EMPEDOKLES Z AKRAGAS
Empedokles z Akragas (ok.490-430 p.n.e.), filozof, lekarz, kapłan, cudotwórca, poeta. Czczony i wielbiony przez tłumy. Zajmuje znaczące miejsce w filozofii greckiej. Do jego ważnych osiągnięć należą :
Pierwsza pluralistyczna teoria materii godząca wariabilizm z postulatami eleatów.
Stwierdzenie istnienia rozdziału pomiędzy siłą a materią
Teoria postrzegania, zakładająca istnienie wszystkich żywiołów w oku (co miało umożliwiać poznanie przyrody) oraz uzależnienie postrzeżeń od budowy organów percepcyjnych.
Wg Empedoklesa u podnóża rzeczywistości znajduje się jeden wspólny wszystkim element, podzielony ilościowo i podatny na zmiany jakościowe. Istnieje on w postaci małych cząsteczek: ognia, powietrza, wody i ziemi, które wiążą się z sobą w sposób mechaniczny. Twierdził, że poznanie zmysłowe jest skutkiem łączenia się zawartych w człowieku elementów z istniejącymi poza nim. Poznanie umysłowe wywodzi się z krwi, będącej źródłem życia i duszy tożsamych ze światem. Duszę rozumiał jako całokształt funkcji organicznych - źródeł poznania zmysłowego, lub jako zamkniętego we krwi „daimona” „zapowiadającego przyszłą koncepcję „idei”).
Napisał dwa dzieła: „O przyrodzie”, „Pieśni oczyszczenia”