Wg Albina Klema - wąska definicja opieki- jest to działanie

przedmiotu - dziecko i podmiotu - działanie

wychowawcze.

Wg A. Kelma - opieka jest to działanie podejmowane przez osoby i

instytucje wobec dzieci w związku z faktyczną lub

potencjalną sytuacją zagrożenia przy braku lub

ograniczonych możliwościach przezwyciężenia tej sytuacji

przez samo dziecko w celu zapewnienia prawidłowego

rozwoju i wychowania młodego pokolenia.

Działania, które podejmuje podmiot (opiekun, wychowawca lub instytucja np. dom dziecka są bardzo ważne dla rozwoju dziecka - przedmiotu.

Podstawową cechą tak zdefiniowanej opieki jest przezwyciężenie zagrożenia;

Sytuacja zagrożenia - brak zapewnienia podstawowych potrzeb (w

sferze psychicznej), a w sferze fizycznej np.

bicie zaburza rozwój społeczny.

Wg Włodzimierza Szewczuka - „działalność opiekuńcza jest

niesieniem pomocy ludziom, których stan zdrowia, sytuacja

społeczna, trudności osobiste warunki materialne pomocy

takiej wymagają.

Wg Kamińskiego Aleksandra - „opieka to czynność świadczona w

tych wszystkich sytuacjach życiowych, w których ludzie

dotknięci nieszczęśliwym układem wydarzeń losowych nie

umieją albo nie mają dość sił aby samodzielnie

przezwyciężyć piętrzące się przed nimi trudności.

Dlatego mniemanie, że opieka pojawia się dopiero tam, gdzie występują zagrożenia jest ograniczeniem jej do stosunkowo wąskiego zakresu szczególnych interwencyjnych i kompensacyjnych poczynań.

Innym ograniczonym pojmowaniem opieki jest sprawowanie jej tylko do zaspokajania biologicznych potrzeb podopiecznego i zapewnienie podstawowych warunków jego materialnego bytu.

Wg Czesława Czapowa - opieka polega na stwarzaniu dziecku

dostępu do różnorodnych dóbr przedmiotu, sytuacji, co

warunkuje zaspokajanie potrzeb dziecka.

Definicja szeroka

Wg Wincentego Okonia

Opieka nad dzieckiem to ogół działań podejmowanych przez

odpowiednie instytucje lub osoby w celu zaspokajania

codziennych potrzeb dzieci oraz stworzenia warunków

niezbędnych dla ich wychowania. Szczególnie intensywnej

opieki wymagają dzieci pozostające w warunkach

faktycznego lub potencjalnego zagrożenia życia lub rozwoju.

Osoby lub instytucje sprawujące opiekę ponoszą

odpowiedzialność moralną i prawną za powierzone ich opiece

dzieci.

Wg Mariana Jakubowskiego - opieka to całokształt warunków sprzyjających rozwojowi dzieci i młodzieży oraz całokształt zabiegów, czynności i działań uskutecznionych po to aby warunki te czynić optymalnymi wykorzystując je celowo na rzecz coraz to pełniejszego rozwoju dzieci i młodzieży.

Wg Janiny Maciaszkowej

W dziedzinie pedagogiki opiekuńczej opieka może obejmować tylko te działania, które kierowane są na człowieka, a zwłaszcza na dzieci i młodzież jako na przedmiot wychowania.

Opieka - jest to ogół działań podejmowanych przez osoby i instytucje

w celu stwarzania warunków do zaspokajania potrzeb dzieci i

młodzieży. Cechą tych działań jest ich intencjonalny

charakter: są one podejmowane świadomie i wyrażają je

zadania i czynności człowieka.

Wg Zdzisława Dąbrowskiego

Z. Dąbrowski wywodzi termin opieka z funkcji międzyludzkich. Zgadza się na to, że opieka to działalność a nie stwarzanie warunków. Stosujemy wtedy, gdy jednostka jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania i regulowania tych potrzeb.

Ta właśnie niezdolność sprawia, że staje się on podopiecznym wyczekującym wobec czego określona aktywność opiekuńcza jest tu obiektywną koniecznością.

Jej przedmiotem staje się zaspokajanie potrzeb podopiecznego, wyznaczonych tą niezdolnością.

Cechą istotną w opiece jest odpowiedzialność opiekuna za podopiecznego i spełnianych przez niego funkcji opiekuńczych.

Opieka jest działaniem ciągłym i bezinteresownym.

Działania opiekuńcze podejmowane są w ramach określonego stosunku opiekuńczego między opiekunem a podopiecznym.

Tak jest w opiece rodzinnej, domu dziecka, przedszkolu, internacie.

Opieka - jest opartym na odpowiedzialności, kompensacyjnym

ciągłym i bezinteresownym zaspokajaniem przez opiekuna

ponadpodmiotowych potrzeb podopiecznego w stosunku

opiekuńczym.

1

---