nauczanie problemowe, Fizjoterapia, Dydaktyka


NAUCZANIE PROBLEMOWE

Proponuje on trzy techniki kształcenia umiejętności rozwiązywania problemów:

ETAPY LEKCJI PROBLEMOWEJ

  1. TWORZENIE SYTUACJI PROBLEMOWYCH (fragmenty artykułów)

Sytuacja problemowa - to taka sytuacja, w której podmiot chce rozwiązać jakieś trudne dla siebie zadanie, lecz brak mu do tego wystarczających danych i musi sam o nie zabiegać.

Ważne jest:

Tworzenie sytuacji problemowych jest niejako wstępem do rozwiązania problemu. Od tego jak przedstawiona zostanie dana sytuacja zależy przebieg kolejnych etapów. Im ciekawiej zostanie zaaranżowana taka sytuacja, tym bardziej twórczo przebiegać będzie realizacja dalszych ogniw.

  1. FORMUŁOWANIE PROBLEMU

Problem - wszelka trudność teoretyczna lub praktyczna, której rozwiązanie jest rezultatem własnej działalności ucznia; każdy problem dydaktyczny musi zawierać coś niewiadomego oraz coś danego, wyróżnia się problemy, w których występuje tylko jedna trudność oraz takie, w których występuje kilka kolejnych trudności, które trzeba rozwiązać, aby znaleźć ostateczne rozwiązanie.

Prawidłowo określony problem powinien rodzić:

Problem główny musi być sformułowany w postaci pytania na tyle ogólnego, by można było z niego wydobyć dodatkowe pytania szczegółowe.

Również tutaj od umiejętnego i trafnego postawienia problemu zależy w dużym stopniu dalsza właściwa realizacja pozostałych ogniw nauczania problemowego.

  1. FORMUŁOWANIE HIPOTEZ ROBOCZYCH (metaplan)

Ogniwo to wymaga od ucznia szczególnej aktywności intelektualnej, praktycznej i emocjonalnej.

W toku formułowania hipotez uczeń posługuje się operacjami logicznymi, jak analiza, porównanie, abstrahowanie, syntetyzowanie oraz wnioskowanie.

Na tym etapie ma miejsce:

  1. LOGICZNA I EMPIRYCZNA WERYFIKACJA ROZWIĄZANIA PROBLEMU (omówienie metaplanów)

Weryfikacja sprowadza się do oceny i wyboru pomysłów rozwiązania. Ocena ta może być oceną logiczną lub eksperymentalną.

Na tym etapie uczniowie poddają swoje pomysły próbie wiarygodności na drodze ćwiczeń i doświadczeń albo poprzez konfrontacje z dostępnymi materiałami źródłowymi, encyklopediami i słownikami, albo na drodze rozumowania logicznego.

Na tym etapie ważnym zagadnieniem dla nauczyciela jest, by niektóre tematy zawierające różne propozycje i stanowiska uczniowskie, mogły być ujednolicone ze względu na swój jednoznacznie określany wymiar etyczno-moralny.

  1. SPRAWDZANIE PRACY UCZNIA

Szczególnie w problemowym toku zajęć dużego znaczenia nabiera prawidłowy sposób kontroli i oceny pracy ucznia.

Sprawdzanie osiągniętych wyników uczenia się nie może się ograniczać tylko do kontroli i oceny po opanowaniu wiadomości, lecz powinno odbywać się w toku poszczególnych ogniw tego typu zajęć.

Na zajęciach może mieć miejsce co najmniej dwukrotne sprawdzenie pracy ucznia:

W związku z tym dużego znaczenia nabiera ciągła obserwacja uczniów przez nauczyciela. Powinna ona dotyczyć m.in. umiejętności stawiania problemów i ich uzasadnienia, propozycji ich rozwiązania oraz sprawdzania empirycznego przyjętych wcześniej założeń.

ANALIZA METOD PROBLEMOWYCH

Metody problemowe:

1.DYSKUSJA - polega na grupowym lub zespołowym omawianiu i rozwiązywaniu wielorakich problemów. Jej istotą jest szczera, niczym nie skrępowana wymiana poglądów oraz próba ich uzasadniania.

W dyskusji należy pamiętać, że:

  1. przedmiotem dyskusji mogą być tylko te treści, zagadnienia i problemy w stosunku do których zakładamy zróżnicowanie poglądów.

  2. dyskutantami mogą być te osoby, na dany temat mają swoje zdanie, są wcześniej przygotowane do zabrania głosu, potrafią uzasadnić swoje racje.

Warunki niezbędne do autentycznej dyskusji:

Etapy dyskusji:

    1. Przygotowanie do dyskusji (określenie problemu, wcześniejsze zapoznanie się z odpowiednimi tekstami, przeprowadzenie wywiadu, dokonanie obserwacji, przemyślenie przedmiotu dyskusji oraz sprecyzowanie swojego punktu widzenia).

