KINEZYTERAPIA INDYWIDUALNA |
|
Zestaw, odpowiednich dla danego schorzenia, ćwiczeń (zabiegów), dobieranych dla każdego Pacjenta indywidualnie przez lekarza i fizjoterapeutę. Ćwiczenia prowadzone są w systemie pacjent - terapeuta, lub z wykorzystaniem pomocy przyrządów rehabilitacyjnych.
Rodzaje stosowanych zabiegów:
Ćwiczenia czynne polegają na wykonywaniu zalecanych przez kinezyterapeutę ruchów. W zależności od stanu zdrowia są to: ćwiczenia w odciążeniu (z wyeliminowaniem siły ciążenia poruszanego odcinka kończyny), ćwiczenia wolne bez oporu (z pokonaniem siły ciążenia poruszanego odcinka kończyny) oraz ćwiczenia z pokonaniem oporu (ciężar, sprężyna, ręka kinezyterapeuty).
Ćwiczenia bierne - polegają na wykonywaniu przez kinezyterapeutę ruchów kończyną Pacjenta.
Ćwiczenia czynno-bierne - polegają na połączeniu opisanych powyżej technik.
PNF to metoda proprioceptywnego torowania nerwowo - mięśniowego. Stosowane są w niej zasady stopniowania trudności. Metoda ta pozwala wykorzystać silne grupy mięśniowe dla słabszych, wymaga czynnego uczestnictwa Pacjenta w terapii, myślenia funkcjonalnego oraz częstych zmian pozycji.
W skład metody PNF wchodzą następujące techniki:
1. Techniki agonistyczne:
2. Techniki antagonistyczne:
3.Techniki rozluźniające:
Wybór technik uzależniony jest od indywidualnych potrzeb Pacjenta. Pozwalają one na osiągnięcie następujących celów:
Każda sesja terapeutyczna kończy się dobraniem domowego programu ćwiczeń.
Neuromobilizacje to metoda diagnostyczno - lecznicza zaburzeń ruchomości (przesuwalności, ślizgu) tkanek układu nerwowego wobec tkanek sąsiadujących. Zabiegi lecznicze polegają na mobilizacji zdiagnozowanego miejsca, unieruchomieniu struktury nerwowej za pomocą systemu specjalnych ćwiczeń o charakterze biernym - wykonywanych przez terapeutę lub czynnym - wykonywanych przez pacjenta (automobilizacje).
Terapia kranio-sakralna - to praktyczna metoda służąca poprawieniu zdrowia i funkcji ciała. Zastosowanie odpowiednich technik terapeutycznych wpływających na centralny układ nerwowy (mózg, rdzeń kręgowy), umożliwia usunięcie dysfunkcji. Ze względu na ścisłe ukierunkowanie techniki i jej delikatność można ją stosować u osób nadwrażliwych, niemowląt, dzieci a także w przypadkach bardzo ostrych zaburzeń, gdy jakiekolwiek inne zabiegi czy metody nie znajdują zastosowania.
Trakcje - mają na celu odsunięcie od siebie powierzchni stawowych. Wykonywane są najczęściej na odcinku szyjnym i lędźwiowym kręgosłupa. Naciąganie wykonuje fizjoterapeuta specjalną techniką lub wykonywane jest przy pomocy odpowiedniego urządzenia.
Nauka chodzenia - celem nauki jest z jednej strony stworzenie lub utrzymanie fizjologicznego harmonijnego chodu, z drugiej zaś uniknięcie wtórnych chorób lub ich leczenie (np. zespołu bólowego odcinka lędźwiowego kręgosłupa), które mogą wystąpić w efekcie nieprawidłowych wzorców ruchu.
Ćwiczenia izometryczne - polegają na napinaniu mięśni bez zmiany ich długości. Napięcie mięśni trwa od 7 do 10 sekund, a przerwa miedzy napięciami izometrycznymi od 3 do 5 sekund. Napięcia powtarzane są w seriach od 5 do 7 razy. Serię napięć przeplata się ćwiczeniami oddechowymi. |