Robert Michels
Autor ten znany jest głównie jako autor żelaznego prawa oligarchii. Udowodnił on, że nieuchronną tendencją rozwoju społecznego jest pojawienie się zorganizowanej mniejszości w łonie mas. Mniejszość ta przyjmuje pozycję klasy panującej.
Skłonności oligarchiczne w ramach ruchów społecznych prowadzą do tzw. amalgamacji nowych przywódców, czyli wchłonięcia przywódców nowych ruchów politycznych przez istniejącą klasę polityczną. Michels określił prawo oligarchii jako żelazne, gdyż uznał, że „powstawanie oligarchii w łonie najróżnorodniejszych form demokracji to tendencja organiczna, a więc taka, której nieuchronnie podlega każda organizacja”. Żelazne prawo oligarchii było przyczynkiem do sformułowania prawa o instytucjonalizacji organizacji społecznych w społeczeństwie masowym. Proces instytucjonalizacji prowadzi do osłabienia funkcji wewnętrznych organizacji na rzecz funkcji zewnętrznych.
C. W. Mills
Według Millsa, pozycja jednostki zależy przede wszystkim od uczestnictwa w najważniejszych instytucjach politycznych , ekonomicznych oraz militarnych, a także wynika z uznania znaczenia urzędu.
Według niego, elita władzy to „koło polityczne, ekonomiczne i wojskowe, które podejmuje wspólnie - jako złożony zespół nakładających się na siebie klik- decyzje pociągające za sobą skutki w skali przynajmniej ogólnokrajowej”
Mills uważał, że dominacja elit wynika z dwóch procesów rozwojowych. Z jednej strony kompleksowość współczesnego, nowoczesnego społeczeństwa powoduje skupienie władzy w rękach wąskiej grupy ludzi, z drugiej zaś coraz bardziej zatomizowane społeczeństwa są niezdolne do autonomicznego działania, co powoduje wzrost znaczenia elit rządzących.
Vilfredo Pareto
Punktem wyjścia współczesnych teorii elit jest definicja socjologa Vilfreda Pareto, według którego to pojęcie odnosi się do ludzi, którzy „w swej dziedzinie działania osiągają najwyższe wskaźniki”. Pareto dostrzegał w każdym społeczeństwie wiele elit. W każdej działalności ludzkiej można wyodrębnić tych, którzy wyrastają ponad innych i to oni tworzą elitę w danej dziedzinie.
Gaetano Mosca
Jego zdaniem „całą historię cywilizowanej ludzkości można by wyjaśnić konfliktem między dążeniem rządzących do monopolizowania i dziedziczności władzy a dążeniem nowych sił do zmiany stosunków społecznych:. G. Mosca rozszerzył pojecie „elity” i nazwał analizowaną warstwę „klasą polityczną”. Posługiwał się także sformułowaniem „klasa rządząca”.
Mosca różni się od Pareta tym, że jego „klasa polityczna” jest pojęciem obejmującym problematykę struktury władzy politycznej i stosowania władzy, „elity” Pareta zaś wyrażają dynamikę społeczną w dużo szerszym zakresie. Pareto koncentruje się na niezbędnych cechach kandydata do elity oraz na czynnikach determinujących procesy powstawania i rozpadu elit. Mosca akcentował natomiast istnienie i znaczenie klasy „pośredniej” między klasą polityczna a masami.