pedagogika egzystencjalna, PEDAGOGIKA, Pedagogika


Pedagogika egzystencjalna

GENEZA

Istnieje wiele opinii co podochodzenia egzystencjalizmu. Bliskie prawdy wydaje się rozwiązanie jakie zaproponował Adam Schaff. Ukazuje tradycję dwu koncepcji filozoficznych:

  1. Pierwsza z nich wywodzi się ze szkoły jońskiej(VI-IV w.p.n.e), a przedstawiciele to m.in. Tales, Alaksymander, Heraklit. Szukali oni odpowiedzi na pytanie o początek i naturę świata, oraz zasad nim rządzących.

  2. Druga koncepcja pochodzi od Sokratesa. Nie chciał on zajmować się przyrodą, gdyż twierdził, że drzewa niczego nie mogą go nauczyć, ale do wiedzy można dojść przede wszystkim poprzez rozmowy z ludźmi.

Nagły sukces egzystencjalizmu można także wytłumaczyć aktualnymi czynnikami:

Za „ojca egzystencjalizmu” uważany jest SOREN KIERKEGAARD (1813-1855), gorliwie wierzący w Boga, ale do jego poglądów często nawiązują niewierzący egzystencjaliści.

Pień egzystencjalistyczny rozdziela się na dwie gałęzie, których jedna została zaszczepiona w chrześcijaństwie a druga jest ateistyczna.

  1. Tendencja agnostyczna ateistyczna

Przedstawiciele

  1. MARTIN HEIDEGGER (1889-1976)

3 momenty istnienia człowieka;

    1. absurdalne wynurzenie się człowieka z nicości i rzucenie w świat

    2. wyrywanie się ku przyszłości ; nadające sens światu, ale jedynie dzięki projekcji dokonanej przez człowieka

    3. upadek, czyli ugrzęźnięcie w powszedniości, bezosobowe zatopienie w rzeczach pod presją otoczenia

    4. Człowiek wobec świata

    3 niebezpieczeństwa czyhające na jednostkę ze strony społeczeństwa:

    1. Gadatliwość- gdy nie dba się o pierwotny i właściwy sens słów, zaciemniając nimi prawdę

    2. Ciekawość- gdy nie chodzi o dogłębne poznanie rzeczy, ale o zaspokojenie podniet: stąd rozproszenie i pośpiech

    3. Dwuznaczność- brak prawdy i szczerości przy zachowaniu pozorów

    Jedynym wyjściem, przed zagubieniem jest sumienie- pełne milczącej wymowy i metafizycznych treści.

    M.Lelong opiera się na kategorycznym oświadczeniu Heideggera, że jego filozofii nie powinno się uważać za ateistyczną i dodaje, że „heideggerowski niebyt pozostaje dwuznaczny”. Najbardziej odpowiednie jest określenie jego postawy mianem agnostycyzmu otwartego

    1. JEAN PAUL SARTRE (1905-1980)

    1. ALBERT CAMUS (1913-1960)

    1. Absurdu- ogólna uwaga wobec codziennego automatyzmu, w którym pogrążone jest życie ludzkie

    1. Buntu

    1. Tendencja teistyczna

    1. KARL JASPERS (1883-1969)

      • Nie należy do żadnego wyznania

  1. MARTIN BUBER (1878-1965)

1.indywidualność- zawiera to, co odróżnia nas od innych: charakter, rasa, sposób działania, zdolności

2.osoba- mieści w sobie to dzięki czemu wchodzimy w relację z innymi. Jest to moje „ja”, ale nie oznacza „jestem taki”, tylko „ja jestem”. Osoba stanowi duchową formę łączności.