    2. Dyskusja właściwa.

Lekcja prowadzona metodą dyskusji obejmuje następujące ogniwa:

Prowadzący dyskusję, szczególnie podczas realizacji tego ogniwa, powinien mieć na uwadze:

Wyróżniamy kilka odmian dyskusji:

Przebiega w trzech fazach:

Pierwsza faza - biorą w niej udział wszyscy uczestnicy zajęć, stanowi ona wprowadzenie do dyskusji i wysuwa główne problemy.

Druga faza - odbywa się w kilku małych grupach i skupia się głównie

na rozwiązywaniu powstałych uprzednio problemów.

Trzecia faza - znów biorą w niej udział wszyscy uczestnicy zajęć,

polega ona na przedstawieniu poszczególnych rozwiązań oraz

podsumowaniu całej dyskusji.

2. METODA TRYBUNAŁU - jest używana wtedy, jeżeli mamy dokonać określonego osądu danego zdarzenia, zjawiska, postawy danej osoby lub grupy osób. Wówczas ze społeczności uczniowskiej, można uczynić „trybunał sadowy”. Wyznacza się wtedy sędziego, prokuratora, grupę ławników, a pozostałym uczniom na zasadzie dobrowolności powierza się rolę obrońców i oskarżycieli. Przeprowadzany jest „proces sadowy”, który kończy podjęcie decyzji przez ławników, oraz ogłoszenie wyroku przez sędziego.

3.METODA PRACY Z TEKSTEM - jeżeli przyjmujemy, że głównym źródłem informacji na lekcji będzie podręcznik lub inne teksty pisane, wówczas powinniśmy przestrzegać następujących czynności:

4.METODY SYTUACYJNE - czyli samodzielne rozwiązywanie problemów zawartych w odpowiednio dobranych sytuacjach. Pozwala ona uczniom podejmować różnorakie decyzje. Metoda ta wymaga od nauczyciela trafnie dobranego przykładu zaczerpniętego z życiorysu znaczących postaci lub przywołanie określonego zdarzenia, czy opowiadania ilustrującego współczesne życie.

Metoda ta uczy poprawnego i logicznego myślenia, rozwija umiejętność dostrzegania problemów wynikających z konkretnych przykładów, uczy prawidłowej interpretacji podanych przykładów i krytycznego ustosunkowania się do nich.

5. Metoda „burzy mózgów” - w metodzie tej wychodzimy od zgromadzenia możliwie najbogatszego materiału wyjściowego, aby później, na drodze intelektualnej selekcji wybrać te najlepsze i możliwe do zrealizowania.

6.METODA GIER DYDAKTYCZNYCH

Gra dydaktyczna to zabawa połączona z uczeniem się. Jak w każdej grze i tu obowiązują pewne prawa i reguły, które muszą być przestrzegane przez wszystkich uczestników.

Grą dydaktyczną może być krzyżówka, której prawidłowe rozwiązanie będzie stanowiło np. temat lekcji lub rozwiązanie któregoś z problemów szczegółowych. Mogą to być wszelkiego rodzaju gry planszowe, których konstrukcja oparta jest na odpowiednio dobranych tematach. Do tej metody przynależą również różnorodne quizy i zagadki.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Nauczanie problemowe, STUDIA, Dydaktyka
Metodyka nauczania ruchu1, Fizjoterapia
Wykorzystanie wybranych metod aktywnych w nauczaniu przedmiotów matematyczno, Dydaktyka
Przyklady wykorzystania zasad i metod nauczania, Ratownicto Medyczne, Dydaktyka
Nauczanie problemowe czym się różni od?dania naukowego
Dydaktyka sciaga, Fizjoterapia, Dydaktyka
METODY NAUCZANIA, Resocjalizacja; Pedagogika; Dydaktyka;Socjologia, filozofia, psychologia,itd
Dydaktyka sciaga, Fizjoterapia, Dydaktyka
dyd, Fizjoterapia, Dydaktyka
Egzamin-metodyka nauczania chodu, fizjoterapia, rechabilitacja, Fizjo
Pojęcie metody nauczania, TPiAON UŚ, dydaktyka
X, Teorie nauczania a problem nierówno¶ci, Teorie nauczania a problem nierówności:
Systematyka i terminologia, Fizjoterapia, Dydaktyka
Ocenianie uczniów w nauczaniu zintegrowanym, Fizjoterapia, Pedagogika
klasyczna metoda problemowa II, dydaktyka ogólna
Uczenie się metody nauczania, Ratownicto Medyczne, Dydaktyka
Zenon Klemensiewicz - Wybrane zagadnienia metodyczne z zakresu nauczania gramatyki, Streszczenia, Dy

więcej podobnych podstron