.
Tuż po porodzie usuwa się z nosa i ust wydzielinę. Po tym zabiegu noworodek zaczyna płakać i oddychać. Trzeba jeszcze przeciąć pępowinę, która łączy dziecko z organizmem matki.
3. Okres łożyskowy
Okres łożyskowy występuje bezpośrednio po urodzenia dziecka. W tym okresie kobiety czują dużą ulgę. Zaleca się, by oddychały równomiernie, żeby rozluźnić mięśnie. Po około 10 minutach zaczynają się pojawiać skurcze. Łożysko oddziela się od macicy. Kobieta musi przeć, aby je urodzić. Jeżeli łożysko w całości zostanie wydalone z organizmu kobiety skurcze stają się coraz rzadsze. Lekarz powinien jednak skontrolować, czy całe łożysko zostało urodzone. W przeciwnym wypadku może dojść do zakażenia lub krwotoku.
Bardzo ważną rzeczą podczas porodu są odpowiednie pozycje. Dobrze dobrana pozycja znacznie usprawnia poród. W pierwszym okresie porodu pojawiają się bolesne skurcze, dlatego dobrze jest przyjąć taką pozycję, żeby wpłynęła na zmniejszenie bólu. Oto niektóre pozycje, które znacznie ułatwią poród:
1.W pozycji klęczącej wychylanie się do przodu.
Kobieta klęczy na jednym kolanie, a drugie ma wysunięte do przodu. W tej pozycji skurcze stają się silniejsze i bardziej regularne. Nogi powinny być ustawione niesymetrycznie, aby główka dziecka była ustawiona prawidłowo.
2. Siedzenie z podkurczonym nogami
Uda kobiety są oparte o pięty, a kolana rozszerzone. Tułów powinien być przechylony do przodu. Ręce są wyprostowane i służą jako podpora. Pozycja ta sprzyja szybszemu rozwieraniu się szyjki. W trakcie porodu można przemieszczać swoje ciało do przodu i do tyłu. W ten sposób znacznie zmniejszy się ból.
3. Opieranie się rękami o drugą osobę
Kobieta jest ustawiona twarzą do osoby towarzyszącej. Rękami obejmuje ramiona, szyję, tak by znaleźć oparcie. Plecy kobiety są pochylone. Kolana są wyprostowane. Bardzo ważne jest, by osoba towarzysząca stała stabilnie. Dobrze, jeżeli będzie się o coś opierać.
Pozycja ta sprzyja szybszemu rozwieraniu szyjki i opuszczanie się dziecka ku dołowi. Zaletą tej pozycji jest to, że kobieta czuje się bardziej pewnie i bezpiecznie. Wie, że nie jest sama i ma się na kim oprzeć (nie tylko w znaczeniu dosłownym).
4. Pozycja leżąca
Kobieta leży na lewym boku. Jej prawe kolano jest zgięte. Pod kolano i głowę podkłada się poduszkę. Leżenie na lewym boku sprzyja lepszemu dopływowi krwi do dziecka. Pozycja ta wpływa na zmniejszenie ilości skurczy.
Inne pozycje przyjmuje się w drugiej fazie porodu, wtedy następuje parcie. Kobieta musi mieć dużo siły. Oto pozycje usprawniające poród:
1.Siedzenie opierając się na osobie towarzyszącej
W tej pozycji kobieta kuca opierając się na swoich stopach. Z tyłu znajduje się osoba towarzysząca. Powinna ona podtrzymywać kobietę, która może się oprzeć o uda lub kolana partnera. Pośladki rodzącej nie powinny stykać się z podłogą.
2. Kucanie na łożu porodowym
Kobieta kuca na łóżku. Po obu jej stronach znajdują się osoby, które ją podtrzymują. Obejmują one kobietę w pasie, a w razie skurczu podtrzymują jej kolana. Pozycja ta sprzyja obniżaniu się główki dziecka. Ponadto daje rodzącej poczucie bezpieczeństwa i oparcie.
3. Leżenie na boku na łożu porodowym
Kobieta leży na boku, nogi ma zgięte w kolanach. Pod głowę podłożona jest poduszka, a dodatkowo można podnieść górną część łóżka. W razie wystąpienia skurczu kobieta opiera się o poręcz łóżka lub o ramię partnera.
4. Pozycja na czworaka
Kobieta ma nogi zgięte w kolanie, tułów pochylony ku przodowi. Podpiera się na dłoniach. Pośladki powinny być wypięte do tyłu. Pozycja ta jest odwróceniem pozycji klasycznej. W takiej pozycji kanał rodny dużo łatwiej się rozszerza. Jest to doskonała propozycja zwłaszcza w przypadku rodzenia dużego dziecka.
5. Pozycja klasyczna
Kobieta znajduje się w pozycji półsiedzącej. Nogi ma zgięte w kolanach i opiera je o poręcz łóżka. Dobrze, jeżeli pod plecami będą się znajdować poduszki. Rodząca może chwytać się poręczy łóżka podczas skurczu. Pozycja ta jest najczęściej stosowana. Zdarza się jednak, że porodowi może towarzyszyć ból w okolicach kości ogonowej, zwłaszcza podczas przedostawania się główki dziecka na zewnątrz.
Poród jest bardzo trudną chwilą dla każdej kobiety. Wiążę się z dużym bólem i cierpieniem. W momencie pojawienia się na świecie dziecka przykre dolegliwości związane z porodem zostają zapomniane. Teraz liczy się już tylko ta mała istotka, która rozjaśnia wszystko wokół.